နေ့လည်ဘက် ဆေးရုံဆင်းကတည်းက အချိန်အခါမဟုတ် ရွာချလိုက်တဲ့မိုးက အိမ်ရောက်တဲ့အထိကို တဖျောက်ဖျောက်နဲ့ ကျနေတုန်းပဲ။ အစ်ကို ဟီဆွန်းက ရေချိုးနေတာမို့ ဆောင်းဟွန်းမှာ ညနေစာ ပြင်ဆင် ခူးခပ်ထားပြီး အခုထိ အိမ်ပြန်မရောက်သေးတဲ့ ယန်းဂျောင်ဝန်းကို အိမ်ရှေ့ ဝရန်တာနားကနေ ထွက်မျှော်နေရတယ်။ ဘယ်လိုပဲ တက္ကသိုလ် ကျောင်းသား ဖြစ်နေပြီ ဆိုပေမယ့် ငယ်ငယ်ကတည်းက ရင်ခွင်ထဲ ပိုက်ထားမတတ် ချစ်ခဲ့ရတဲ့ သူနဲ့ အစ်ကို ဟီဆွန်း အတွက်တော့ ဂျောင်ဝန်းနီးက အခုထိ လမ်းလျောက်တတ်ကာစ ကလေးလေးလိုပဲ။ လူပျိုလေး ဖြစ်နေပြီဆိုတာ သိပေမယ့် တစ်ခါတစ်လေကျ ဘာမဟုတ်တာလေးကအစ လိုက်ပြီး စိတ်ပူမိနေတုန်း။ လူကြီး ဖြစ်လာတယ်ဆိုတာ ဒီလိုခံစားချက်မျိုး ထင်ပါရဲ့။
" ဆရာအီနဲ့ ဆရာပတ်ရေ ... ကျတော် ပြန်ရောက်ပါပြီဗျ "
" အဝတ်တွေ စိုနေတာမလား။ မြန်မြန် ချွတ်ပြီး ရေချိုးဖို့လုပ် အအေးမိဦးမယ် "
ဆောင်ဟွန်း ဘာမှ မပြောရသေးခင် အခန်းထဲက ထွက်လာတဲ့ အစ်ကို ဟီဆွန်းက ဩဝါဒတွေ ချွေတော့တာပဲ။ ယန်းဂျောင်ဝန်းကတော့ သူ့အပြစ်နဲ့သူမို့ ဇက်ကလေးပုပြီး လှစ်ခနဲ ပြေးသွားတော့တယ်။ တည့်ရင်လည်း သူတို့အပြင် မရှိသလို မတည့်ကြရင်လည်း ဆောင်ဟွန်းပါ နေစရာမရှိတဲ့အထိကို အချစ်ကြီးကြတဲ့နှစ်ယောက်မို့ သူတို့ မျက်နှာရိပ်မျက်နှာကဲပဲ လိုက်ကြည့်နေရတယ်။
" ဂျယ်ယွန်းပြောပြတယ်။ အလုပ်ကနေ ဌာန ပြောင်းဖို့ အတွက် offer ရတယ်ဆို "
" ဟုတ်တယ် .. consulting ဘက်ကို ပြောင်းဖို့ ပြောလာတာ "
အစ်ကို ဟီဆွန်းက ကြက်ဥပေါင်းကို တစ်လုပ်စာလေးတွေ ဖဲ့ရင်း ဂျောင်ဝန်း ပန်းကန်ထဲ ထည့်ပေးနေရာကနေ ခေါင်းကို ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး ငြိမ့်ပြတယ်။ ဘာမှတော့ ထုတ်မပြောသေးပေမယ့် ခေါင်းထဲမှာ အတွေးတွေ များနေတယ်ဆိုတာ ဆောင်းဟွန်း သိတာပေါ့။ အစ်ကို ဟီဆွန်းက အမြဲ အဲလိုပဲ။ ကြည့်လိုက်ရင် ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနဲ့ ပျော်တတ်ပေမယ့် တကယ်တမ်းကျ မိသားစုအတွက် အများကြီး စဉ်းစားပေးတတ်တဲ့သူမျိုး။ အထူးသဖြင့် အနေအေးတဲ့ ဆောင်ဟွန်းအတွက်ဆို အမြဲတမ်း စိတ်ပူပြီး ဂရုစိုက်ပေးခဲ့တာ။ ဝမ်းကွဲတွေ ဆိုပေမယ့် သူနဲ့ ဂျောင်ဝန်းအပေါ် လိုတာထက် ပိုပြီး ဖြည့်ဆည်းပေးနေတာမို့ သူ့မှာ အမြဲ ကျေးဇူးတင်ပြီး ချစ်ရတယ်။
YOU ARE READING
Written in the stars | SungJeng
FanfictionHe's an analgesic as well as a heartache. [ Written in Burmese ]
