The Runaway Fiance

Prologue

MAEVE'S POV

"Seriously? When are you going home maeve? Do you plan hiding for the rest of your life?" Pangungulit ni sab.

It's been 9 months and I'm still hiding from him here in france. Well it's not like dito na'ko titira habang buhay.

"I don't know if when will i go home sab, maybe if he married someone else? Well in that case atleast i know I'm secured because dad will not make me a mistress naman right?" I said.

Narinig ko na bumuntong ng hininga si Sab, "Your little cousins misses you na maeve, you know ang lungkot nila lagi."

"Uhm, tomorrow sab can you be with them? In that way i can talk to them without kuya and dad knowing where am i." Sabi ko.

"Okay fine, i have to go maeve. I miss you, take care of yourself there okay? Baka naman may guy ka pala d'yan kaya ayaw mong umuwi!" She said.

"What? No way sab, I'm just managing my little coffee shop here. I don't have time for such things like that." Paliwanag ko.

"Okay if you say so...I'll go now, take care i love you!" Paalam niya.

"Yes i will, i love you too mwa!" I ended the call.

I was getting ready kanina ng tumawag si Sab sakin kaya sinagot ko muna yung tawag niya bago umalis sa apartment ko.

Sinarado ko na ang kurtina ng wall glass kung saan ako nakatingin kanina habang kausap si Sab. At pagkatapos ay lumabas na'ko at sinirado ang pinto. Hindi ko naman na kailangan magdala ng susi dahil pin code lang naman ang lock ng pintuan ko.

Pumasok na'ko sa elevator at pinindot ang first floor. Pagka-baba ko ay naglakad nako sa isang kanto papunta ng coffee shop ko.

"Bonjour, belle demoisell!" Bati sakin ni Élodie.

"Bonjour Élodie, bonne journée!" Sabi ko at sabay kinawayan siya.
Nginitian niya ako pabalik kaya nagpatuloy na'ko sa paglalakad.

I don't know why but i think i did have a good sleep to be this happy today. Dumaan muna ako sa flower shop na katapat ng coffee shop ko upang bumili ng bulaklak.

Nakita kong konti palang yung tao kaya pumasok na'ko.

"Bonjour, bienvenue!" Bati ni Emma.

"Bonjour, Emma!" Bati ko sakanya.

"Oh Maeve, c'est toi !" Sabi niya at lumapit sakin. "Alors, quelle est votre humeur aujourd'hui ?" Tanong niya.

"Je me sens bien aujourd'hui Emma, ​​je vais acheter ta fleur de marguerite." Nakangiting sabi ko.

"Hmm, avez-vous trouvé un petit ami hier soir?" Tanong niya habang binabalot ang bulaklak.

"Quoi? Non, je ne suis pas intéressé à avoir un petit ami." Naka busangot na sabi ko sakanya.

"Ok si tu le dis...voilà ta fleur." Abot niya sakin ng bulaklak.

Inabot ko sakanya yung bayad ko at saka naglakad palabas sa shop niya. "Merci Emma, bonne journée!" Paalam ko.

Maglalakad na sana ako sa tapat papunta sa coffee shop ko ng may maramdaman akong nakatingin saakin. Lumingon ako sa kaliwa at kanan ko pero wala naman, dahil puro mga taong may sariling mundo lang ang nakikita ko at walang nakatingin saakin.

Tinanaw ko ang coffee shop at doon  ko nakita ang familiar na lalakeng nakatingin sakin na para bang maingat na pinagmamasdan ang bawat kilos ko. Nakatingin ako sakanya hanggang sa naramdaman kong bumagsak sa sahig ang bulaklak na hawak ko, nahulog na ito ng dahil sa panghihina ng katawan ko.

Nang makita kong tumayo siya ay dali dali kong inipon ang bawat piraso ng bulaklak na nahulog upang ibalot ito sa news paper na pinagbalutan ni Emma. Nahagip ng aking mata ang postura niya na papalabas ng coffee shop kaya ng maayos ko na ang bulalaklak ay agad akong tumakbo.

Gulong gulo ang utak ko habang tumatakbo, Why is he here? Anong ginagawa niya sa place na ito? Paano niya 'ko nahanap?

Binilisan ko ang bawat hakbang ko upang hindi niya ako maabutan, dahil nakita kong sinusundan niya ako.

Tumakbo ako ng tumakbo at pumasok ako sa isang masikip na daan,hindi ko alam kung saan patungo ito. Basta mawala lang ako sa paningin niya ay ayos lang.

Nakalabas ako sa masikip na daanan, nakahinga ako ng maluwag dahil hindi na siya sumusunod, siguro dahil nawala na'ko sa paningin niya.

Park pala ang nilabasan ko mula sa masikip na daan kanina. Umupo ako sa may bench upang magpahinga, kinuwa ko ang towel sa loob ng bag ko upang punasan ang pawis ko.

So what now? Pano ako pupunta sa coffee shop ngayon na alam na niya kung saan yon!

Oh my god! Don't tell me alam niya rin kung saan yung apartment ko?!

Bwiset siya, bakit pa siya pumunta dito? Pagkatapos niya akong lokohin sa mismong engagement party namin? Ha! Ang kapal ng muka!

Tumayo ako sa pagkakaupo ko sa bench at nagsimula ng maglakad upang umuwi na sa apartment.

Wala naman siguro siya don at isa pa hindi naman niya alam yung pin code ng pintuan ko.

I'm telling you Kaiden, you will never have me back. Even if you will kneel infront of me and beg for my forgiveness.

KAIDEN'S POV

"Fuck! I lost her again!" I shouted.

I took my phone at my pocket and called Eric.

"Find out where she lives." I  said.

"Yes sir." He said and i end our call.

Fuck this.

Thank you for reading! Wait for my next update!

:)