K3K3M3

ADACIK KONUSU

                                                   " Benim o dilsiz kızla ne işim olur?"                                                       (A.A)

Her zaman ki sıkıcı bir gündü. Bugün okulumun ilk günüydü. Ve gerçekten kendimi kötü hissediyordum. O kadar eminim ki  her zaman ki gibi dışlanacaktım. Sınıfa girdim. Bütün gözler üstümdeydi. Ne yani hiç mi kız görmediler? Yerime oturdum. Ve tahmin ettiğim gibiydi. Okul çok sıkıcıydı. Ta ki sınıfa birisi girene kadar. Girmek te ne girmek sanki dingonun ahırına giriyor. Ve hoca sesini dahi çıkarmıyor. Burası nasıl okul böyle. Ders başladı. Fakat bir şey vardı. Herkes bana ve o çocuğa bakıyordu.Artık o iğrenç akıllarından ne geçiriyorlardı bilmem. İşte beklenen an geldi teneffüs zili çaldı. Ama yerimden kalkmak istemiyordum. Çünkü bütün gözler üstümdeydi.

Sonra o çocuk sınıftan çıktı bütün kızlarda onun peşinden gidiyordu kimdi bu çocuk? Kulaklığımı takıp müzk dinlemeye başladım çünkü kimseyle konuşmak istemiyordum.

" Gitsem nereye kadar, kalsam neye yarar?"

Sonra zil çaldı. Sınıfa çok güzel bir hoca girdi. Hoca beni göstererek:

"Bugün sınıfımıza yeni bir öğrenci katıldı arkadaşlar"  Hayır,hayır,hayır.

"Ada yanıma gelir misin?" O sırada en korktuğum şey oldu bütün gözler bana döndü.

Yavaş adımlarla hocanın yanına gittim. Elim ayağım titriyordu. 

"Adacım bize kendini tanıtır mısın?" O sırada sanki sanki dilimi yutmuştum.İşte o iğrenç sesi duydum.

" Hocam arkadaş konuşmayı bilmiyor galiba." Sonra tüm sınıf gülmeye başladı.

"Deniz lütfen arkadaşına karşı saygılı ol!" Demek ki o iğrenç çocuğun ismi Denizmiş.Bir cesaretle konuşmaya başladım.

"B-ben A-ada" Oh hayır kekeme olduğumu unutmuştum.

"Canım sen istersen bir kağıda yazıp bana ver." Ben bu hocayı çok sevdim Sessizce: 

"T-teşekkür E-ederim" 

"Rica ederim Ada kağıda yazıp getir lütfen" En az bir ders sonunda yazıp hocaya verdim. Zil çaldı. Herkes sınıftan çıkıyordu bende sıramda oturuyordum. O Deniz denen çocuk yanıma geldi.

"Naber konuşmayı bilmeyen çocuk?" Kaşlarım çatılı bir şekilde ona baktım.

"Ooo bak Baran küçük enişte kızdı." Allah'ım lütfen gitsinler. Bunların gidesi yoktu bende telefon ve kulaklığımı alıp bahçeye çıktım. Ve en sevdiğim şarkıyı açıp dinlemeye başladım:

"onu bir görseniz sanırsınız o bir Deniz"

Zil çaldı ve o güzel hoca tekrardan geldi. Elinde ise benim yazdığım kağıt vardı. 

" Evet şimdi arkadaşımızı tanıyalım."

"Hocam arkadaş kendini tanıtamıyor mu?"

"Deniz her insan senin gibi değil bunu öğren evladım."

"Hocam yalnız sizin burdan gitmeniz için benim tek bir kelimem yetiyor."

"Sen beni tehdit edecek en son kişisin Deniz şimdi arkadaşınızı tanıyalım." Iyy bu çocuğun derdi ne? Hoca kağıdı okumaya başladı.

"Ben Ada Gündüz , bana göre ben yaşıtlarımdan çok farklıyım. Van'dan geliyorum. Kitap okumayı, şarkı dinlemeyi, çiçekleri ve hayvanları çok severim. "Deniz hemen atladı.