İliğine işler bazen , farklı yönlerden vurur alamazsın gardını. Ne kadar güçlü olsan da hayata karşı,bir anda dinamitle patlatılmış bina gibi yıkılır hayallerin , insanı ayakta tutan son şeyde terk eder ruhu . Umudun , umudunda terk eder, anlam veremezsin azılı düşmanmışcasına vurur .Bir Sigara yakarsın,içine çektiğinde oluşan kırmızılık dost olur sana ama oda biter,biter ama yakarsın bir tane daha , dumandır etrafındaki kalabalık. Müzik açarsın çalar ve seni uzaklaştırır bir süreliğine senden ama biter elbet , giden bir kadın gibi koyar , duyguların küser sana o an . Sende mi dersin bir an duraksar bu ne melankoli dersin sonra bir yeni müzik başlar çok daha başka diyarlara götürür seni . Derin nefeslerdir rahatlatan seni . Resmen sömürür yaşam sevincini . Peki ya kimdir bu kadar acımasız olan .
