කම්මුලට තට්ටුවක් දාලා පරිස්සමට ඇහැරවගෙන සෙනග අතරින් තෙරපිලා, බහින්න ඕනෙ හෝල්ට් එකට බස් එක යන්න කලින් දෙන්නම දොර ලගට එනවා. බස් එකෙන් බැස්සට පස්සෙ නම් වේගෙන් දුවන්නෙ නෑ එයා. මා එක්කම හෙමින් ගාටන්නෙ ගෙදර ගියාට පස්සෙ මට එයා එක්ක ඉන්නවට වඩා තව වැඩ ගොඩක් කරන්න තියනව කියල එයත් තේරුන් අරන් ඉන්න නිසා.
"අම්මී.... බබා පාලුවෙන් හිටියෙ අම්මි තාත්තී නැතුව.."
ඇගපතේ තියන ඔක්කොම මහන්සි ගතිය හෝදලා දාන්න පුලුවන් ඒ හුරතල් කටහඩ හැමදාම ගෙට ගොඩ වෙන්නත් කලින්ම ඇහෙනවා අපිට. මං ලගට දුවගෙන එන පොඩි පැටියව මටත් කලින් ඉස්සරහට දුවගෙන ගිහින් වඩාගන්නෙ එයා.
YOU ARE READING
විලංගු නැති හදවත්...
Short Story"ඒ දේවල් එහෙම තමයි" අපිටත් පොළවේ පය ගහන්න අයිතියක් තියෙනව කියල ඔප්පු කරන්න උන සමාජයක් මේක. Written by WinterbearsAngel ~2022/07/04
