احمد : انت بردو
و اعاملك زى ما اى m بيعامل s
ليلى : اومال اقول ايه ما هى انت
و دول لازم يكونو متجوزين
احمد : اقعدى
و يشاور ليلى
ليلى بتلقائيه تجلس مكانها
ليلى تستجمع قوتها : انت عاوز منى ايه
الروايه و هخلصها و ابعتهالك
احمد: روايه ايه و زفت ايه
اترزعى (بزعيق)
ليلى تتفزع : حاضر حاضر
احمد يطلع من جيبه ورقه
يديها لليلى : خدى ده متفتحهاش غير لما تطلعى البيت و اكلمك
ليلى بتلقائيه: حاضر
احمد : خلصى اللمون و متنزليش بالزفت ده تانى
ليلى : حاضر
يخلصوا الشرب
احمد: يلا هوصلك
ليلى : حاضر بس
احمد: بس ايه
ليلى : مينفعش
احمد: شششش ورايا
احمد يركب العربية(السياره ) و تركب ليلى
احمد: هنا البيت
ليلى فى ذهول : ايوة
و تنزل و تطلع البيت
حسين يفتح الباب
حسين: حبيبتى عملت ايه النهارده
سها: ايوة اقعد دلعها و سايبنى لوحدى
حسين: مقدرش يا روحى اسيبك لوحدك
ليلى : ما هو معاكى من الصبح يا ماما
سها : اه بس عمال يفكر فيكى
ليلى : يفكر فيا ليه
سها : عريس تانى يا قلب ماما
حسين: مش قولتلك مش هقولها دلوقتي
ليلى : عريس يا بابا
حسين: انا مالى هو الى رن عليا
ليلى : طيب علشان اريحك هقابله
حسين بفرحه : بجد
ليلى : اه يا بابا
حسين: لا كده يبقى اجبلك الاندومى و الشوكولاته
ليلى : بجد يا بابا
سها : سمعتكم اندومى لا يا حسين
ليلى : ليه بس يا ماما
حسين : انا قولت اندومى
سيبك منها هرن بقا على العريس
ليلى : ماشى يا بابا هغير انا
حسين: الو
العريس : الو
حسين: هتاجى تزورنا امتى
العريس : انا جنبكم
حسين: خلاص ممكن ساعه
و تتغدى معانا
العريس : لا لا غدا لا خليها قهوة
حسين: طيب تمام فى انتظارك
الباب يخبط
حسين يفتح
حسين: اتفضل اتفضل
يتبع
