De weg terug

Hoofdstuk 4

Samen met Lady Roosvice loop ik de trap af. Ik probeert zo voorzichtig mogelijk te lopen, ik ben ontzettend bang dat ik met deze jurk en dit haar van de trap af val.
'Fay, vergeet alsjeblieft niet om ook een beetje te genieten,' Lady Roosvice legt haar hand op mijn wang als we beneden staan. 'Dit is je nieuwe leven, doe je best om er ook echt wat van te maken.' Ze knipoogt. Direct komt die angst weer omhoog die ik had onderdrukt. Ik word er helemaal misselijk van, maar ik probeer het gevoel te negeren. Tijdens de make-up sessie heb ik nagedacht over mijn tijd thuis. De liefde die ik de afgelopen uren heb ontvangen, had ik in die tweeëntwintig jaar in 'mijn tijd' niet gehad. Ma was prima, alleen ze was zelf juist niet liefdevol. Mijn vader heb ik nooit gekend en ik heb ook geen broertjes of zusjes. Ik zat meestal alleen thuis, ma was altijd hard aan het werk. Hier heb ik juist zoveel mensen om mij heen en de liefde die ik nu al heb ontvangen van hen is niet normaal.
Lady Roosvice doet de deur van de koets open en ik geef haar een knikje.
'En een beetje door de knieën dame, dat is netjes.' Oeps. Met een lichte blos op mijn wangen ga ik iet wat door mijn knieën. 'Niet te diep gaan, dat doet namelijk lijken alsof je hopeloos bent. Alsof je het niet meent, maar dat geldt eigenlijk ook als je niet diep genoeg gaat... Ach ik heb je eigenlijk nog te veel uit te leggen!' Lady Roosvice gaat tegenover mij zitten in de koets. 'Een snel lesje 'society'. Een man geef je altijd je hand en op het moment dat hij je hand kust, ga je lichtjes door je knieën. Bij de vrouwen, in ieder geval de moeders, ga je ook lichtjes door je knieën en hen geef je een subtiel knikje. Per bal of dans moet je met minstens twee mannen gedanst hebben en je mag niet meer dan vier drankjes pakken. Wie dat heeft verzonnen...' Lady Roosvice kijkt er bedenkelijk bij. Ik glimlach.
'Het komt goed! Ik voel het. Maar ik geef toe, ik ben wel een beetje zenuwachtig,' ik begin aan het gouddraad te punniken.
'Geen zorgen, ik ben bij je.'

Dat was zeker geen leugen. Na een ritje van ongeveer een kwartier kwamen we aan bij het landhuis van de Bruyns. Lady Roosvice was nog niet eens uitgestapt, of de dames van de society stonden al voor haar neus.
'Wat ziet u er goed uit!'
'Wat een fantastische jurk mijn Lady!'
Maar ook: 'Wie is dat meisje?'
Lady Roosvice pakt mijn hand en knijpt er in.
'Dit is Fay Roosvice, een nichtje van mijn wijlen man. Ze komt uit het platteland. Haar ouders zijn helaas niet meer in staat om voor haar te zorgen, dus ze komt nu bij mij in wonen.'
'Niet gek dat ze niet meer voor haar kunnen zorgen, ze ziet er uit als een oude vrijster!' Een dame, gehuld in het lelijkste roze wat er bestaat, staat voor onze neus.
'Lady Cork, wat een verrassing u hier te zien! Dat had ik niet verwacht na het laatste incident...' Lady Roosvice kijkt triomfantelijk naar Lady Cork, die zich overduidelijk niet meer op haar gemak voelt. De andere dames beginnen zachtjes te gniffelen en sommige zijn zelfs aan het fluisteren. 'Mijn nichtje is geen oude vrijster, ze is nog jong genoeg voor een man. Dames,' ze geeft de dames een knikje en ik doe haar snel na. Samen lopen we naar de trap voor de entree.
'Vorige week viel de dochter van Lady Cork flauw, omdat ze te stiekem wat gedronken had uit een flesje van een van de mannen,' ze lacht er bij.
'Oh alcohol! Is dat hier alleen voor mannen?' Lady Roosvice kijk me bedenkelijk aan terwijl we voor de entree blijven staan.
'Drinken vrouwen dat ook in jouw tijd? Als in alle vrouwen? Hier wordt het vaak alleen gedronken door oude vrijsters en dames van mijn leeftijd.' We lopen verder naar binnen, waar we in een mega hal komen. Er staan een aantal bediendes met schalen klaar, daar liggen boekjes op die aan je pols moeten. Daar kan je in zetten met wie je hebt gedanst, vertelde Ann mij.
'Ja, in mijn tijd is het heel normaal om al vanaf je achttiende een borrel te nemen,' ik fluister de zin naar haar toe terwijl een bediende mij een boekje geeft. Ze schudt met haar hoofd, duidelijk is ze het niet eens met het feit dat alcohol normaler is geworden. Ik moet ervan glimlachen.

We lopen via de mega hal een nog grotere ruimte in. Het is denk ik de eetzaal, omdat het lijkt op de ruimte bij Lady Roosvice. Hoewel het net zo goed een echte balzaal kan zijn. Het is hier letterlijk prachtig. Het plafond is beschilderd en aan de muur hangen wel twintig schilderijen. Met open mond ben ik alles aan het bewonderen, tot dat ik een tik krijg op mijn benen van Lady Roosvice. Direct klap ik mijn mond dicht en kijk haar met grote ogen aan, ik leek wel op een gek natuurlijk. Dit is normaal voor deze tijd! Ik hoop dat niemand het door heeft gehad.

'Lady Roosvice, een eer om u hier te zien,' Lord Bruyns loopt naar ons toe. Hij geeft mij een zuinige glimlach, maar hij lacht tenminste wel. Dat kan ik van de andere mensen hier niet zeggen.
'Lord Bruyns! Wat genereus van u om het eerste bal van de zomer te houden in uw landhuis. Het ziet er weer keurig uit,' ze geeft een knikje met haar hoofd en ik zak door de knieën. Niet te diep, ik wil niet hopeloos overkomen. Lord Bruyns geeft een soort gelijk knikje naar Lady Roosvice. 'Dank u zeer Lady Roosvice. Ik zie dat u iemand heeft meegenomen...' hij kijkt nieuwsgierig mijn kant op. Ik kijk hem recht in de ogen, zo kom ik het meest zelfverzekerd over. Lord Bruyns is een knappe man, ik durf te wedden dat het vroeger een rokkenjager was.
'Dit is een nicht van mijn wijlen man, Fay Roosvice. Ik neem haar onder mijn hoede dit seizoen.' Lord Bruyns wronst met zijn wenkbrauwen.
'Ze is wel een beetje laat ingestapt niet waar?
'Dat klopt Lord, maar dat mag de pret niet drukken.' Lady Roosvice knikt weer en ze zet het op het lopen. Snel volg ik haar, zonder afscheid te nemen. 'Laat me niet alleen!' fluister ik naar haar terwijl ik naast haar ga lopen. Ze knijpt even in mijn arm en ze knikt met haar hoofd in de richting van een jonge heer.
'Ga met hem dansen Fay, ga naar hem toe en vraag hem of hij wilt dansen.' Ik kijk haar fronsend aan, ik dacht dat dat een mannentaak was. Ik zucht een aantal keer diep in en uit, maar loop toch naar de jongen toe. Met lood in mijn schoenen. Er staan namelijk nog meer dames bij hem, ze proberen allemaal zijn aandacht te krijgen. Of dames, het zijn eerder moeders van vrijgezelle dames. Ik probeer zo netjes mogelijk te lopen, anders struikel ik sowieso over mijn eigen voeten. Na een tocht, zo voelde het, ben ik bij de heer beland.
'Hoi...' zeg ik, maar ik word direct overstemd door een van de moeders. Haar dochter wil graag dansen. Op de een of andere manier heb ik toch de heer zijn aandacht weten te krijgen.
'Goedenavond,' zegt hij 'volgens mij ken ik u nog niet?' Hij steekt zijn hand uit en ik leg mijn hand in zijn hand.
'Dat klopt heer...' ik probeer hem duidelijk te maken met mijn ogen dat ik hem dus ook niet ken.
'Heer Vonveldt, natuurlijk!' schreeuwt een van de moeders, ze kijkt me aan alsof ik gek ben.
'Heer Vonveldt, ik ben Fay Roosvice. Familie van Lady Roosvice,' ik krijg een blos op mijn wangen. Alle moeders kijken mij nu aan. Maar de moeder die zijn naam schreeuwde, snapt nu waarom ik de heer zijn naam niet wist. Ze knikt bedenkelijk.
'Wat fijn u te ontmoeten Fay. Zeg, mag ik deze dans van u?' heer Vonveldt heeft nog steeds mijn hand vast en hij loopt nu voorzichtig naar de dansvloer. Ik kijk hem nu pas echt aan. Een lange jonge man, fel blauwe ogen en blond haar wat netjes in model zit. Hij ziet er gespierd uit onder zijn balkleding. Snel knik ik met mijn hoofd en we lopen naar de dansvloer.

'Bedankt dat u mij heeft gered van alle moeders,' grinnikt de heer in mijn oor, terwijl we aan het dansen zijn op de muziek van de band. Of eerder van het orkest. Ik glimlach naar hem.
'Het lijkt mij verschrikkelijk om zo'n knappe vrijgezel te zijn in deze tijd.' De heer kijkt mij vragend aan, maar hij zegt verder niks. Een domme opmerking, aangezien ik zelf ook in deze tijd vrijgezel ben. Snel probeer ik van onderwerp te veranderen.
'Dus, heer Vonveldt, wat is eigenlijk uw voornaam?' Weer grinnikt de heer.
'Sorry, ik ging er ergens al vanuit dat u dat wist. Mijn voornaam is Theodore, maar Theo is ook goed. Mijn vader is de burgermeester van Londen. Maar u komt natuurlijk niet uit Londen.' Theo kan goed dansen, voordat ik het doorheb zijn we al wel twee nummers verder.
'Dat klopt heer, ik kom uit de buurt van Sheffield.'
'Alsjeblieft Fay, noem me maar Theo. Ik vind dat heer zo oud klinken.' Theo heeft pretoogjes. Ondertussen zweven we rustig verder op de muziek. Nu grinnik ik.
'Hoe oud bent u dan, Theo?' '
Ik ben ondertussen de leeftijd van achtentwintig gepasseerd. En u, Fay?'
'Ik ben tweeëntwintig,' zeg ik met een lichte blos. Hij kijkt geïnteresseerd naar mij, ik word er een beetje ongemakkelijk van. De rest van het nummer zijn we stil, maar we kijken elkaar wel diep aan. Na het derde nummer wordt Theo op zijn rug getikt door een van de moeders. Hij zucht diep, maar voordat hij wegloopt schrijft hij nog zijn naam in mijn boekje.
'Bedankt voor de avond Fay, ik hoop je volgende week weer te zien. Dan is er een bal bij huize Cork.' Hij pakt weer mijn hand en geeft er een licht kusje op. Nu weet ik zeker dat mijn hoofd rood is aangelopen. Ik buig weer door de knieën, hopelijk is het niet te hopeloos diep. Hij glimlacht en loopt dan noodgedwongen mee met de moedermaffia. Zijn glimlach is snel van zijn gezicht verdwenen. Een beetje in de wolken ben ik op zoek naar Lady Roosvice. Voordat ik überhaupt de kans heb gekregen om op te zoek te gaan naar haar, staan er een aantal heren voor mijn neus. Het onbekende meisje valt goed op tijdens het bal in huize Bruyns.