Cehenneme Adım Adım

BÖLÜM 3

Dayım öleli aylar geçti. Onun yokluğu bana daha çok koymaya başladı sanki yanımdaki herkesi kaybediyordum. Babam gelmeye başladı okulumun oraya. Ben onu görünce ağlayarak kaçıyordum. Hiç bir zaman onunla yüzleşmedim. Buna cesaretim yoktu. Bu arada dayımın ölümünden sonra annem ben kardeşim annemin ikinci eşiyle yaşamaya başladık. İlk başlarda bize çok iyi davranıyorudu. Hepberaber eğleniyorduk. Fakar bu güzel günlerde çabuk geçti. İlk annemi dövmeye başladı, ama hiç bir zaman sıranın biza geleceği aklımın ucundan bile geçmezdi. Annem her zaman korkardı. Bir iş yapacağı zaman gizli saklı yapardı. Biz bile ondan korkar olduk. Bir keresinde anneannem bize oturmaya geldi. Ben o adamla aynı evde kalmak istemezdim, hep ondan kaçardım. Anneannem evine gideceği zaman hemen atılarak "Ben bu akşam anneannemde kalıcam." dedim. Annemin hayır demesi beni vazgeçirmedi. Kendimi yırtıyordum resmen, anneannemin paçasına sarıldım ve ağlayan o minik gözlerimle "Gitmee!" diye haykırdım. Anneannem beni götürmek istedi ama işte o sırada devreye bizim çok bilmiş beyimiz girdi. Beni kucakladığı gibi yatağa fırlattı canımı o kadar çok yattı ki beni odaya kilitleyerek gitti. Camdan anneanneme bağırıyordum ama o kadar çağresizdim ki orada kalmaktan başka yapacak bir şeyim yoktu. Belki ben hata yapmışımdır diye kendimi suçlamaya başladım ve bir daha benim canımı yakmasın diye Allah'a her gece yalvardım. Elbette ki bu son olmadı.