"Kawaki..." yan yana yürürken müstakbel sevgilisine seslendi mor saçlı kadın.
"Efendim?" Sevdiği kadının gözlerinin içine bakarak sorguladı Kawaki. Kadınla göz teması kurmayı seviyordu. Neden mi? Âşıktı işte...
"Sana bir teklifte bulunsam evet deme ihtimalin kaç olur?" Heyecanını bastırmaya çalışarak sordu Sumire.
"Teklif ettiğin şeye göre değişir? Teklifini söylersen cevabını da verebilirim." Kawaki, kendine aykırılık ederek hafifçe gülümsedi.
Sumire kalbini tuttu. Evet, çok sık gülümsemediği için gülümsemesi güzeldi tabii ama bir anda da yapmamalıydı. Yüreği dayanmayacaktı neredeyse!
"Sumire, iyi misin?" Endişesini belli ederek sordu Kawaki. Neji dayısı, duygularını belli ederse kızın ona olan aşkını anlayacağını söylemişti çünkü.
"Eğer benimle sevgili olur musun dersem, kabul etme ihtimalin yüzde kaç olur?" Tüm cesaretini toplayarak sordu. Kawaki yanaklarının kızarmasına istese de engel olamadı:
"S-s-sanırım..." Boğazını temizledi:
"%101 falan." İkisi de hafifçe gülümsedi. Ardından Sumire, kollarını Kawaki'nin etrafına sarıp ona sarıldı. Keşke hiç bitmese, diye geçirdi içinden Kawaki.
Gözlerini aralarken de keşke hiç bitmese demek istedi lakin şikâyet etmenin bir manası yoktu. Onun yerine iyi ki onu bir daha görebildim dedi içten içe. Bir daha göremezdi sonuçta.
Fakat yine yanıldı Kawaki. Çünkü tam 6 ay boyunca istisnasız her gün tekrar ve tekrar rüyasında gördü kadını. Evet, bu kesinlikle normal değildi; olmamalıydı zaten ancak kendi kafasında oluşturduğu veya gerçek hayatta da olabilecek bu kadın, Kawaki'yi kendine âşık etmişti. Asla yaşamam dediği duyguyu üstüne gide gide yaşatmıştı Kawaki'ye.
Tek başına çözüme ulaşamayacağına kanaat getirdi Kawaki. Normalde insanlardan yardım almaktan nefret ederdi fakat rüyalarındaki kadın nefret ettiği duyguları ona teker teker yaşatmıyor muydu zaten? Salondan içeri girip etrafa göz gezdirdi.
Biricik kız kardeşi ve onun çakma sanatçı sevgilisi, geri zekalı ikizi ve yanındaki Uchiha bozuntusu sevgilisi bir de bunların yanına paket olarak gönderilen ve Hanabi teyzesi evlenmediği sürece tek kuzenleri olan ikiz kuzenleri buradaydı. Ebeveynleri balkonda sohbet ediyorlardı.
Kawaki'nin kapıyı serçte çarpmasıyla gözler ona döndü.
"Bütün işinizi gücünüzü yemeğinizi sevgilinizi şu an bırakın ve gelip beni dinleyin."
"Sebep?" Kız kuzeni Reina tek kaşını kaldırarak sordu. Kawaki sahte bir sinirle gözlerini devirdi.
"Çünkü yardımınıza ihtiyacım var!"
"Senin, yardıma? Ve bunu kendi ağzınla itiraf ediyorsun?" Sarada inanamayan bir tonda söyledi.
"Yardım ediyor musunuz etmiyor musunuz?"
"Tabii ki ediyoruz canım kuzenim. Anlat sen." Diğer kuzeni Genji destekledi.
Kuzeninin sözleriyle o da bir yere oturdu. Tüm gözler ondaydı, bu birazcık rahatsız etse de etkili bir iletişim için göz teması önemliydi, değil mi? Peki nereden başlayacaktı? Böyle durumlarda söze nereden başlanması gerektiğini bilmiyordu ki! Yani mantıken bilmemesi normaldi çünkü daha önce böyle bir duyguyu tatmamıştı ama...
Derin bir nefes alıp sözcükleri akışına bıraktı:
"Ben... B-ben... Belki birine âşık olmuş olabilirim."
"NE?!"
Reina ve Genji, Neji ve Tenten'in benim kafamdaki ikiz çocukları.( Animede olamadığı için...)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu Hyuuga Genji.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu da Hyuuga Reina.
Ayrıca Sasuke ve Sakura'nın da bir çocuğu daha var o da sonraki bölümlerde olacak inşAllah, onu da takdim etmek istiyorum müsaadeniz olursa...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu da Uchiha İtachi. (Evet, amcasıyla aynı adı taşıyor. :')
Bu kadardı, verdiğim rahatsızlık için özür dilerim.
