Voor het te laat is

Hoofdstuk 3

Een nieuwe dag, nieuwe kansen zeg ik tegen mezelf. Ik zet mijn capuchon op en loop snel door de gangen. 'Auw!' 'Kijk uit waar je loopt!' Ik knalde tegen iemand aan waardoor ik mijn boeken liet vallen, dus moest ik die ook nog eens oppakken. Opeens komt er een jongen naar me toe. Een lange gespierde jongen met blond haar, verder zie ik het niet zo goed door mijn capuchon.

'Hey, kan ik je helpen?' Vraagt de jongen. Ik zet mijn capuchon af, kijk hem aan en besef dat dat Mike is.... Ik kijk hem met grote ogen aan. Euh...euuh..eeuh...Melanie doe nou normaal, zeg ik tegen mezelf. Ik raap mijn boeken snel op en ga staan. 'Neehoor, kijk ik heb ze al'. Zeg ik nogal zenuwachtig. Mike moet lachen en steekt zijn hand uit. Ik kijk een paar seconde naar zijn gespierde handen en besef dan dat ik zijn hand moet schudden. Ik steek mijn hand uit, alleen ik was dus zo dom om me boeken weer te laten vallen. Ik lach wat nonchalant naar hem en ga weer op de grond zitten om mijn boeken op te rapen. Alleen ik ben niet de enige die op de grond gaat zitten, dit keer komt Mike er ook bij. We willen beide het zelfde boek pakken en raken per ongeluk elkaars hand aan. Ik kijk hem aan en zie zijn mooie heldere blauwe ogen. Melanie wat doe je nu weer, ga niet staren naar zijn ogen dat is raar! Ik trek snel mijn hand weg en raap mijn boeken weer op. 'Bedankt dat je me hielp' zeg ik. 'Geen probleem' 'Ik ben trouwens Mike.' 'Melanie', probeer ik cool te zeggen. 'Maar ik moet weer gaan'. zeg ik snel, voordat het nog ongemakkelijker word. Ik loop snel de hoek om en maak een vreugdessprongetje.

Als het pauze is en Roos net terug komt van de tandarts, komt ze met grote passen op me aflopen. 'Melanie iedereen heeft het erover, waarom wist ik niks?' 'Waar heb je het over? Vraag ik nieuwschierig. 'Jij en Mike sukkel!' Schreeuwt Roos keihard. Een paar mensen kijken onze richting op, maar gaan naar een paar seconde weer verder met hun eigen ding. 'Niet zo schreeuwen gek', zeg ik lachend. 'En trouwens Mike en ik hebben niks, hij hielp me vanochtend alleen maar met mijn boeken'. 'Ja en ik ben morgen jarig', zegt Roos sarcastisch. 'Oke dan geloof je me maar niet. Maareh ik ga naar de les, anders kom ik telaat'. 'Toedels Roos' 'Sinds wanneer ga jij naar de les!?' Roept Roos me nog achterna. Maar ik hoor het al niet meer en loop naar de klas.