Ik sta op het veld. Nog 10 min. En de eerste helft is afgelopen. Ik krijg de bal van Emma aangespeeld. Ik heb de bal aan mijn voeten. Ik dribbel rustig op. Opeens hoor ik Emma iets roepen: " kijk uit achter je!!!" Ik hoor gehijg in mijn nek. Voor dat ik het weet trapt de jonge die achter me rent me tegen mijn scheen been. Ik val op de grond en begin te huilen. Zoveel pijn heb ik nog nooit gevoeld. De trainer komt snel aan gerent. De jonge die me getrapt heeft krijgt een gele kaart en mij hele team rent naar de scheidsrechter om te zeggen dat hij rood moet krijgen maar de scheidsrechter negeert mij team en loopt naar me toe. Ik ben nog steeds aan t huilen Door de helse pijn die Door mijn been trekt. De trainer pakt mijn voet en duwt er zachtjes op. De pijn word zo heftig dat ik begin te gillen. "Die is gebroken" zegt mijn trainer. De trainer pakt me op en legt me naast het veld neer omdat de wedstrijd Door moet gaan. "We gaan naar het ziekenhuis. Je kunt zo niet blijven liggen" de trainer pakt me op zodat ik niet hoef te lopen. Ik kijk naar het publiek en zie alle mensen geschrokken naar me kijken. Maar wacht. Zie ik dat nu goed? Jawel hoor. Daar achter staat de jonge die ik tegenkwam op het veldje! Maar waarom komt hij naar me toe? " Hey gaat het een beetje met je?" Zegt hij op een bezorgden toon. "Ja gaat wel..." " sorry jongeman, maar ze moet nu echt naar het ziekenhuis. Mogen we er even langs?" Zegt mijn trainer. Snel stapt de jongen opzij. Jeetje waarom moet mij dit ook gebeuren
Heb ik DE kans om hem beter te leren kennen, moet ik met een gebroken been naar het ziekenhuis....
