Junghwanဟာ နောက်တစ်ကြိမ် ခေါင်းပြန်ငံု့သွားပြန်ပါပြီ။
KimDoyoungကတော့ ကလိကလိတေွဖြစ်လွန်းလို့သေတော့မှာပဲ။
တကယ်ကို အူယားစရာလေးပါဆို...
Junghwanလေးက Doyoungရဲ့ မျက်နှာကိုမကြည့်နိုင်လို့ ခေါင်းငံု့လိုက်ပေမယ့် အဆစ်လေးတေွပန်းရောင်သန်းပြီး ဖြူနုသွယ်လျလှတဲ့ Doyoungရဲ့ လက်ခေျာင်းလှလှလေးတေွနဲ့ ရင်ဆိုင်လိုက်ရပြန်တယ်။
ဒီအခြေအနေကြီးကနေ အမြန်ဆံုး ကျွတ်ချင်လှပြီလို့...
Junghwanက စိတ်ငြိမ်ဂါထာကို စိတ်ထဲက အဆက်မပြတ်ရွတ်နေလိုက်သည်။
Kim Doyoungက မကောင်းတဲ့ကောင်...
Kim Doyoungက မကောင်းတဲ့ကောင်...
Kim Doyoungက မကောင်းတဲ့ကောင်...
လက်လေးတေွက ချစ်စရာလေးတေွ ယုန်လေးတစ်ကောင်က စာပွဲပေါ် လက်လေးနှစ်ဘက်ကို လာတင်ထားသလိုပဲ...
ရွတ်နေရင်း အမှားပါသွားကြောင်းသိလိုက်တဲ့ Junghwanက သူ့ကိုယ်သူပြန်ရိုက်လိုက်တယ်။ စိတ်ထဲကနေ...
တကယ်တော့မရိုက်ပါဘူး။ အသားနာလို့လေ...
ထို့နောက် ပြန်ရွတ်လိုက်တယ်
Kim Doyoungက မကောင်းတဲ့ကောင်...
Kim Doyoungက မကောင်းတဲ့ကောင်...
နောက်ဆံုးတော့ Kim Doyoungတစ်ယောက် တကယ်မနေနိုင်တော့ပေ။
သူက Junghwanနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်နိုင်ရန် ခေါင်းငံု့လိုက်ပြီး မေးလိုက်သည်။
"ငါက ဘာလို့မကောင်းတာလဲဟင်?"
ထိုအခါမှ Junghwanက "ဟင်"ဆိုပြီး Doyoungကို အူတူတူရုပ်နှင့်ကြည့်လာသည်။
ထို့နောက် Harutoကို လှည့်ကြည့်ကာမေးလိုက်သည်။
"Jeongwoo yaa! ငါစိတ်ထဲက ပြောနေတာမဟုတ်ဘူးလား?"
Haruto - ".... ¡"
Jeongwoo - "...?"
Kim Doyoung - "ခွီး!"
အဲ့ဒီပြဿနာဟာ ကြီးကျယ်တဲ့ပြဿနာတော့မဟုတ်ရပါ။ ဒါပေမယ့် ကေျာင်းဆင်းကတည်းက ပေျာက်နေတဲ့ Junghwanကို Doyoungတစ်ယောက် ဘယ်လိုမှဖမ်းလို့မမိဖြစ်နေတယ်။
YOU ARE READING
Cafe love(Dohwan)[uni+zaw]{completed}
FanfictionJunghwanလေးက ခဏခဏပြောတယ်...ကျွန်တော်က မကောင်းတဲ့ကောင်တဲ့... ဟားဟား ဒါပေမယ့် သူက ကျွန်တော့်ကို တော်တော်ခင်တွယ်တာဗျ.... Junghwanေလးက ခဏခဏေျပာတယ္...ကြၽန္ေတာ္က မေကာင္းတဲ့ေကာင္တဲ့... ဟားဟား ဒါေပမယ့္ သူက ကြၽန္ေတာ့္ကို ေတာ္ေတာ္ခင္တြယ္တာဗ်....