" ඇයි මට කිව්වෙ නැත්තෙ? "
" ඔයා විතරයි මට ඉන්නෙ..! මගෙ එකම පවුල...!"" මට සමාවෙන්න ටේහියුන්.මම බය වුණා ඔයා ඒක කොහොම දරාගනියිද කියලා..."
ටේහියුන් එහෙම කිය කිය ජින්ව බදාගෙන අඬන්න ගත්තෙ ජිනුත් ටේහියුන්ව ආපිට බදාගන්නකොට.ඒ පළල් උරහිස් අතර ටේහියුන්ට දැනුණ ආරක්ෂාව තාමත් ඉස්සර වගේමයි.
" හියුන්ග්...දැන් මාව බලාගත්ත කාලෙ හොඳටම ඇති.අද ඉදන් මම හියුන්ග්ව බලාගන්නම්..."
ජින්ගෙන් ටිකකට මෑත් වෙලා ටේහියුන් කිව්වෙ මූණට හිනාවක් මවාගන්න ගමන්.මල්ලිගෙ හිනාව කාලෙකට පස්සෙ දැක්ක ජින්ට ඒ තරම් සතුටක් නොතිබුණ තරම්.ජින්ට ටේහියුන් එහෙම කියනකොට මතක් වුණේ එයාලගෙ පොඩි කාලෙ.කොච්චර රණ්ඩු වෙලා තරහ වුණත් තමන් හරි ඉක්මනට ටේහියුන්ව යාළු කදගන්න විදිහ.මිදුලෙ හතර කොණට දුව දුව එකට සෙල්ලම් කරපු විදිහ.මඩ නාලා අන්තිමට ඔමොනිගෙන් බැනුම් අහලා ජින් ටේහියුන්ව අප්පා කෙනෙක් වගේ පිරිසිදු කරන විදිහ.
මේ සේරම මතකයන් හරි ලස්සනට ජින්ගෙ හිතේ ලියවිලා තිබුණා....
#Adi_JM
(2022-06-23)
YOU ARE READING
𝖧𝗒𝗎𝗇𝗀 | 𝖳𝖺𝖾×𝖩𝗂𝗇 | ✔️
Fanfiction' ඇයි මට නොකිව්වෙ? ' ' මම බය වුණා ඔයා ඒක කොහොම දරාගනියිද කියලා....' ▪ This fanfiction is written about brotherhood. ▪ Genre : Short Story ▪ Completed on 2022-06-24