Belki bir yerlerde hâlâ umut vardır.
- Yine de yaşaması için bir yol yok mu?
- Bunun hakkında kesin bir şey söyleyemem bay Kim. Büyük bir olasılık ameliyat olsa bile konuşma bozuklukları, beyinde kalıcı hasar, hafıza kaybı ve en kötüsü beyin ölümü gerçekleşebilir.
- Bakın bay Kim Namjoon, o çocuk benim kardeşim. Ondan başka hiç kimsem kalmadı etrafımda, eğer o giderse ben yaşayamayacak hale gelirim. Belki bir yerlerde hâlâ umut vardır değil mi?
- Bay Kim endişenizi anlıyorum ben ve meslektaşlarım bu görevi yaparken oldukça iyi iş çıkarmaya çalışacağız. Bizim görevimiz bu ve evet şuanlık tam teşhis koymadık, beynindeki tümörlerin iyi huylu veya kötü huylu olduğu henüz kesin değil.
- Peki bu ameliyatı olursa yaşama ihtimali ne kadar?
- Dediğim gibi henüz kesin değil
Uzun sessizliğin ardından doktor Kim;
- Ne hissettiğinizi anlıyorum, kalbinizdeki kor atesi görebiliyorum, yine de sabretmel-
Seokjin sinirli ve soğuk sesle onun cümlesini tamamlamasına izin vermedi;
- Tam olarak ne hissedebiliyorsun? Neyimi anlıyorsunuz? Siz ve tüm doktorlar aynı şeyi söylüyorsunuz "sizi anlıyorum, hissedebiliyorum" Bunun bana katkısı ne? Siz "anlıyorum" kelimesinden başka ne biliyorsunuz? Hastaları, hasta yakınlarını geçiştirmek için kullandığınız bu basit kelimeler onlarda ne kadar çaresizliğe yol açıyor biliyor musunuz? Tabii siz nereden bileceksiniz ki, ben birazdan buradan gideceğim ve gidip hayatınızı yaşamaya, eşinizle, sevgilinizle ya da ailenizle yemek yiyeceksiniz, gezeceksiniz! Dünya hiç adil yer değil. Birileri acı çekerken, birileri ise mutluluktan yüzünde tebessüm eksik bırakmıyor...
Doktor Kim, ona biraz da olsa hak veriyordu. Ama bu durumda ona umut verecek cümleler kuramıyordu, ne diyebilirdi ki " ölesi tutmuş, git hayatını yaşa" mı deseydi? Sessizce ayağa kalktı ve karşısında hıçkırıklarla ağlayan bedene doğru yürüdü;
- İnsanlar hayatında her zaman acı çekecektir. Birileri mutlu olurken Birileri her zaman acı çekecekti, dünyanın kanunu bu ve bunu kabullenmelisin ancak sanma ki mutlu olma sırası sana gelmeyecek, gelecek o mutluluk 5 saniyede olsa 5 dakika da olsa sana uğrayacak ve sonra gidecek yerine hüzün geri gelecek ancak o hüzün seni belki 5 gün belki de 5 sene yıpratacak. Hani derler ya mutluluk kısadır diye sebebi bilinmez ama hep öyledir.
- En çaresiz bir cümlen veya kelimen oldu mu? Dedi Seokjin
Doktor Kim başını yana sallayınca, seokjin;
- Benim de olmadı ama kardeşimin oldu. Bana " abi önceden herkes gibi ölmeyi diliyordum ve en çaresiz ânımın Tanrıya ölmek için yalvardığım olduğunu sanırdım. Ama hayatı sevdikten sonra öleceğim aklıma geldiğinde Tanrıya "yaşamak istiyorum" diyerek haykırdım. Sanki benim önceden ettiğim duayı ben hayatı sevdikten sonra kabul etmişti." Bunları söyledi. Bana yaşamak istediğini söylüyor Doktor lütfen ona yardım et-...
Doktor Kim gözlerinin dolduğunu anlayınca başını yana çevirdi ve ayağa kalkıp yerine geçerken kararlı bir şekilde;
- Elimden geleni yapacağım bay Kim!
