Kayıp Tarafım

-Giriş-

Aslında hayatı tam çözmüş değilim zaten çözmek
istediğimde söylenemez.Hayatın sırlarıyla başa çıkmak var olmaktan daha çok zorluyor.Ben Duru yani Duru Işık.Hayat hikayem bildiğiniz hikayelerden falan değil,bir anda bir çocukla karşılaşıp ona aşık olup mutlu mesut yaşayacak değilim.
-Ama bunu istiyorsun!
-Sus İç Ses.
Bu arada bu İç Ses.Hayatımın düzenini bozmaktan başka bana şuana kadar bir faydasının dokunduğunu söyleyemem.
-Ben olmasam düşünemezdin aptal.
-Susucak mısın?
-Çok bilmiş Duru!
Bazen düşünüyorum da hayatım İç Sesim olmadan daha kolaylaşır mıydı?
-Sen başlıbaşına bir sorunsun zaten!
-Kapa çeneni.
Herneyse İç Ses yeterince canımı sıktı ben biraz kendimden bahsedeyim;
Ben Duru Işık,19 yaşında üniversiteye gitmek için hazırlanan hayatında 2. kez üniversite sınavına giren,
-Çünkü öncekinde çok fena çuvallamıştın.
-Gıcık.
teyzesinin evinde kalan,maddi durumu teyzesi dolayısıyla iyi olan biriyim.
-Keşke maddi durumun gibi akıl sağlığında iyi olsaydı.
-Bu sefer inanılması zor bir şekilde sana katılıyorum İç Ses.
Açıkçası mükemmel bir ailede büyümedim.Babam annemi hamile bırakıp gitmiş,annemde Mine Teyzem ve Eşi(enistem)Davut enistem'den yardım istemiş.Annem beni tam zamanında doğurmuş ne geç ne erken.Olabildiğince iyi bir eğitim aldım okulu hep takdir ile bitirdim.Dışardan ne kadar iyi görünüyorsam,içimden de o kadar kotuydum.6. sınıfın yaz tatilinde annemin ani bir rahatsızlanma nedeniyle hastaneye gittik.Herkes endişe içerisindeydi,yani;teyzem,eniştem,anneannem,de-
dem ve ben...
Anneme kanser teşhisi konulmuştu.O an dünya başıma yıkıldı.Sanki hayatımda yaşamaya dair tek bir faktörüde elimden almışlardı.Annemi benden ayırmışlardı.İşte o gün anladım ki küçük Duru için büyüme vaktiydi.Vücudum alışık olmadığı bir hisle tanışmıştı,Korku.
-Birde benle tanışmıştın.
-Eksik olma İç Ses.
Anneme kanser teşhisi konulduğundan beri ona 8 ay boyunca teyzem,eniştem,anneannem,dedem,ben her gün baktık.Ardından o gün geldi,yıl 2016,6 Temmuz,saat gece 2:53 hastanede endişeli konuşmalar ve aniden gelen ölüm haberi.
Ben daha 5 yaşındayken,
"Anne beni asla bırakma,lütfen!"derdim oda her seferinde:
"Ben yasadığım sürece senden asla vazgeçmem."derdi.Bense hemen ardından sorardım:
"Sen gerçekten sonsuza dek yaşayacak mısın?"O ise bana gülerek cevap verirdi:
"Tabiki,seni asla yalnız bırakmam"
"Söz mü?"
"Söz."
Peki şuan nerdesin anne?Hani beni hiç yalnız bırakmayacakdın?Söz vermiştin.
İşte Korku o zaman girmişti hayatıma.Aniden,ansızın...
Aynı annemin ölüm haberi gibi.