Mellifluous

1.4

Çalan kapının sessiyle kendimi hızla geri çekmiş masanın üzerindeki kumandaya basmıştım. Derin bir nefes alıp hemen yanımdaki Jungkook'a gözlerimi çevirdim. Dağılmış görüntüsü ve kendini belli eden erkekliği ile enfes bir görüntü sunuyordu. Kapı çalmasaydı daha ileri gidebilirdik. Dilimi dudaklarıma gezdirip konuşmaya başladım. "Dudaklarının tadını beğendim" şok olmuş bir şekilde bana döndü.

"Bunun altında bir anlam arama demen gerekmiyor muydu?" Dediği şeye genişçe sırıttım. "Hadi ama Jungkook senin gibi çekici biriyle öpüştükten sonra buna bir hata demem evrene aykırı olurdu." Dediklerim onu oldukça şaşırtmıştı. Pekala üniversite zamanı çok iyi değildi belki ama bunu bir travma olarak hayatımda tutamazdım. Kendimi sevdikten sonra diğer insanların benim hakkımdaki düşüncelerini duymamam gerektiğini anlamıştım.

Jungkook konusunda ise başta bilerek sergilediğim acımasız davranışlar buraya kadardı. Aynı Lisaydım. Sadece kendimi ezdirmemeyi öğrenmiş ve bütün kötü anıları silmiştim. Kulağa inanılmaz gelebilir ama böyleydi işte. Elimi Jungkook'un dudaklarına uzattım. Bulaşan parlatıcıyla elimle silmeye çalıştım. Aniden elimi tutmasıyla gözlerimi gözlerine çıkardım. Kısa bir boğaz temizleme seansından sonra "Zor durumdayım, temas etme ve bana öyle bakma."

Tek kaşımı kaldırıp parmaklarını okşamaya başladım. "Hm, etkileniyor musun?" Sıkıntılı bir şekilde gülüp kulağıma doğru yaklaştı. "Deli gibi" doğruları söylemesi ikimizin de seslice gülmesini sebep olmuştu. "İzninizle Bayan Manoban" bana böyle seslenmesi içimde bir şeylerin akmasına neden olurken düğmeye basıp kapıya adımlamıştı.

Elini kapının koluna koyup bir müddet bekledi. "Acaba ödünç dosya alabilir miyim?" Gözlerim alt taraflarına kayınca sanki az önce cesur olan ben değilmişim gibi ellerimdeki gümüş yüzükleri izlemeye başladım. Boğazımı temizleyip kafamı salladım. Rastgele bir dosya alıp kapıya doğru adımladı. Bu sefer hiçbir şey demeden çıkmıştı.

Ateş basmıştı. Az önce yaşadıklarım, söylediklerim aklıma geldikçe kızarıyordum. Ellerimle kendime hava yapmaya başladım. Kabul etmem gerekirse Jungkook üniveriste zamanı ilgimi çekmiyordu. Hayatım bok gibiydi ve birini beğenmeye vaktim yoktu. Ama şu an her şey daha farklıydı. Sabah onu ilk gördüğümde aklımdan geçen ilk şey ne kadar yakışıklı olduğu olmuştu. Vücudu çok daha iyi olmuştu ve yüzü tam anlamıyla ben mükemmelim diye bağırıyordu.

Saate baktığımda 17.45 idi. Bugünün işleri çoktan bitmişti. Tabii başka işler de vardı ama onlar salakça bir kapı sesinden dolayı bölünmüştü. Askılığa ilerleyip ceketimi aldım. Son kez odaya bakıp dışarı çıktım. Şirkette çıkış vakitleri olduğu için hafif bir gürültü sesi vardı. Sabah belli bir saatte gelmek zorunluydu. Çıkışlar için aynı şey geçerli değildir. Kalmak isteyen kalırdı. Daha fazla çalışmak isteyenler ve projeleri üstüne çalışanlar...

"Çıkıyor musunuz?" Kafamı Yunaya çevirip onayladım. Derin bir nefes alıp ilerlemeye başladım. Asansörün önüne geldiğimde bekleyen çalışanlar selam verdi. Sessizce konuşmaya devam ettiler. "Duydunuz mu? Yuna yeni gelen Jungkook için arkadaşlarıyla beraber şirketinin yakınındaki tavukçuda yemek yiyeceklermiş." Geriye dönüp Yunaya baktım. Hararetli bir şekilde telefonla konuşuyordu. Duyduğum şeylere karşı dudağımın kenarı kıvrılmıştı. Patronları olarak onlara minicik bir sürpriz yapacaktım.

⼺

Elime celine çantamı alıp ince topuklu ayakkabımla arabadan indim. Bir tavukçu dükkanına göre fazla iddialı giymiştim. Pekala eskisi kadar soft biri değildim. Giyim tarzımı tamamen değiştirmiştim. Halimden şikayetçi değildim böyle olmayı sevmiştim. Kapının önünden içeri baktığımda yanımda bir garson belirdi. Son bir umut içeri baktığımda köşede oturan çalışanları ve Jungkook'u gördüm. Üstünde basit siyah bir tişört vardı ve alt kısmı konusunda deri pantolonu tercih ederdim. "Rica etsem bana boş bir yer gösterir misiniz?" Olabildiğince tatlı kullandığım ses tonuyla önden yürüyen garsonu takip ettim