The Last Enchantress

Chapter 5 - Gemstones

Hindi mapakaling nagpapabalik-balik ako sa balconahe sa isang malawak na kwarto sa ikalawang palapag ng aksesorya na nirentahan ng prinsipe. Sa pagkakaalam ko ay dito rin siya at ang kaniyang personal guards magpapalipas ng gabi.

Hindi ko labis na maisip ang kinahinatnan ko. Ang huling natatandaan ko noong normal pa ang lahat ay nakatira lamang ako sa maliit na kubo malayo sa karangyaang at kaguluhang ito. Pero kahit pa isipin ko ito nang paulit ulit ay hindi na babalik sa dati ang lahat. I have to accept the evolving world otherwise there will be no place for me here.

It's just that the current events are happening so fast. Noon lamang ay hinahangad kong makakita ng isang kawal na galing sa palasyo. Ngunit ngayon ay nakakausap ko ang prinsipe. Yun nga lang, sa hindi magandang paraan. Bukod pa roon ay pinilit niya rin ako para maging isa sa mga elite knights na magbabantay sa kaniyang buhay. Sa pagkakaalam ko ay kinailangan niya ng mapagkakatiwalaang mga kawal dahil bukod sa rebelde ay marami pa ang nagbabanta sa kaniyang buhay.

Isa na rito ang prinsipe ng kanluran, silangan, at timog. Sila'y nagbabanta sa buhay ng prinsipe dahil siya ang crowned prince. He is the one who will inherit the throne and not his other half-brothers.

I stayed awake, missing the fresh air I haven't encountered for a while now. I also watched the smoke-like clouds as they passed and block the shining moon.

But this isn't the entire freedom I yearn. Directly below me are two of his scarlet cloaked men watching my every move, just in case I try to sneak out. Alam ko rin na may nakabantay sa pintuan ng magarang kwartong ito.

Hindi ko maiwasang mapaisip kung bakit ako naisipan kunin bilang isang elite protector ng prinsipe. Was it merely because he was impressed with my magic? That he found it peculiar?

But still, he knows I haven't mastered it let alone tame it. And not to mention I don't want to do this, not voluntarily. Could there be more than what meets the eye?

I went to the lavish bed so sleep could finally claim me. Kailangan kong magpahinga upang magkaroon ng enerhiya bukas. Kakailanganin ko yun.

A knock woke me up. Nang magising ako ay automatic ko namang binuksan ang pinto kahit pa masyadong magulo ang aking buhok at medyo banggag pa ako. It's exactly 7:00 at tila ba tinimingan ng taong ito ang pagkatok sa pintuan ko.

It is Akin.

He's slightly smiling when I first opened the door. "Nakatulog ka ba nang mahimbing binibini?"

It's morning so there isn't anything that can conceal my flushing cheeks. Being called binibini is a huge thing for me because green witches usually don't get the respect they deserve and always get looked down upon.

Tumango na lamang ako bilang response. Baka kasi mautal pa ako kapag nagsalita ako.

Napansin ko ang dala dala niyang mga prutas sa basket. "Para sa'yo 'to, Amethyst. Upang makabawi ka sa gutom at pagod na pinagdaanan mo sa selda sa dungeons."

"Teka, pinapunta ka ba rito ng prinsipe Axel?"

"Hindi. I came here from my own accord."

Napangiti naman ako sa sinabi niya. Inaya ko siyang pumasok at agad niyang ibinaba ang basket na kaniyang dinala sa center table ng mini living room ng kwarto na siyang katabi lamang ng bed.

Ngayon umaga na at nasisilayan ng araw ang loob ng kwarto, napansin ko na napakaelegante pala ng kwarto. Everything is baroque inspired. From the expensive furnishings to the simplest details like the paintings and vases.

Napansin ni Akin ang pagkamangha ko sa lugar. Ang while watching me, I see him in my peripheral vision, observing me with awe.

Tinaas ko maman ang kilay ko nang mapansing sa akin lamang nakapukaw ang atensyon niya. He let out a small laugh. "Sorry, just too beautiful."