GÖLGENİN ARDINDAKİLER

1.bölüm

Ufaklık

Bazen soruyorum kendime bu hayatta var olma amacım ne diye sonra durup düşünüyorum eğer bu dünyaya geldiysem bir amacım vardır

Hilal

Annemin sesiyle odamın duvarından gözlerimi alabildim

Efendim anne

Kızım yemek hazır aşağıya in

Ben yemiyeceğim canım istemiyor , en son ne zaman oturup doğru düzgün yemek yediğimi hatırlamıyorum hani bazen olur ya kendinizi hiçbir yere ait hissetmezsiniz bu dünyadan soyutlarsınız etrafta olup bitenler umurunuzda olmaz benimde öyle birşey

Buraya taşınalı iki gün oldu ve ben halla hicbirşey yerleştirmedim,  yatağımdan doğrulup yerde duran koliler den kitaplarımın olduğu koliyi açıp rafa dizmeye başladım kitapları alfabetik sıraya göre dizer Ken küçükken annemin bize okuduğu kitabın arasından birşey düştü eğilip aldım ve öylece fotoğrafa bakakaldım bu benle küçük kardeşim dik  o kazadan birgün önce çekilmiştir herşey bir filim şeridi gibi gözümün önünden geçti o yangın,annemin bağırışları, duman kardeşimin alevler içinde kalması, nefes alamayışı bunların sorumlusu bendim ben yaptım ben çıkardım o yangını benim yüzümden kardeşim öldü
Yanaklarının ıslandığını hissedince fotoğrafı kitabın arasına koyup rafa yerleştirdim gözyaşlarımı silerek aşağıya indim

Hilal yeni okuluna kaydını yaptık yarn okula başlayacaksın

Annemle aramda hep bir mesafe olur aşılamaya bir mesafe

Tamam dedim göz devirerek, babam nerede

Baban dışarı çıktı birkaç içi varmış. Neyin var solgun gözüküyorsun

Annemin aksine babam daha çok bağlıyım çekinmeden ona herşeyimi anlatırdım küçüken beni omuzlarına alır koşardı bende baba daha hızlı derdim çünkü bilirdim düşmeyeceğimi

Yok birşey sadece yorgunum biraz

Mutfağa doğru yürüyüp kendime bir kahve aldım

Ben odamda olacağım babam gelirse ki geç gelecek haber verirsin

Odamın kapısını açtığımda cama vuran yağmur sesi dikatimi çekti cama doğru birkaç adım attım ve yağmuru izlemeye başladım ne güzel yağıyor demi herkesin başı eğik sanki yaptıklarından pişmanlık duyuyorlar gibi.
Fincanı masaya bırakıp yatağıma uzandım gözlerim yavaş yavaş kapandı

Sabah alarm sesiyle gözlerimi açtım

Ah ya okul vardı demi

İstemeye istemeye kalkıp yüzümü yıkadım dolabım dan babamın benden habersiz aldığı formayı üstüme geçirip hiç aynaya bakmadan aşağıya indim

Hilal kahvaltı hazır birşeyler yiyip öyle git baban bırakacak seni

Ayak üstü birkaç şey atıştırdıktan sonra kapıya doğru ilerleyip spor ayakkabılarımı ayağıma geçirdim

Ben babamı dışarıda bekleyeceğim

Tamam şimdi gelir zaten

Okul demek tanımadığım yüzler , gereksiz samimiyet demek o yüzden gitmek istemiyorum kardeşimin ölümünden sonra hiç arkadaşlık kurmadım kimseyle konuşmazdım içine kapanık bir çocuktum hatta annem bu yüzden birkaç kez pisikiyatri servisine bile götürdü ama hiçbir şeye yaramadı çünkü ben kardeşimin ölümüne sebep olmuşken hicbirşey olmamış gibi hayatıma devam edemezdim

Babamın gelmesiyle derin düşüncelerimden sıyrılıp arabaya bindik

Biliyorum işlerim den dolayı hep başka şehirlere taşınmak zorunda kaldık. bu yüzden doğru düzgün bir arkadaşın olmadı söz veriyorum artık buradayız sizi peşimden sağa sola savurmayacağım