Aizawa x Y/N

Kaybedecek zaman yok!💗

Ellerimi o kadar sıkmıştım ki.Ellerimdeki yaralar açılmış ve tekrar kanamaya başlamıştı.Sinirimi bir defalığına kendimden çıkarmamaya karar verip önümdeki çok sevdiğim kişiye atıldım(!)

"Seni görmeyeli baya güçlenmişsin"

Diyerek beni bir hareketiyle karanlıktaki yere yapıştırdı.

"Ama yeterince değil"
Diye ekledi

Sinirden titriyordum.

"BENI NIYE ORTALIKTA BIRAKIP GITTINIZ ANNE?!AH,BEN SANA NIYE ANNE DIYORUM KI?ANNE KELIMESINI HAK ETMIYORSUN SEN!"

"Bana karşı olan nefretin çok güçlü.Bu mükemmel bir şey.Çünkü ne kadar sinirlenirsen dışarıdaki kopyanda o kadar sinirleniyor ve güçleniyor.Bu da yıkımı arttırıyor."

Bunu duyunca olduğum yerde kaldım.Şimdi ne yapmam gerekiyor diye düşünuyordum.Düşün yami...Düşün kızım...Düşün!Aniden duraksadım.Eğer ben sinirlenince dışarıdaki kopyama da yansıyorsa benim mutlu olmam gerekiyor!

Yaşadığım güzel anıları düşünmeye başladım.Hiç biri beni sakinleştirmiyordu aksine intikam almam için bana bağırıyorlardı.Sonra onu düşündüm...Aizawa senseiyi.Her zaman yanımda olduğunu hissettiren o bakışları içimi eritmişti.Artık hazırdım.

Aizawadan*

Shigaraki'nin verdiği adrese varmıştım.Eski,iki katlı bir bina idi burası.Her an yıkılacak gibi gözüküyordu.Yavaşça kapıyı tıklattım.Tıklattığım gibi kapı açıldı.Karşımda küçük bir kız çocuğu gördüm.Ağzımı açamadan.Çocuk konuşmaya başladı:

Buraya neden geldiğini biliyorum.Shigaraki haber verdi.İçeri gel çok vaktimiz yok o yüzden hızlı ol.

Dedi ve apartmanın karanlığında kayboldu.Apartmandan içeri adımımı attığım gibi heryer aydınlandı.Sanırsam dışarıdaki insanların içeriyi görmemesi için olan bir illüzyondu."Buradan"diye seslendi küçük çocuk.Dar ve karanlık bir koridora girdik.Koridorun sonuna vardığımda soluk soluğaydım.Bu kadar uzun olmasını beklemiyordum.Küçük çocuk oturmam için işaret etti.Dediğini yapıp karşılıklı koltuklardan birine oturdum.O da karşımdakine oturmuştu.

"Yami'yi eski haline döndürmek istediğinden bahsetti Shigaraki.Normalde yardımsever biri değilim.Size olan saygımdan dolayı yardım edeceğim.Öncelikle sakinleşmesi gerek ki bunu başardı.O yüzden işin daha kolay.Bu aşamadan sonra onu öldürmen gerekiyor."

Dediği son şey başımdan aşağıya kaynar sular dökülmesine sebep olmuştu.

"Yami'yi öldürmek mi..?Ben bunu yapamam.Hayatta yapamam!Lüt-"

"Sözümü kesmeniz hiç hoş değil.İlk önce diyeceklerimi dinleyin ondan sonra yorum yapın.Yami'yi öldürmekten kastım onun kendisini öldürmek değil.Şuan kendisi olmayan yani bir nevi kopyası olan dışarıdaki halini öldürmeniz gerekiyor.Dışarıdaki halini öldürdüğünüzde.Yami'nin çok sevdiği birini bulup onun Yami'nin c€s€dinin önünde ölmesini sağlamalısınız.Bunu yaptıktan sonra bütün olan her şey eski haline geri dönecek ve insanların hafızasından silinecek."

Yami'nin çok sevdiği biri...Beni seviyor diye biliyorum.Ama ben onun gözleri önünde ölürsem ne hisseder?Yoksa bende mi onun hafızasından silineceğim?Peki bana ne olacak?

"Evet sen de hafızasından silineceksin böylece üzülmeyecek."

Sesli mi düşünmüştüm?!

"Hayır sesli düşünmedin.Ben insanların içlerinden geçen şeyleri okuyabiliyorum sadece"

Şaşkınlıkla çocuğa baktım

"Yami ile olan ilişkinizi az çok tahmin ediyorum.Ve bunu yapmak sana zor gelebilir.Ama bilmeni istiyorum.Aranızdaki bağ çok kuvvetli ise yani ikinizde birbiriniz için hayattaki tanıştığınız veya tanışmadığınız en sevdiğiniz kişi iseniz kısacası birbiriniz için doğru kişi iseniz.Siz kendizi öld!rmeden Yami kendi vücuduna geri dönecek ve sizin kendinizi öldürmenizi engelleyecek.Ve her şey eski haline dönecek.Yami tarafından öldürülen insanlar dirilecek,zarar gören çevre kendiliğinden onarılacak ve hiç bir şey hafızalardan silinmeyecek.Buna rağmen insanlar Yami'yi ve seni bir kahraman gibi görecekler.Tabii bu çok riskli bir şey ve sevgiden fazlasını istiyor.Seçim size kalmış."

Çocuk lafını bitirdiği gibi teşekkür edip çıkışa doğru koşmaya başladım.Kaybedecek zaman yoktu.Yami'ye güveniyordum.Bu işin sonunun mutlu biteceğini umuyordum...

Hergün 1 bölüm olmak üzere gelecek artık.Şimdilik Au revoir!!!💗💖🫀