Hindi ko lubos akalain na simula ng magkaisip ako,lahat pala yun ay pagpapanggap lang.Yung akala kung
masaya pero hindi,yung akala kung buo pero hindi naman pala."Bakit kailangan niyong itago sa akin ma?!"
naluluha kung saad kay mama.Hindi ko matanggap na mama and papa are just pretending na they both love each other,na buo kami,na iisang pamilya kami,na masaya kami pero ang totoo hindi!!.hindi naman pala,ang sakit."Debie anak,listen to me---"
"Buong buhay ko,nakikinig ako sa inyo..and now?na nalaman ko ang totoo,you want me to listen to your lies?mama....i'm tired,please stop.No more lies please?" putol ko sa akmang sasabihin niya."Anak."sabay abot sa akin
"Don't.Dont you dare touch me,i..need to be alone first,sorry ma" hindi ko alam kung saan ako pupunta,basta ang gusto ko lang sa mga oras na iyon ay ang mapag-isa.Natagpuan ko na lamang ang sarili ko na naglalakad palabas ng village namin.Naupo ako sa may tabi ng kalsada at naiyak na lamang.Sino ba naman ang hindi masasaktan?nakita lang naman ng dalawa kung mga mata si papa na kumakain sa resto kanina kasama ang tunay niyang pamilya,masaya.At ayon sinugod ko,pero ako lang yung napahiya dahil hindi ako kinilala ng sarili kung ama ng mga oras na yun."No hon,I don't know her.Miss can you please stop and l-leave"papa
"Papa,what are you doing?I'm your daughter!ur only daughter!"
"Umalis ka na hija?ginugulo mo ang family date namin!"sabi ng babae niya
"Miss,i really....don't know you so stop and leave us alone"aniya
Nasasaktan ako lalo dahil niloko na nga niya ako,tapos ganon ganon na lang kung ipahiya niya ako sa madaming tao,tapos hindi man lang niya ako hinabol para humingi ng tawad sa mga ginawa niya at ipaliwanag lahat sa akin ang nangyayari.Kaya naman pala,minsan kung umuwi siya sa bahay ay linggo o buwan.Sabi niya dahil sa work niya.At naiintindihan ko naman yun dahil alam kung para sa akin,sa amin ni mama daw lahat ng pagsisikap niya dahil pagnandiyan naman siya ay binibigay niya talaga sa akin ang lahat ng oras at pagmamahal niya,at ganoon din siya kay mama,ang sweet nila sa isa't-isa,hindi ko napansin na pagpapanggap lang pala lahat ng iyon.Minsan sa birthday ko wala siya,sa mga mahahalagang araw o sa tuwing kailangan ko siya,namin ni mama wala siya.Binubusog niya lang ako sa mga materyal na bagay at pera.Pero para sa akin ayos na yun dahil maswerte na ako na may papa na iniisip ako,nagtatrabaho para sa akin.Kaya naman pala.Kaya naman pala wala siya nung mga panahon na yun.
"Ah!!ang tanga-tanga ko,sobra!!"
"Ang tanga-tanga ko,wow!!napahagulhol na lang ako.At sa hindi inaasahan may nag-abot sa akin ng panyo.Nilingon ko ito at nag-angat ng tingin."Ms.,accept it malinis yan wag kang mag-alala" saad ng hindi ko kilalang lalaki.
"Thanks but,i'm fine" sabay punas ko gamit ang mga kamay ko sa basa kung mga pisngi.
"No,ur not.Accept it" naghihiyang tinanggap ko ito.
"Thanks" sabay abot ko sa panyo niya.
"Fix your self,and go home.Gabi na at malamig pa dito.Tsaka hindi mo alam baka may masasamang tao dito kaya,go home" at dahan-dahan na umalis na ang lalaki na nagbigay sa akin ng panyo nato.Tinitigan ko ang panyo,may disenyo ito na itinahi mismo ang salitang smile.At tulad nga ng sinabi ng lalaki kanina umuwi na ako agad,dahil tama siya gabi na,malamig na at hindi ko alam ang posibleng mangyari sa akin sa lugar na iyon.Nasa labas na din kasi iyon ng village at malayo-layo pa ang village namin doon.Pagkauwi ko sa bahay,dumiretso na ako sa kwarto ko,hindi na muna ako kumain ng hapunan kahit na inaaya ako ni mama,pero pasensiya ngunit wala ako'ng gana sa mga oras na yun.Gusto ko na lamang muna na mag mukmok,mapag-isa.Galit pa din ako.Nalaman ko din na si mama ay may karelasyon na din pala.Mas lalo lang akong nasaktan dahil,feeling ko mag-isa na lang ako.Nasira yung buo kung pagkatao.Nasira ang tiwala ko.
Tumunog ang cellphone ko,at sinagot ko din ito agad. "Sam,i'm sorry.Hindi kita nasipot may nangyari lang talaga kanina."
"Ayos lang,buti na lang din tinext mo ako agad kaya nakauwi ako.What happen ba?"
"Tsaka na lang natin pag-usapan, pahinga na lang muna tayo ha,sige goodnight,sweet dreams,take care."
At naputol na,natulog na din ako at hiniling na sana ay bukas maging ayos na ang lahat.

YOU ARE READING
Value of Passion
Roman d'amour"Walang mas hihigit pa sa tunay na pagmamahal.Mayaman man o mahirap lahat tayo ay may karapatan niyan.Hindi nakakabusog ang mga materyal na bagay tayo ay mas nangangailangan ng pagmamahal,tunay na pagmamahal." -bunananah (6/15/22)