Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Genç kız tatil için büyükannesinin yanına gelmişti. Bir ay burada kalıp evine geri dönecekti. Büyükannesi, evinin önünde oturmuş kızı bekliyordu. Kendisinin çiftliği vardı. Zaten kız hem yardıma hem de kafa dağıtmaya geliyordu. Yarım saat sonra bir araba göründü. Yaşlı kadın ayağa kalkıp arabaya yaklaştı. Kadının köpeği havlamaya başlamıştı, kızın geldiğini görünce oturduğu yere geri döndü. Kız arabadan inip büyükannesine koştu ve kocccaman sarıldı. Babası arabadan valizleri çıkarıp eve yerleştirdi ve ardından onların yanına geldi.
''Kızım, büyükanneni yorma, ona destek ol, olur mu?'' Kız onaylarcasına başını salladı. Babası gittikten sonra kız büyükannesine küçükken yanına gittiği hayvanların yanına gitmek istediğini söyledi. Büyükannesi hava kararmadan gelmesini söyledi ve kız koşarak gitti. İlk önce atların yanına gitti. Küçükken bindiği beyaz atın yanına geldi. Kollarını atın boynuna doladı, öptü kokladı. Yelelerine dokundu, hâlâ çok yumuşaktı. Sarılırken bir ses duydu. Domuzların olduğu kısımdan geliyordu. Geri çekilip kaşlarını çattı.
''Sen burada dur, ben geleceğim.''
Eline bir sopa alıp domuzların olduğu yere yaklaştı. Kapıdan içeri bakarken bir oğlan gördü. Saçlarının üstü siyah, altı maviydi. Elindeki sopayı sıkıp yanına gitti.
''Kimsin?'' Oğlan arkasını dönüp kıza baktı. ''Domuzlarla ben ilgileniyorum, asıl sen kimsin?!''
Kız, oğlanın bağırması üzerine korktu. ''Bana bağırma!''
''Diyene bak! Asıl sen bağırıyorsun!'' Gürültünün ardından sarı saçlı bir oğlan geldi. ''Bağırmayın, hayvanlar ürküyor..''
-
''İnosuke'nin yerine özür dilerim (S/A)-chan. O hep böyle..'' İnosuke duymazdan geliyor gibi yaparak oturuyordu. Kız anladığını söylerek gülümsedi. Zenitsu işlerini bitirmesi gerektiğini söylerek gitti. Kız havaya baktı, hava çoktan kararmıştı. Geri dönmesi gerekiyordu. İnosuke'ye son kez bakıp oradan çıktı.
''Dur, ben seni götüreyim.'' Sesi soğuk bir şekilde kızın arkasından gelirken konuştu İnosuke. Kız onaylayıp oğlanın peşinden gitti. Sessizdi her yer. Sadece ayak sesleri vardı.
Sessizliği bozmak adına dudaklarını araladı kız. ''Saçların güzel aslında.'' Karşı taraftan herhangi bir yanıt gelmedi. Oğlan durdu ve gözlerini kızınkilere dikti. ''Güzelse ne olmuş?''
Kız da durup kaşlarını çattı, insanlıktan anlamıyor muydu bu?
''İltifat ettim işte, beğenmedin mi?''
''İltifata ihtiyacım yok.''
Kız omuz silkerek yürümeye devam etti. Oğlansa arkasından bakmakla yetindi. Evin kapısına ulaşınca, açmadan önce son kez baktı oğlana. Banka oturmuş otlarla oynuyordu. Kız düşündü, acaba ne düşünüyordu şuan?
Kapının kapanma sesiyle kapıya baktı oğlan. Elinde ki otu yere bırakıp arkasına yaslandı.
''İltifat..''
Kendi haline gülümsedi, acırcasına.
''Ben neden ona iltifat etmedim ki..''
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
