Uchiha İtachi x reader okuyucu yn oc

freaks - surf curse

Odaya giren Sakura ile kafamı yavaşça ona çevirdim.

S"kitsune... Nasılsın canım?"

"Kötü olduğumu bildiğin halde neden hala soruyorsun ki? Daha çok canımı yakmak için mi?". Sakura yavaşça yaklaşıp sarıldığında kapı tıklanmış idi.

İtachi geldi!

Kakashi "kitsune." Yanıldım. Cidden ne saçmaydı düşündüğüm şey. İtachi? İtachinin gelmesi? Saçmalık.

"Nii-san."

K"sakura bizi biraz yalnız bırakır mısın?"

S"t-tabi sensei. Yanındayım Kitsu."

K"teşekkür ederim." Sakura çıkıp arkasından da kapıyı kapattığında abim yanıma geldi ve yatak da hemen yanıma oturdu.

K"söylemek istediğin bir şeyler var mı?"

"Özür dilerim." Kafamı yere tekrar çevirdiğimde abim yavaşça sarılıp konuşmaya başladı.

K"sana her ne kadar şimdiye kadar öğretmen gibi davransam da ben senin abinim Kitsune. Hayatında olan biteni bilmek istiyorum, her abi gibi. Bana hiç bir şey anlatmiyorsun ben de soramıyorum. Hadi başla, istediğin yerden. Dinleyeceğim, bir abi olarak." Gözlerim dolarken o geri çekilmeye çalışmasına rağmen tutup sarılmaya devam ettim. Kokusunu yavaşça içime çekip ayrılmıştım.

"İtachi'den başka bir şey düşünemiyorum ki..."

Timeskip

"Sasuke iyi mi?"

S"emin değilim... İtachi'yi öldürmekten bahsediyor..." Yataktan kalktığımda Sakuranin gözleri tamamen açılmıştı. Hızlı adımlarla odadan çıkıp Sasuke'nin odasına ilerledim. Sakura arkamdan koşturuyordu ve yerime yatmam için söyleniyordu.

Kapıyı tıklamadan açtığımda Naruto da odadaydı ve birbirlerine girmek üzereydiler.

N"Kitsune! Senin şuan yatıyor olman lazım!!! Burada ne arıyorsun?!!"

"Naruto odadan çıkar mısın?'

N"nani?"

"Naruto çık odadan." İçimde hissettiğim tilkinin hareketleri ile midem kasılmaya başlamıştı, ama belli etmemeye çalışıyordum.

Naruto ile Sakura'yı jutsu kullanarak odadan çıkarttığımda hemen ardından kapıyı kilitlemiştim.

Midem...

İstemsizce yere çöküp karnımı tuttuğumda iyi değildim.

S"KİTSUNE?!!"

"Bir saniye ver bana..." Sasuke yanıma gelip kolumdan ve belimden tutarak yerden kaldırıp yatağa oturtmuştu.

S"İtachi hakkında... Ne düşünüyorsun?" Korkarak sorduğu soru karşısında başımı yere çevirip konuşmaya başladım.

"Sanırım... Ben hala onu seviyorum. Bilmiyorum sasuke, bir şekilde ondan kopamıyorum kapı çalsa şuan gelenin o olduğunu düşünüyorum. Kendime engel olamıyorum... Eninde sonunda geri dönecek diye düşünmekten başka çarem kalmıyor..."

S"Kitsu... Beraber onu bulmaya gidelim! Sanırım iyi bir nedeni vardır bunca şeyden sonra. Güven bana! İyi olacağız... Gelişip, güçlendikten sonra abimi bulmaya gidelim. Ama onu bulduğumda... Eğer iyi bir nedeni yoksa... Onu öldüreceğim. Tamam mı? Sırf senin için öldürmekten vaz geçeceğim."

"Olur... Eminim iyi bir nedeni vardır sasuke. İtachi-kun böylesine ağır bir şeyi sırf canı istediği için yapmaz... Gidelim. 3 yıl sonra. 3 yılımız var, gelişmek için."

S"söz veriyorum. Sadece ikimiz."

"Söz."

Birden kapıyı açıp içeri giren kişi Naruto'ydu.

N"2 SAATTİR NE SİKİM KONUŞUYORSUNUZ?!!"

S"Seni ilgilendirmez. Usuratonkachi(?)."

N"SAAAĞSSSKEEEEE!!!!"

"Kesin sesinizi. Başım ağrıyor." Sasuke yataktan kalkıp koltuğa oturduğunda hareketleri ile yatmamı söylemişti. İtiraz etmeden yatağa yattım ve sadece olanları düşünmeye başladım.

İtachi"zayıfsın."

Güçlenmem gerek...

Tsunade-sama... Kakashi-nii... Jiraiya-sama... Yondaime... Ne yapmam gerek?

Kendi kafamda abimin, itachinin, rock-lee'nin, neji'nin, sakuranin, Naruto'nun ve daha bir çok kişinin antrenmanlarını düşünerek güzel bir program hazırlamıştım.

"Buradan ne zaman çıkacağım, Sakura?"

S"yarın sabah sanırım. Noldu?"

"Merak."

N"kesin öyledir." Naruto ile aynı anda birbirimize göz devirip bakışmış ve gülmeye başlamıştık.

Aklıma o düşünceler gelene kadar.

'narutoyu arkamda bırakacağım...'

Özür dilerim Naruto... Ama bunu yapmak zorundayım.

Bu üç yılda Naruto'ya çok yaklaşmamakla beraber en azından 2 yıl yetecek kadar anı kazımam gerekiyordu onun belleğine.

Naruto'yu nasıl arkamda bırakabilirim ki..?

Sarı kabarık ve yukarıda durması için iki saat uğraştığı saçlarını düşündüm. Mavi gözlerini. Yanağında ki çizgileri. Belli etmemeye çalışmasına rağmen pamuktan yapılmış kalbini. Belki de kendisinin bile bilmediği veya hatırlamadığı özelliklerini düşündüm.

N"Kitsune?!! Niye ağlıyorsun???" Naruto endişe ile yanıma geldiğinde ona sarılmış ve kokusunu içime çekmiştim.

Özür dilerim minik bebeğim. Özür dilerim Naruto. Özür dilerim abiciğim.

Gözlerimi elimin tersiyle silerek temizlediğimde Naruto hala endişeliydi.

"Canım acıdı sadece Naruto. Yok bir şey." Gülümseyerek bunları söylediğimde yeterli olmasını umuyordum.

İtachi'den 2 gün önce (?)

{Oooo çok kritiiikkk}

Kimsenin haberi olmadan girdiğim balkona bakındım ve hiç kimseyi göremeyince içeri yürümeye başladım.

Uyuyor...

"Balım... Özür dilerim..." Kitsune'nin yavaşça yanına yattım ve kokusunu içime çektim. Onu özleyeceğim. Lanet... Lanet klan...

Klanı katletme görevini iptal etmek için bahane  arıyordum ama bulabildiğim bahaneler sadecce görevi destekliyordu. Bahanelerimden bir tanesi de Kitsune'ydi. Ona zarar vermeye çalışmışlardı. Bizi ayırmaya çalışmışlardı.

Aptallar... Ölmeyi hak ediyorlar. Geberin! Geberin!!!

Sinirime hakim olmaya çalışarak kitsune'nin kokusunu son bir kez içime çektim. Bir kaç kıyafetini aldım ve son bir kez Kitsune'ye sarılıp odadan çıktım.

Klanı... Öldüreceğim.

her şeye bir son vereceğim.

Bölüm sonu