mini etek

15

Bilinmeyen: buse, bitanem.

Bilinmeyen: dün arayıp benimle konuştuğun için teşekkür ederim.

Bilinmeyen: artık inanıyorum sana.

Bilinmeyen: sana, bize inanıyorum.

Dün gece

Buse gözyaşları içinde telefonu eline aldı. Gördüğü ve hala Bilinmeyen olarak kalan numaranın üstüne tıkladı.

Bir süre bekledi açılmasını, o sırada gözyaşlarını silip sesini ayarladı.

Telefon açıldı. Karşıdan boğuk bir ses geldi.

Fısıltıyla konuşmuştu Bilinmeyen.

"alo."

"alo Buse?"

"bu saatte arayıp rahatsız ettim, kusura bakma."

"önemli değil, bir sorun mu var?"

"sana söylemek istediğim birkaç şey var."

"dinliyorum."

"artık buna son vermeliyiz."

"neye Buse?"

Diyip üfledi karşıdaki ses, bıkkınlık vardı üzerinde ve bunu yansıtmıştı.

"anon oluşuna son vermeliyiz."

"artık beraber olmalıyız, sana günden güne daha çok alıştım."

"artık seni sevdiğimi çok net bir şekilde hissediyorum."

"ilişkimizden kaçmaya gerek yok sanırım, beraber yaşayacağımız çok şey var.

"çok güzel şeyler var."

"yani artık sevgili olduğumuzu mu söylüyorsun?"

"evet, artık aramızdaki sırları, sınırları kaldırabiliriz."

"belki sen de karşıma çıkarsın, aşkımızı yaşamaya devam ederiz."

"ben Özge."

"anlamadım, hangi Özge?"

"12 b sınıfındaki Özge."

"gerçekten o musun?"

"evet, neden bir sorun mu var?"

"hayır sadece şaşırdım, hiç lezbiyen gibi durmuyorsun."

"saklamak zorunda kalıyorum."

"her neyse öğrendin kim olduğumu."

"ben hala şaşkınım, sen olduğunu bilmeden o kıza hayranlık duyuyordum."

"artık daha fazla duyuyorum."

...

Orada biraz daha konuşmaya devam ediyorlar ama yazmak istemiyorum daha fazla konuşma kısmını