Fotoğraf

Doğum

Ahmet, askerden döneli bir yılı geçmesine rağmen hala kendini ve müstakbel ailesini geçindirebilecek maaşı olan bir iş bulamamıştı. Aslında bir çok iş buldu ve çalıştı. Fakat hiçbiri maaş açısından tatmin edici işler değillerdi. Sonunda, istediği gibi bir iş bulmuştu ve bunu yemekte Sibel ile paylaştı. Sibel'in çok sevineceğini düşündü ama Sibel pek mutlu olmuş gibi görünmüyordu. Ahmet her iş bulduğunda Sibel'e heyecanlı bir biçimde işi anlatır, Sibel mutlu olur ve beklentilere girerdi. İşlerin düşündüğü gibi olmadığını fark ettiğinde Ahmet'in iyi bir iş bulabileceğine inancı zamanla azalmıştı. Bu sefer farklıydı. Ahmet işi anlattıkça Sibel bu işin gerçekten de diğerlerinden farklı olduğunu gördü. Kısa bir sessizlikten sonra Sibel donuk bir ifadeyle, "Sence ailelerimiz evlenmemize izin verecek mi?" diye sordu. Bu soru üzerine Ahmet'in morali biraz bozulsa da çok belli etmedi, sadece "Tabii ki verecekler." demekle yetindi. Aynı günün akşamı her ikisi de ailesi ile görüştü. Ahmet'in ailesi Ahmet'in diğer denemelerinin aksine daha olumlu konuştular. Bu durum bile Ahmet'i sevindirmeye yetmişti. Sevinçle Sibel'i aradı. Sibel telefonu açtı, "Efendim" dedi. Sesi çok mutsuz geliyordu. Ahmet bu durumu fark etmemiş gibi davrandı. "Konuşabildin mi sizinkilerle?" Sibel, ailesi ile o kadar uzun bir süre konuşmuştu ki ailesinin hiçbir şekilde izin vermeyeceğine kanaat getirdi. Sibel sadece, "Ben artık buralardan gitmek istiyorum ve seninle evlenmek istiyorum." diyebildi. Bu söz üzerine Ahmet'in kafası allak bullak oldu. Ahmet, "Yarın buluşup detaylı konuşalım" dedi. "Tamam, yarın görüşürüz o zaman" dedi ve telefonu kapattı. O gece ne Ahmet ne de Sibel uyuyabildi. Ertesi sabah Ahmet iş yerinden izin aldı. Sabah erkenden buluştular. Sibel kafaya koymuştu, artık burada yaşamak istemiyordu. Ahmet farklı öneriler sunmasına karşın bunlarla Sibel'i ikna edemeyeceğinin farkındaydı. Sonunda, Ahmet "Tamam" dedi. Nasıl yapacaklarını detaylı bir şekilde konuştular. Ahmet ailesine Sibel ile farklı bir şehire gidip evleneceğini söyleyemedi. Sadece yarın akşam iş için farklı bir şehire gitmesi gerektiğini söyledi. Nasıl olsa daha sonra anlatabilirdi. Ertesi akşam annesinden ve babasından helallik aldı. Sibel ile buluştular. Sibel çoktan biletleri almıştı. Ahmet nedenini bilmediği bir sebepten dolayı endişeliydi. Sibel ise Ahmet'in aksine son birkaç ay içerisinde hiç bu kadar mutlu olmamıştı. Bir hafta içerisinde evlendiler. Düğün yapmadılar, zaten çevrelerinde çağırabilecekleri kimse yoktu. Ahmet yaklaşık bir ay sonra durumu ailesine anlattı. Anne ve babası, Ahmet'in habersiz bir şekilde evlenmesinden dolayı üzülselerde önemli olan çocuklarının mutluluğuydu. Sibel ise evlendikleri gün annesini arayıp söyledi. Babası durumu öğrendiğinde hiçbir şey söylemedi ama durumdan hoşnut olmadığı belli oluyordu. Ahmet ile Sibel uzun bir süre maddi sıkıntı çekti. Her ikisinin ailesinin de maddi durumları iyi olmadığından pek fazla destek olamadılar. Her ikisi de çalışmasına rağmen maddi durumları uzun süre düzelmedi. Ahmet çocukları olsun istiyordu. Sibel maddi durumlarından dolayı çok endişeliydi. Kısa bir süre sonra şansları yaver gitti, Ahmet maaşı güzel bir iş buldu. Sibel'in ise işteki pozisyonu değişti ve ciddi bir maaş artışı gerçekleşti. Pek fazla maddi sıkıntıları kalmadı. Artık her ikisi de çocuk istiyorlardı. Fakat çocukları olmuyordu. Uzun bir süre tedavi gördüler fakat çocukları olmadı. Yaklaşık beş sene sonra bir mucize gerçekleşti. Sibel eşine güzel bir akşam yemek hazırladı ve hamile olduğunu söyledi. Ahmet mutluluktan yerinde duramıyordu. Gözünden birkaç damla yaş geldi. Doğum sıkıntısız bir şekilde gerçekleşti. Her ikisinin de anneleri ve babaları gelmişti. Ahmet hiçbir yere fotoğraf makinesi olmadan gitmezdi. Tabii ki, doğuma da getirmişti. Hemşireden toplu bir fotoğraf çekmesini rica ettiler. Bu fotoğraf, herkesin bir arada ve mutlu olduğu tek fotoğraf olarak kaldı.