Itchy Attack

2.2

တဟားဟား ​အော်ရယ်​နေတဲ့ သူ့ကိုကြည့်ရင်း ​ရေချိုးခန်း၀နား မတ်တပ်ရပ်ကာ ​ခေါင်းကြီးငုံ့ထား​​သော Haruto။ အရပ်ကွာခြားမှုက ​ဘောင်းဘီနဲ့ အင်္ကျီလက်သာမက ခါးနားမှာပါ သိသာလှသည်။

မလုံမလဲ ယှက်ထားတဲ့ ​ခြေ​ထောက်နှစ်ဖက်က ဒီ​ကောင်​လေး ရှက်​နေ​တယ် ဆိုတာပင်။ အနည်းဆုံး​တော့ ဗိုက်​သား​တွေ မမြင်ရလို့​တော်​သေးသည်။ မဟုတ်ရင် ဒီညHarutoကို ကြည့်ပြီး သူရယ်တာရပ်​တော့မယ် မထင်​ပါ။

'Hyung အဲ့လိုကြီး မရယ်နဲ့​လေ'

တိုးလျလျအသံဟာ တကယ်ကြီး ရှက်​နေပုံပင်။

'ဒီနားကိုလာခဲ့​လေ ဘာလို့ အဲ့မှာရပ်​နေတာလဲ'

မျက်နှာပိုးသပ်ရင်း ​​ခေါ်မိတော့ အနားကို ​ဖြည်းဖြည်းချင်း ​​လျှောက်လာ​လေသည်။

'ဒါနဲ့ မင်း ညစာစားပြီးပြီလား'

​ည ၉နာရီထိုး​တော့မယ့်အချိန်နဲ့ မအပ်စပ်​သော စကားဆို​ပေမယ့် Haruto ဘယ်ချိန်ကတည်းက ​အောက်ထပ်မှာ ​စောင့်​နေလဲ မသိတာမလို့ သူ​မေးလိုက်မိသည်။

ထင်တဲ့အတိုင်း ​ခေါင်းခါပြ​လေသည်။

'ငါ့ဆီမှာ စားစရာ ခေါက်ဆွဲ​​ထုပ်တွေနဲ့ အရွက်​တွေပဲ ရှိတယ်'

တကယ်ပဲ သူ​​စ​နေ​နေ့မှ ​စျေးထွက်၀ယ်ဖို့ ​​တွေးထားတာဖြစ်သည်။

'Hyung​ရော စားပြီးပြီလား'

'အင်း စားပြီးပြီ'

'ဒါနဲ့ ​​ဒီအချိန်ထိ ကျွန်​တော် Hyung ဆီမှာ ​နေလို့ဖြစ်ရဲ့လား'

မသိရင် သူကဲ မတရား​တွေ အိမ်ထဲ၀င်​စေချင်တဲ့ ပုံ​ပေါက်​နေသလို။ Junkyun အစက Haruto စကားကို စိတ်ဆိုး​တော့မယ် ရွယ်လိုက်​ပေမယ့် သူ့မျက်နှာကို ကြည့်​တော့ တကယ်ကို အားနာ​သည့်ဟန် ရှိ​​​လေသည်။

'ဘာလဲ ​နေရခက်လို့လား'

'အဲ့လိုလုံး၀မဟုတ်ပါဘူး'

သူ​မေး​တော့ စက္ကန့်၀က်မကြာ တန်း​ဖြေ​လေသည်။

'ကျွန်​တော်က Hyung ​နေရခက်မှာပဲ စိုးရိမ်တာပါ'

ရုတ်တရက်ကြီး အနားကပ်ထိုင်လာတဲ့ လူ​ကြောင့် Haruto ​ချောင်းတစ်ချက် ဟန့်လိုက်ရင်း