Z E M S T A | Demon Slayer x reader

1| FILAR

y / n

Ten zapach - mieszanka złości z krwią. Mogę wyczuć ją na kilometr. Jeden demon, trójka zwykłych ludzi i trójka wyszkolonych zabójców. To wyczuwałam.

Wyciągnęłam miecz i wybiegłam z lasu, uderzając z barku w chłopca z głową dzika.

"Proszę się odsunąć." powiedziałam i przeniosłam wzrok na pobitego blondyna, który za wszelką cenę próbował obronić pudło z demonem.

Po zapachu mogłam stwierdzić, że demon w środku nie był zwyczajny.

"Walcz ze mną!" wydarł się chłopiec, którego uderzyłam i wyciągnął swoje dwa miecze.

"Nazywam się Y/N L/N. Przyszłam zająć się jednym z potężniejszych demonów." wyjaśniłam i dokładniej przeanalizowałam każdy zapach. Spojrzałam na chłopaka o ciemnoczerwonych oczach i lekko zdziwiłam się. "A więc to ty go zabiłeś, niesamowite."

"Dziękuję, Panienko!" wykrzyknął i ukłonił się. "To zaszczyt!"

"Tanjirou Kamado, prawda? Tomioka Giyuu opowiadał o tobie. Zakładam, że w tym pudle jest twoja siostra, Nezuko." powiedziałam, a on przytaknął.

"Skąd znasz Tomiokę?" spytał, a ja uśmiechnęłam się.

"Tomioka jest filarem wody. Natomiast ja jestem filarem mrozu." odparłam i uśmiechnęłam się, chowając miecz z powrotem do sakiewki. Przeniosłam wzrok na dzika, który próbował zaatakować mnie od tyłu.

Skończyło się tylko na utracie przez niego przytomności.

"Jesteś przepiękna i silna!" wtrącił blondyn i zawiesił się na mojej szyi. "Zostań moją żoną! Będziesz mogła mnie obronić! Proszę!"

'I to jest zabójca demonów?' pomyślałam, a po moim policzku spłynęła kropla potu. Spojrzałam na jego bezradną, zapłakaną twarz i skrzywiłam się.

"Przykro mi, ale muszę wracać." mruknęłam i odsunęłam się od chłopca. Jednak wyczułam jeszcze jedną niepokojącą rzecz. Spojrzałam na Tanjirou i podeszłam do niego, łapiąc go za policzek. "Jesteś ranny. Usiądź, a ja się tobą zajmę."

"Tanjirou! Znowu moja przyszła żona wybrala ciebie!" odezwał się zapłakany blondyn, a ja zdjęłam kimono chłopca i wyciągnęłam z mojej torby bandaże.

"Proszę, zdejmij koszulkę i spodnie. Masz złamane żebro i nogę." szepnęłam, a on zarumienił się i odsunął w tył. "Nie martw się! Nie tylko ciebie widziałam już bez koszulki. Opatrywałam nawet Giyuu, więc nie masz się czego wstydzić. Jestem również lekarzem."

Bez zbędnego gadania Tanjirou zdjął koszulkę, a ja dotknęłam jego klatki piersiowej.

"HAH?! JA TEŻ MAM ZŁAMANE ŻEBRO! PROSZĘ DOTKNIJ MNIE!" wydarł się chłopiec za mną, a ja zignorowałam go i wyjęłam maść, smarując obolałe miejsca, które następnie zacisnęłam bandażami.

"Gotowe. Mam nadzieję, że poczujesz się lepiej." powiedziałam i przeniosłam wzrok na trójkę dzieci, które obserwowały każdy mój ruch od dłuższego czasu. Podeszłam do nich i uśmiechnęłam się. "Zabiorę was do domu, trzymajcie się mnie."

"Hej! Zaczekaj!" wykrzyknął Tanjirou i podbiegł do mnie. "Ile demonów już zabiłaś?!"

"To naprawdę takie istotne?" spytałam, a on przytaknął. "Pewnie ponad 80."

"Ile masz lat, Y/N?" zagabnął, a ja zmierzyłam go wzrokiem. Jego energia była taka spokojna. Zachowywał się zupełnie inaczej, niż opisywał mi Giyuu.

"Mam 16 lat." odparłam i przytuliłam do siebie trójkę dzieci, wzbijając się z nimi w powietrze.

t a n j i r o u

Dziewczynie towarzyszył dość dziwny zapach. Byłem przekonany, że tym mieczem nie zabijała tylko demonów. Mogłem wyczuć na nim krew conajmniej dwojga ludzi. Zupełnie jakby był przeklęty. Jednak jej przyjazna energia, która pochłonęła mnie w całości pokazywała jakim jest człowiekiem. Pragnęła zemsty, to mogłem po niej wywnioskować.

"Jest przepiękna i miła! Następnym razem, kiedy ją spotkamy to spytam ją o rękę." wytrącił mnie z rozmyślań Zenitsu i złapał mnie za ramię. Nie wiedziałem, co o niej myśleć. Skoro jest filarem, jak Tomioka, to znaczy, że musi być bardzo silna.

Tak jak ja miała wspaniały zmysł węchu, bo wyczuła moją ranę. Ta dziewczyna zdecydowanie skrywała wiele tajemnic, które chciałem odkryć. Być może wiedziała sporo na temat Kibutsuji'ego. Mogłem się zapytać!

'Następnym razem zapytam. Jestem przekonany, że jeszcze się spotkamy!' pomyślałem i ścisnąłem dłoń w pięść.