Sisin Ardındaki Sır

1. felaket

Merhaba güzeller güzeli okurlarım👋
Yeni bir hikayele karşınızdayımmm.
Umarım hikayemi beğenirsiniz çünkü bunun için 2 yıldır planlar yapıyorum ve gerçekten çok emek verdim.

Herkes buraya başlangıç tarihini yazabilir mi?

29.6.2024

👑°👑

Ejderha krallığında gökyüzünün yıldızlarla dop dolu olduğu bir geceydi... Her şey normal ilerliyor Paul'un yani Kocamın kollarında uyuyordum. Bu huzurlu an kapının sert bir şekilde açılması ve bizim yatakdan fırlamamızla bozulmuştu. Ben hızla zaten elimde olan hançerimin kabzasını çıkarttım ve havaya doğru tehditkar bir şekilde kaldırdım. Paul'un da benden bir farkı yoktu yatağın yanında olan Baltası çoktan elindeydi.

"Kraliçem ve Kralım odanıza böyle girdiğim için beni lütfen bağışlayın ama çok önemli bir şey oldu!"

Sadık yardımcısı Gabriel'in sesini duyunca Paul elindeki baltayı bir kenara koydu ama ben hançerimi hala elimde tutuyordum "Ne oldu Gabriel?" Diye sordu Paul yataktan kalkmış ona ilerlerken, bense Gabriel'i gözetlemekle meşguldüm; sanki sabahtan beri koşmuş gibi bir hali vardı, saçları terden alnına yapışmış zor zar nefes alıyordu.

"çok kötü kralım herkes taht odasında sizi bekliyor bile" kaşlarımı çattım "Ne demek herkes taht odasında? Bizim emrimiz olmadan hemde?"

Bende yavaşça yataktan kalktım ama hançerim hala elimdeydi "Bu gerçekten acil Kraliçem!" Paul bana döndü "Sen burada kal kraliçem ben bir bakıp gelicem gerçekten acilse seni de çağrırım" dedi beni omzumdan tutup baş parmağıyla okşarken.

"hayır bende geliyorum" dedim kararlı bir sesle "kraliçem lütfen karnındaki bebeğimizi düşün stresli bir ortama girmemen lazım" bana yalvaran gözlerle bakıyordu. Tam o anda karnıma dehşet verici bir sancı girdi, yüzümü ekşitip hızla ellerimi karnıma koydum "Hera!"

Paul hızla karnımın üzerinde olan ellerimin üstüne ellerini koydu "İyi misin?!" Derin bir nefes aldım sancı yavaş yavaş geçiyordu "iyiyim" elimi tutan elini çektim "her şey yolunda" hala endişeli gözlerle bana bakıyordu "Lütfen odada kal" dedi.

Bana resmen yalvarıyordu. Benim de bebeği düşünmem lazımdı bü yüzden "Tamam ama hemen bana haber gönder" dedim ciddi bir şekilde "Ne olduğunu öğrenir öğrenmez sana haber vermesi için birini yollayacağım" bana sarılda "Berry'i sana yollayacağım odada tek başına kalmanı istemiyorum" Berry benim en sadık yardımcımdı "peki" dedim yanağına bir öpücük kondurarak "haber vermeyi unutma" Paul tam kapıya doğru yürürken kendimden emin bir şekilde söyledim bu sözleri "unutmam" dedi odadan ayrılmadan önce.

👑°👑

Paul gideli tahminen bir saat geçmişti ve hala birisi haber vermek için gelmemişti.

"İyi misiniz Kraliçem bir şeye ihtiyacınız var mı?" Dedi Paul gittikten kısa bir süre sonra gelen Berry "iyiyim" yatağımın yanındaki Kitabı aldım elime "bir şeye ihtiyacım yok" barry'ye baktım gerçekten çok yorgun gözüküyordu ayrıca korkmuş olduğunu da dehşetle etrafa, en çok da cama bakan gözlerinden belliydi

"asıl sen iyi misin?" Diye sordum yatağmın yanında duran ve titreyen kızın bedenine bakarken. Berry dik durmaya çalışarak soruma cevap verdi "iyiyim Kraliçem" başıma sallayıp kitabımın kapağını açıp okumaya başladım "yanıma gel" dedim kitaptan başıma kaldırmadan, daha fazla o halde ayakta durmasına dayanamayarak.

"bir şey mi oldu Kraliçem?" Stresli bir şekilde sormuştu bunu "gel yanıma otur" Berry tam itiraz edecekken onu böldüm "kızıma isim seçmekte zorlanıyorum yardım eder misin" bir süre öylece durdu ne diyeceğini bilemedi "peki o zaman yanıma oturmanı emrediyorum" dedim.