00

629 57 9
                                    

«Γιατί πέθανε;» Ο Dylan την κοίταξε. «Η Anna. Γιατί πέθανε η Anna;»

«Δεν ξέρω.»

«Μάθε!»

Τα χέρια του ήταν στους ώμους της. «Δεν ξέρω.»

«Μάθε.»

«Δεν. Ξέρω.»

«Ούτε εγώ. Ούτε εγώ ξέρω.»

Η Mimi άνοιξε τα μάτια της. Άσπρο ταβάνι. Άσπρο ταβάνι. Όνειρο. Το-

Το άσπρο ταβάνι. Arlo. Είναι στο δωμάτιο του Arlo. Okay.

Η τηλεόραση είναι ανοιχτή. Είναι-

Βράδυ. Μάλλον.

Κοιτάει δίπλα της. Οι καστανές μπούκλες του γαργαλούσαν το αυτί της. Τις απομακρύνει. Χαμογελάει λίγο. Το χέρι του είναι στον ώμο της, ιδρωμένο και ωχρό. Υπάρχουν σκιές κάτω από τα μάτια του. Η Mimi είναι πιασμένη. Θέλει να σηκωθεί.

Κατουριέται, βασικά.

Αλλά ξανακλείνει τα μάτια της. Υπολείμματα του ονείρου της έχουν κολλήσει στις βλεφαρίδες της και τις πεταρίζει για να τα διώξει. Δεν φεύγουν, όμως έχει ξεχάσει το μεγαλύτερο μέρος του ονείρου οπότε προσπαθεί να σκεφτεί κάτι άλλο.

Έχουν περάσει έξι μήνες. Έξι μήνες έξι μήνες έξι μήνες-

Ακόμα δεν έχει συνηθίσει το στρώμα. Δεν είναι σκληρό, αλλά δεν είναι ούτε μαλακό και το ενδιάμεσο δεν ήταν ποτέ κάτι που κατάλαβε η Mimi.

Υπήρχε το καλό και το κακό. Το χαρούμενη και το καταθλιπτική. Το ζω και το πεθαίνω. Και υπήρχαν πάντα. Οπότε η Mimi δεν μπορεί να συνηθίσει το αναθεματισμένο μέτριο στρώμα.

Σηκώνεται.

Και τότε ξυπνάει ο Arlo.

«Εντάξει;» μουρμουρίζει.

Δεν τον κοιτάει. «Εντάξει.»

Η ατμόσφαιρα γίνεται περίεργη. Γίνεται περίεργη κάθε φορά που η Mimi προσπαθεί να πει ψέματα στον Arlo. Γιατί ο Arlo ξέρει. Ο Arlo φαίνεται πως πάντα ξέρει.

Τα δάχτυλα του ακουμπάνε την γυμνή της πλάτη. Σχεδιάζουν μονοπάτια και διεξόδους για όλες τις φορές που η Mimi θα τα χρειαστεί. Μαρκάρουν πιθανούς προορισμούς. Το άγγιγμα του δεν είναι σίγουρο. Ο χάρτης του δεν είναι έτοιμος ακόμα.

Η Mimi δεν μπορεί να φύγει ακόμα.

«Όνειρο;»

«Ναι.»

«Άσχημο.»

«Ναι.»

«Mimi

Ο θείος της πλησίασε τη μαμά της. Η μαμά της χαμογέλασε. Χαμογέλασε και-

Χαμογέλασε και τότε-

Η Mimi χαμογέλασε και έπεσε πάλι πίσω στο κρεβάτι. Τα χέρια του Arlo-

Ah.

Και το στόμα του φιλάει το στήθος της. Ξανά και ξανά και ξανά.

Και τα δάχτυλα του-

Τα δάχτυλα του-

Ahh.

«Εδώ. Γύρνα πίσω σε μένα, εντάξει; Εδώ

«Δεν ήταν-»

Σεντόνι. Ήχος.

Και μετά τα πόδια τους είναι μπλεγμένα. Και ο Arlo είναι ανάμεσα στα πόδια της. Και ανοίγει τα δικά της. Και μετά-

«Arlo

Οι μπούκλες του σκεπάζουν το μέτωπο της. Τα χείλη του φιλάνε τις αρθρώσεις του χεριού της.

«Εδώ.»

Η Mimi κλείνει τα μάτια της.

«Mimi...»

Γνέφει. Ξανά. Ξανά.

Ήχος. Είναι ιδρωμένη.

«Εδώ,» ψιθυρίζει.

Εδώ εδώ εδώ·

Φαίνεται ότι η καρδιά της χτυπάει αυτό τώρα.


____________________________________

γειααααααα :D

ξέρω ότι θα αναρωτιέστε, sequel στο warm waters; η mimi είναι ζωντανή; well, πηγαίνετε να τσεκάρετε τον επίλογο του ww. το άλλαξα. αισθανόμουν πως δεν ήταν δίκαιο να πεθάνει.

έτσι ξεκίνησα αυτό. θα είναι αρκετά σύντομο, όπως το ww, ίσως ένα-δυο παραπάνω.

επίσης δοκιμάζω ένα καινούριο τρόπο γραφής. πείτε μου αν δεν σας αρέσει.

θα το εκτιμούσα αν ψηφίζατε και σχολιάζατε :) βάλτε το σε λίστα ανάγνωσης για να λαμβάνεται ειδοποιήσεις! ily




Dark WatersWhere stories live. Discover now