YANLIZ KADIN

TANITIM

Bir adım daha attı, sonunun ne olacağını bilmeden, yanlızlık kokan  yağmurla ıslanan hastane bahçesine yürüyordu yavaş yavaş, 21 yılının her zerresini her adımında hatırlayan, hisseden Yağmur Yıldız. Çekinerek yürüyordu hayatında olacağı ikinci ameliyata. İki ameliyata da tek başına geldi, yanlız...

16 yaşından beri yanlız yaşıyordu doğduğu şehirden, ailesinden uzak yaşamının bugün tam beşinci yılıydı. Annesinin ise ölümünün üstünden yirmi bir yıl geçmişti. Yağmur hiçbir zaman doğum gününü kutlamadı çünkü onun doğum günü annesinin ölüm yıl dönümüydü, her doğum gününde altı yaşında babasının ona acımadan söylediği o sözleri kabuslarında görerek uyanırdı yağmur.

               ~15 yıl önce~

Yağmur daha 6 yaşında bir çocuktu. Babasından hep korkar abisine sığınırdı, yine soğuk bir kış akşamında babası eve çok geç saatlerde elinde içki şişeleriyle gelmişti, bir sağa bir sola sendeliyordu. Yağmur yine korkmuş abisi Burak'ın yanına sığınmıştı, Burak henüz dokuz yaşındaydı fakat çok cesurdu, o zamana kadar tek amacı yağmuru korumaktı. Küçücük bedeniyle yağmura sarılıp sobanın kenarında babalarının odaya girmesini bekliyorlardı. Çok geçmeden babaları Bora kapıyı aniden açtı. Küfürler savurmaya ve yine iki masum canı dövmeye başladı. Bugün bir gariplik vardı, Bora ağlıyordu. Acımasız taş kalpli adam bir yandan çocuklara vuruyor bir yandansa gözünden akan damlaları siliyordu. Aniden durdu, birkaç saniyelik sessizlik sonrası konuşmaya başladı..

"Anneniz sizin yüzünden öldü Yağmur doğarken öldü, dünyaya gelen her zerrenize lanet olsun, ikinizde evladım olamazsınız. Sizin her zerrenizden nefret ediyorum."

Bu sözler her yıl yağmurun beyninin içinde dönüyor doğduğu güne lanet ediyordu.

Yağmurun ve abisinin sol elinin içinde olan iz ise babasının bu sözleri söyledikten sonra ikisininde elini tutup sobaya basmasıydı..

Evet diğer babalar çocuklarının elinden tutup parka götürürken bizim babamız elimizi yakmıştı hemde hiç acımadan..

İşte yağmur bu yüzden yanlızlığı seçmişti, göz önünde olmak istemedi hiçbir zaman. Yağmur bir yerden babam çıkacak korkusuyla büyüyen bir kızdı, artık o da korkusuzdu aslında bir o kadarda korkak. Bu yaşananlar onu güçlendirmiş miydi yoksa daha çok dibe mi batırmıştı?