Havada tatlı bir rüzgar vardı sanki yanaklarımı öpüyor ellerimi okşuyor kollarıyla beni kucaklıyordu.
Kocaman bavullarla bir deniz karşısına oturmuş denizi seyrediyordum.Masmavi ,ferah,uçsuz bucaksız martıların arkadaşı olan o denizi...
hiçbir şey düşünmeden saatlerce oturdum. Diğerlerine nazaran daha hafif ,eski ve küçük bavulu bir bebeği kucaklar gibi kucakladım. İçerisinde özensiz yazdığım şiirler, vapurda gördüğüm güzelliği karşısında utanıp yanına yaklaşamadığım güzel kadının çizimi ve annemin ölümünü bildiren buruşmuş bir kağıt parçası vardı.Tatlı rüzgar sanki içimdeki bu ani üzüntüyü hissetmişti.Sırtımı sıvazladı . kağıtların uçmaması için daha sakin esmeye başladı.Bir martı neşelenmem için şarkı söyledi.
Derin bir nefes aldım.küçük eski bavulumu kapattım diğer bavulları da elime alıp sakin ve belli belirsiz sendeleyerek yürümeye başladım.Sırtım her zamankinden biraz daha kambur yüreğim her zamankinden biraz daha yalnız ve kimsesiz. Ağacın altında bankta bir çift el özlem gideriyor. Genç çocuklar neşe çığlıkları atıyor. Genç bir erkek sevdiceğinin saçını okşuyordu. Dünya sanki bana inat mutluydu.Varsın herkes mutlu olsun zaten benim gönlüm mutlu olmaya bile yorgundu.
Vapur sesleri,martı sesleri ve insan sesleri git gide azalıyordu. Bir kahvehane önünde durdum. Gökyüzü biraz daha hüzün dolmuştu.Ben ise ceplerimdeki hayal kırıklıkları ve bir kaç kağıt parayla sıcak olmasını umduğum küçük ve bakımsız kahehaneye doğru yürüyordum. Sessizce bir köşeye oturdum. Ellerim ısınmaya başlamıştı. Ellerimi okşayan rüzgarın serinliğini artık hissetmiyordum. Artık geriye kalan tek şey sıcak havanın vermiş olduğu rahatlıktı. Bir nankör gibi bana sarılan sırtımı sıvazlayan o tatlı rüzgarı unutmuştum artık. Onu hiç özlemiyor hatırlamak istemiyordum.
