احمد (بغضب ) : فضول بردو
و يقف
احمد: انا داخل انام
و ادخلى انتى كمان نامى
خديجة: حاضر
كل واحد يدخل اوضته
خديجة تقفل الباب
و تقعد على السرير
تبص تلاقى معاها علبتين
تبصلهم
افتحهم
لا مش هفتحهم
تغمض عنيها و تسرح شويه
و فجأه تلاقى الباب اتفتح
احمد بصوت هادى : خديجة يلا بينا
خديجة: على فين
احمد: هنخرج
خديجة: حاضر و تلبس و تجهز
و احمد يمسك ايد رانيا و يتمشو
خديجة مبسوطه جدا
و فجأه احمد يحضنها
خديجة: برغم انك تبان انك قاسى الا انك حنين
احمد مبتسم : انتى حبيبتى و بنتى
خديجة مذهوله و مبسوطه : بجد
احمد : ايوة طبعا بجد نفسك فى ايه و اعملهولك
خديجة: مش عارفه
بس انا ببقا معاك مش على بعضى
مبعرفش اتكلم
مبعرفش اخد قرارات
مع انى العقل المدبر لاصحابى
احمد: هتنسى معايا كل حاجه
خديجة : هنسى
و الهاتف يرن
احمد بيعبد عنها و يختفى
الهاتف يرن
خديجة تجرى وراه
الهاتف يرن
خديجة تقوم مفزوعه من النوم
تبص فى الفون 4 مكالمات فائته
و الساعه 8 و المحاضره 8 و نص
تقوم تلبس بسرعه فى 15 دقيقه
تلاقى أحمد لابس و طالع من اوضته
و باين عليها الاستعجال
احمد: صباح الخير
خديجة فى استعجال: صباح الخير
احمد: طبعا اتاخرتى متقلقيش
خديجة: مش هلحق المحاضره كده
احمد : يلا هوصلك
خديجة: لا لا مش عاوزة اشغل حضرتك و اتعبك
احمد : يلا
و ينزل و تركب معاه العربيه
و يوصلها فى 8 دقايق
تنزل خديجة و تروح محاضرتها و تحضرها
بعد المحاضره
خديجة سرحانه فى الحلم
داليا: مالك يا حزينه قاعده كده ليه يا خوخه
مى : اصل المز وصلها
داليا: متتلمى يا بت يا مايعه انتى مز مين
خديجة : تقصد مهندس احمد
مى : اه احمد القمر مينفعش اسكن معاكم
خديجة: اسمه مهندس احمد
داليا : بطلى رخامه يا مذغوده انتى
خديجة: يا مى لو مبطلتيش همشى و اسيبك
مى : فى ايه بهزر
داليا : هزار بايخ
مى: المهم فى حته مطعم شوفته تحفه
داليا : دايما همك على بطنك
خديجة: هى باين عليها اكل
الكل يضحك
مى : ها هتاجو اعزمكم فيه
خديجة: انا بحب الحساب يبقى انجليزى
داليا: و انا كمان
مى : خلاص اعزمونى انتو
داليا : و انا قدها و قدود
خديجة: يعنى انا الى بخيله وسطكم
مى : ايه ده فى ايه مفيش الكلام ده ما بينا
شوفو البت ده لابسه ازاى
خديجة: ماله ما محترم اهو
داليا : ماله كويس اهو
مى : ليها 3 ايام مبتجيش غير بيه
داليا : ما انا احيانا بتزنق و البس اللبس 3 و 4 ايام
خديجة: عادى ايه المشكله
مى : لا طبعا لازم كل يوم طقم
خديجة: طيب شايفه البت الى هناك ده
مى : تقصدى الهام شاهين
داليا : الممثله
مى : لا لا ده الشباب مسمينها كده
خديجة: مين احسن فيهم بقا يا متنمره
الكل يضحك
مى : اتنمر براحتى يا خوخه
داليا : غلط لازم نحترم بعض و نحترم ظروف بعض
خديجة: يا مى مش كل حاجه المظاهر
و خلى بالك احنا لازم نكون حنينين على بعض و نخلى حسن الظن غالب
مى : اه و ليه بقا لما بغيب محدش بيسأل عليا
داليا : فين ده
خديجة : امتى ده
مى : لا مش انتو الباقيين
داليا: ممكن بتوع مصلحتهم
خديجة: ممكن شايفينك فضوليه
مى : انا انا فضوليه يا خوخه
داليا : يا مى انتى طيبه بس خفيفه
خديجة : الى ميعرفكيش كويس بيحس بكده
داليا : يلا المحاضره التانيه هتبتدى
مى : يعنى مش هنرغى
خديجة: نرغى بعد المحاضره
يدخلو ال 3 أصدقاء الى المدرج
تقعد جنب خديجة الهام شاهين
و تقعد جنب مى حوريه الى اتنمرت عليها
و داليا فى النص
الهام بصوت خافت : انا الهام شوقى
خديجة : و انا خديجة احمد
الهام : انا مبحبش احضر المحاضرات
خديجة: طيب كده الدكتور هيطردنا
و على الجانب الاخر
مى : انا مى حسين
حوريه : انا حوريه حامد
مى : شكلك دحيحه (تبتسم )
حوريه : ولا دحيحه ولا حاجه
الدكتور : الى فاتحين مصطبه دول ورا
البنش التالت ايوة انتو الخمسه
اطلعوا بره و كملو رغيكم
خديجة : يا دكتور
داليا : احنا مش بنرغى
الدكتور : بره
يطلعو الخمسه
داليا: انا اطرد من المحاضره
خديجة: المحاضره هنجبها منين
الهام بضحكه : انتو مكبرين الموضوع ليه just fun
حوريه بشبه دموع : انا هشيل الماده بسببكم
انا مالى بيكم
مى : اهدى شويه يا حوريه
الهام: don't worry
خديجة: الهام اتكلمى عربى مش ناقصه منظره
الهام :كده what how you talk me
داليا: الهام مش ناقصه عوجت لسان
الهام : انا غلطانه انى بكلم الأشكال ده
مى : لا فوقى لنفسك
داليا : عارفه يا بت يا مايعه انتى لو ملمتيش لسانك هجيبك من شعرك و امسح بيكى بلاط الجامعه كلها
خديجة: اهدو كده
حوريه : انا ماشيه
مى تمسك ايديها: استنى بس
حوريه: لا ده كلمتين معاكم هيشيلونى الماده و انا مش حمل بهدله
داليا: بس اسكوتو يلا بالمناسبة ده عزماكم على الغدا
الى عاوز ياجى ياجى
الهام: طبعا انا الى هحساب
داليا : يعنى مش ماليه عينك بقولك عزماكم
مى : مش مهم اى حد يحاسب بس فى المطعم الى اختاره
الكل يضحك
خديجة : يلا يا مى
داليا : يلا يا جماعه
و يروحو المطعم
و ياكلو و ياجى وقت الحساب
حوريه: المطعم ده شكله غالى
الهام : طبعا غالى( ده تلاقيها معاهاش حق المواصلات )
مى : انا مليش دعوه انا معزومه
داليا : متخافوش مستوره
خديجة: ايه الى جابنا هنا
مى : انا انا
داليا: المهم دلوقتى هنعمل ايه فى موضوع الماده ده
الهام : متخافوش انا كل الملخصات و الملازم و المحاضرات بياجولى
الكل مستغرب
الهام : صحابى يتمنو اطلب منهم حاجه و كمان فى كل الدفع
خديجة: بس كده غلط
داليا: غلط ده مصيبه
حوريه: انا همشي مش عاوزة حاجة منكم
مى : متتهدى و اقعدى بقا
الهام : فى ايه All this boys just frined
داليا : يا بوى انا معرفش الا صداقه البنات و البت لو مش مظبوطة مبصاحبهاش اصلا
خديجة : الهام الى اعرفه انه عيب و مينفعش
الهام : بس ده عادى مالكم فى ايه
حوريه: انا دلوقتى مش عارفه اعمل ايه فى المصيبه ده
مى : متخافيش احنا معاكى و المحاضرات هنحضرها و هننجح
الهام: متر الشيك لو سمحت
داليا: عيب عليكى انا الى هحاسب
المتر : الحساب خالص يا افندم
الكل مستغرب
داليا: ازاى يعنى
المتر: حضرتك ده تعليمات
الهام: تعليمات مين
المتر: المدير
مى: فين المدير ده أن شاء الله
داليا: اندهولنا لو سمحت
المتر: حاضر ثوانى
خالد: نورتونا يا افندم اتمنى ان الاكل يكون عجبكم
خديجة: شكرا استاذ خالد متشكرين جدا اسفه على ازعاجك
داليا: مين ال..
خديجة : تقدر حضرتك تتفضل
خالد: لو عوزتو اى حاجه تحت امركم ده مطعمكم
يمشى خالد
مى: خالد مين انتى تعرفيه
داليا: يحاسبلنا بتاع ايه
الهام : it's impossible
حوريه : ازاى واحد منعرفهوش يحاسبلنا
خديجة: انا الى حسبت و خالد ده يعرف بابا
داليا: بس الفاتورة كبيره
الهام: ده بصرفها فى كافيه
مى: لا ده انا هاجى كل يوم
خديجة: ممكن ناجى كل يوم يلا بينا ولا ايه
داليا : يلا
مى: خلونى هنا شويه
الهام: انا هروح للكوافير باى اشوفكم بكره
حوريه: يلا بينا
يقومو و كل واحده تروح لطريقها
الهام: انا هروح للكوافير باى اشوفكم بكره
حوريه: يلا بينا
يقومو و كل واحده تروح لطريقها
خديجة و هى فى المواصلات
تقعد جنبها واحده
خديجة سرحانه
تتسرق فلوسها و فونها و تفوق اخر الخط
تنزل من المواصلات
تدور على فونها متلاقيهوش
تدور على الفلوس متلاقيهاش
بقيت زى المجنونه مش عارفه تعمل ايه
راجل كبير : مالك يا بنتى فى ايه
خديجة: التليفون و الفلوس يا عمو مش لقياهم
راجل كبير : خلاص متقلقيش يا بنتى
خدة تليفونى كلمى والدك او اخوكى
خديجة تفكر فى رقم تفتكر رقم داليا
داليا: الو مين معايا
خديجة بانهيار: انا رانيا يا داليا و ده تليفون عمو فى الشارع
داليا: رانيا مالك فى ايه انتى كويسه
خديجة: مش كويسه خالص اتسرقت الفلوس و الفون
داليا : طيب متقلقيش خدى تاكسى من عندك قوليله سكن الطالبات و انل مستنياكى تحت بالفلوس
خديجة: ماشى بس استنينى تحت
داليا: متقلقيش
خديجة: سلام
داليا:سلام
خديجة : شكرا يا عمو
راجل كبير : على ايه انتى زى بنتى عاوزة حاجة تانى
خديجة: لا شكرا
تشاور لتاكسى و تركب و يوصلها لغايه السكن و تحاسب داليا و يطلعو السكن
داليا : متزعليش كله يتعوض
خديجة: انا مش زعلانه بس اتخضيت
داليا : هرن عليه يمكن يرجعه
خديجة : الى ضاع مبيرجعش
داليا بترن على الفون
بيرن
داليا : الو
الهاتف: الو
داليا : ده فون صاحبتى ممكن ترجعه و خد الى انت عاوزه
الهاتف : صاحبته فين و انتى فين
داليا : توصفله العنوان
الهاتف : ربع ساعه و اكون عندكم سلام
داليا : سلام
خديجة: هيرجعه بجد
داليا : ربع ساعه و هنشوف
خديجة: يا رب ميكونش بيضحك علينا
داليا: ان شاء الله لا
يلا بينا نستناه فوق
يطلعو فوق تليفون داليا يرن
يرن تليفون داليا
داليا : الو
التليفون: انا تحت السكن
داليا: احنا نازلين اهو
خديجة : يلا يلا بينا
ينزلو الاتنين
احمد: اركبى
خديجة: ازاى
داليا: مين حضرتك و تركب فين
خديجة: ده بشمهندس احمد
داليا : مين البشمهندس احمد ده
خديجة: صاحب السكن يا داليا
اشوفك بكره بإذن الله
داليا: لا هتباتى معايا
خديجة: لا مينفعش
داليا : خلى بالك من نفسك اشوفك الصبح
خديجة: سلام اشوفك الصبح
تركب العربيه
خديجة: حضرتك عامل ايه
احمد: عامل ايه ازاى تضيعى تليفونك
خديجة: والله اتسرق مضيعتهوش
احمد: على العموم انا جبتهولك
مش مهم التليفون المهم انتى عامله ايه دلوقتي
خديجة: الحمد لله تمام بس كنت خايفه جدا
احمد: من ايه
خديجة: علشان الفون اتسرق و مش عارفه اتصرف ازاى
احمد: متخافيش انا عينى عليكى علطول
خديجة: تسلم يا رب
يتبع
