1.Bölüm

168 24 11
                                    

Kadın duruyordu.Biliyordu,gidecekti adam.

Adam denizden çaldığı gözleriyle kadına baktı.

Göz göze gelince kafasını çevirdi adam.

Kadın biliyordu artık,uğruna ölebileceği adam yoktu karşısında.

Ağlamıyordu,ağlamayacaktı.Kalmak ne kadar zor olabilirdiki? Biliyordu,çok zor olacaktı.Her gece cehennem ateşinde yanacaktı bedeni.Belki biraz ağlayacaktı,ama birgün geçecekti.

Adam eşyalarını topluyordu.

O evi birlikte boyadıkları gün geldi aklına kadının.Eşyaları beraber seçmişlerdi.Sağındakı beyaz koltukta yüzlerce film izlemişlerdi,birbirlerine sarılarak.

Acıyla gülümsedi kadın.

Sustu kadın.

İçindeki acının varlığıyla,boğazındaki tarif edemediği kocaman yumrunun varlığıyla sustu.Her gün sevgi dolu bakışlarını görduğu adam olamazdı karşısındaki.Artık nasıl sevmiyor olabilirdi?

Kendine kızıyordu kadın,nerede hata yapmıştı?

Oysa bilmiyordu kadın,herkes birgün giderdi..

Adam bütün eşyalarını doldurdu valizine.

Gidiyordu artık.

Kadın, adam kapıdan çıkana kadar gideceğine inanmıyordu.Kendisini bu kadar çok seven adam nasıl olurda giderdi? Nasıl olurda bakmazdı yüzüne? Bir hafta önce beraber sarılarak uyumamışlarmıydı? Bir anda neden değişmişti herşey?

Kadın "Neden?" diyemedi."Gitme"diyemedi."Seni seviyorum"diyemedi.

Sadece sustu.

Adam valizini eliyle kavrayıp kapının yanına bıraktı.

Yavaşca ayakkabılarını giydi.

Kadın yanında durmuş onu seyrediyordu,belkide son defa bakıyordu sevdiği adama.

Hayatının en büyük aşkıydı.Birdaha kimseyi boyle sevemeyecekti.Kimse bu adam gibi olamayacaktı.

Kadın engel olamayacaktı adama.

Adam kapıyı açtı.Eğilip valizleri alacakken,duraksadı.

Dönüp kadına baktı.

"Hoşca kal" dedi adam.

Kadın sustu.

Adam kapıyı çekip çıktı.

Bu kapıdan ilk girdikleri anı düşündü kadın.

Acısı bedenine ağır geldi,olduğu yere oturdu.

Sanki..sanki nefes alamıyordu.

Kadın bundan sonra herşeyi tek başına yapmak zorundaydı. Bundan sonra yoluna yalnız devam edecekti.

Gözünden bir damla yaş usulca süzüldü yanaklarına.

Gücünü toplayıp kalktı.Hızlıca eşyalarını topladı.Her yere baktığında anılar canlanıyordu kafasında.

Bu evde çok anıları olmuştu sevdiği adamla.

Yavaşca pencerelerı kapadı,perdeleri çekti.Valizini aldı,kapıyı açtı.Artık bu evde duramazdı.

"Seni seviyorum"diye fısıldadı son kez ve yavaşca kapıyı kapattı.

Beni Kalbine Saklar Mısın?Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin