Value of Passion

Chapter 1.

Debie

I don't know what I am in papa's life now, because he hasn't shown up to us for over a month.Namimiss ko na siya 'oo' pag-aamin ko.Malapit talaga ako kay papa simula noon.Kahit na hindi man siya palagi sa tabi ko ay he made me feel how much he loved me, every time he was here.

Gusto ko na magkaayos na ang lahat gusto ko na magpaliwanag siya sa akin sa mga nangyayari,dahil naiintindihan ko na siya sa mga nagdaang araw.Kahit na may iba siyang asawa na mahal,ay sinubukan pa din niyang magpakatatay sa akin sa paraan na alam niya at nagpapa- salamat ako doon.

Nagjojogging ako sa labas ng village namin.Gusto ko na muna na magrelax at magpapawis wala kasi ako'ng klase ngayon dahil sabado,niyaya ko din si mama na samahan ako ngunit tumangi siya dahil may importante siya'ng pupuntahan,siguro ay sa karelasyon niya. Nagtatampo ako,oo pero ayoko na lang ipakita.Malapit na maggabi,pero naisip ko pa din na ilaan ang mga oras ko sa pagtakbo dahil,wala naman ako'ng mapag-aabalahan pa.

Nakabukas na ang mga ilaw sa daanan,tinignan ko ang ang wrist watch ko,at tama nga ako alas sais na din pala.

Naituon ko ang pansin ko sa lalaking nagtitinda.

'Isn't he the man who was in the park more than a month ago? He even gave me ice cream before.' I smiled at the memories.

Nakita ko siya naglalako,pero hindi ko sigurado kung ano iyon.Hindi ko namalayan na nakalapit na pala ako sa kaniya.Nakita niya ako at---nginitian niya ako?ay 'yah' lol.

"Hey?"
"Hello" aniya
"What are you doing?" obviously nagtitinda ano ba namang klaseng  katangahan at nagtanong pa ako. "Nagtitinda ng bananacue,gusto mo?" nakangiti'ng aniya. "Sorry,wala ako'ng dalang pera ih nagjojogging lang kasi ako at nakita kita..pero gusto mo punta ka sa bahay bibilhin ko na lang lahat yan?" ani ko.

"Hindi,hindi na kailangan ng bayad.Ito oh,sayo na " abot niya sa akin ng bananacue.
"Salamat,pero sigurado ka?I mean baka malugi ka niyan" tumango lang siya sa akin.Kaya nahihiya man ay tinanggap ko pa din ang inialok niya sa akin na bananacue,masarap.. actually minsan lang ako makatikim ng ganito.

"You know what,your familiar..that's why pinuntahan kita dito.Parang ikaw kasi yung sa parke,yung nagb-bigay ng ice cream sa akin...I'm not sure ha" lingon ko sa kaniya.

"Ah,naalala nga kita" sagot niya.
"Bakit?bakit parang ang bait mo sa akin kahit na hindi mo naman ako kilala,at tsaka like now " inangat ko ang bigay niya sa akin na bananacue.
"Wala,pakiramdam ko kasi kailangan mo yun sa mga oras na yun.Ang ice cream kasi ay kadalasan na nagbibigay ng tuwa sa mga bata.At naisip ko na bigyan ka nun dahil nakita kita na ganoon.Mukha ka kasing malungkot " I felt as if someone had touched my heart because of what he said, that even if we didn't know each other, he was concerned about me.Buti pa siya....

"Thanks for that. Pero ih ano to?tsaka hindi na ako bata ha!..I'm a teen."
He chuckled."Wala gusto ko lang na bigyan ka niyan,masama ba?" napailing ako.
"Hindi...I mean thankyou ulit.Thanks for being so nice to me" nginitian ko siya at ganoon din siya sa akin.

Nagpaalam na din ako sa kaniya na uuwi na ako dahil maggagabi na,mali gabi na pala talaga at tsaka baka naabala ko pa siya sa ginagawa niya,pero aniya ay ayos lang walang problema doon at malapit naman na siya matapos,kuno.

Sayang at hindi ko na naitanong sa kaniya ang pangalan niya dahil mukhang  importante sa kaniya ang oras niya at nahihiya ako dahil tumigil pa siya para lang sa akin.Kaya ako ang unang nagpaalam sa kaniya.Yun lang....at hindi ko nakuha ang pangalan niya,maybe next time...baka magkita na naman kami.
Well,sana nga makita ko pa siya kasi he's a nice person.

Tinakbo ko na ang daan pauwi.Binati pa ako ng guwardiya ng village namin na si kuya Fred.Kilala na ako halos lahat ng mga nakatira sa village nato,at pati din ng mga guwardiya.Dito na kasi ako lumaki kaya ganon.