Μαύρος Κύκνος

13.

Η Αλκμήνη έστεκε μπροστά στον καθρέφτη και κοιτούσε τον Jimin με την Minyeon. Άπλωσε το χέρι της και χάιδεψε το γυαλί. Εκείνη τη στιγμή ένα χέρι την άρπαξε και την απομάκρυνε βίαια από τον καθρέφτη.

"Δεν έκανα κάτι!" Φώναξε στον Jungkook και προσπάθησε να απελευθερώσει το χέρι της από το κράτημα του

"Σου είπα να μην ξανά έρθεις εδώ! Θες στα αλήθεια να με νευριάσεις;" Χαμήλωσε τον τόνο της φωνής του και η Αλκμήνη πήρε μια βαθιά ανάσα

"Όχι... Αλλά εξακολουθώ να πιστεύω ότι κάνεις λάθος"

"Ίσως θα πρέπει να σου θυμίσω τι θα ακολουθήσει αν συνεχίσεις να με ωθείς στα άκρα μου"

"Δεν χρειάζεται να μου το υπενθυμίσεις. Οι εφιάλτες μου είναι αρκετοί. Μάλλον σε εσένα πρέπει να υπενθυμίσω το αρχικό σου σχέδιο. Αυτό που δεν σχετιζόταν με τόσους φόνους και αυτές τις παραισθήσεις. Νομίζεις ότι με αυτό τον τρόπο θα εξαφανίσεις τον πόνο σου; Κανείς λάθος. Ζεις σε μια οφθαλμαπάτη. Από την οποία πρέπει κάποια στιγμή να ξυπνήσεις και να καταλάβεις πόσο πόνο έχεις προσφέρει σε όλους. Ανθρώπους και δαίμονες"

"Τελείωσες με το κήρυγμα σου;"

"Κανείς μεγάλο λάθος αν πιστεύεις ότι αυτό είναι ένα κήρυγμα. Ξύπνα επιτέλους"

"Ξύπνιος είμαι. Εσύ μάλλον δεν μπορείς να δεις τα πράγματα όπως τα βλέπω εγώ"

"Σε αυτό συμφωνούμε. Εγώ βλέπω ανθρώπους που νοιάζονται για εσένα. Ενώ εσύ; Εσύ βλέπεις παντού εχθρούς"

"Αν νομίζεις ότι αυτοί με νοιάζονται τότε είσαι τυφλή. Δεν νοιάζεται κανείς για εμένα!"

"Νοιάζομαι εγώ! Δεν σου είναι αρκετό;!" Ο Jungkook πήγε να μιλήσει αλλά δεν ήξερε τι να πει με αποτέλεσμα να μείνει σιωπηλός

"Υποθέτω δεν είναι" η Αλκμήνη έκανε ένα βήμα πίσω και κοιτώντας τον μια τελευταία φορά βγήκε από το δωμάτιο. Ο Jungkook ξεφυσηξε και κοίταξε στον καθρέφτη του. Μήπως είχε έρθει η ώρα να τελειώνει με αυτή την ιστορία;

"Σας υποσχέθηκαν έναν αργό και βασανιστικό θάνατο. Αυτό θα έχετε" είπε κοιτώντας τον καλύτερο του φίλο μέσα από τον καθρέφτη του και με μια κίνηση του χεριού του εμφανίστηκε η Isabelle στο σπίτι της. Φρόντισε να έχει άλλη μια επίσκεψη από τη σκιά και κάθησε αναπαυτικά μπροστά από τον καθρέφτη για να απολαύσει το έργο του.

Η Isabelle καθόταν μπροστά στον καθρέφτη για τουλάχιστον 2 ώρες. Όλα αυτά τα παράξενα που συνέβαιναν την τρόμαζαν. Μπορεί να ήταν μισή δαίμονας δεν είχε μάθει όμως να ζει σαν μια από αυτούς. Είχε σχεδόν απαρνηθεί τη μισή δαιμονική της πλευρά.