O gece sabaha kadar yıldızları saydım, aynada kendime baktım, cildimdeki morlukları seyrettim bir süre. Bozulmuş makyajımı temizledim, saçlarım dağılmıştı, kıyafetlerim yırtılmış kim bilir hangi köşeye fırlatılmıştı.
Hiç olmadığım kadar aptal hissediyordum kendimi. Bir hıçkırık kaçtı dudaklarımın arasından, gözyaşlarım sanki bunu bekliyormuşçasına döküldüler.
Musluğu açtım, su sesi kulaklarımı doldururken aynada kendime baktım, o uyanmazdı zaten ama olur da uyanırsa ağladığımı bilmemeliydi.
Derin nefesler alıp yüzümü yıkadım, su buz gibiydi. Musluğu kapattım ve son bir kez kendime bakıp banyodan çıktım.
Siyah bir hoodieyi üstüme geçirdim, şortum sağlamdı, yalnızca cüzdanımı alarak çıktım odasından. Arkama dönüp bakmadım hiç, çünkü biliyordum ki dönüp baksaydım ayrılamazdım.
Kapıyı sessizce kapatıp ayakkabılarımı giydim ve kaçtım.
Öyle olması gerekiyordu, öyle de oldu.
XXV/VI/XXII Saturday
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
