2 sene geçti. Kos koca 2 sene. 6 yaşıma girdim ve okula başladım. Babasızlık kırıp geçirmesin diye kardeşim ile dayıma yaslanıyorduk. O baktı bu güne kadar bize. Çok severdi bizi, bizde onu. Taa ki o acı haber gelene kadar. İlk başta kimse bana bir şey söylemedi, sadece kaçırdılar beni bu acıdan. Duyunca yapabildiğim tek şey ağlamak oldu. Kulaklarıma inanamadım. Dayım ölmüştü. Küçücük yüreğime taşıyamayacağım kadar büyük bir yük bindi. Yıkılmıştım haliyle. Eve gittiğimde duyduğum tek şey anneannemin çığlıkları olmuştu. Kafamı nereye çevirsem ağlayan insanlarla göz göze geldim. Herkes acıyan gözlerle baktı bana. Ben ise ayakta durmayı başarmıştım. Ama bi sorun vardı. Dayım benim babam olmuştu ama o da gitti. İşte o an "Boku yediğim an işte bu an." dedim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Cehenneme Adım Adım
Non-FictionMerhaba. Ben İlayda, 17 yaşındayım. Birilerine anlatamadığım şeyleri size anlatarak rahatlamaya geldim. Bu benim ilk kitabım umarım seversiniz.
