YENİDEN ~askıya alındı~

Bir damla göz yaşı...

Bugün Alper'e büyük bir sürpriz yapacağım. Çok sevinecek. İlk baş şaşırır ama sonra çok mutlu olacak.

Kendimi bu sözlerle avutarak Alper'in evinin kapısını açtım. Şuan benim İzmir e gittiğimi zannediyor. Siz olayları bilmiyorsunuz tabii hemen anlatayım.

Annem ve babam ayrıldılar iki yıl önce. Ben annemin yanında yani İstanbul da kalıyorum. Bazenleri İzmir e babamın yanına gidiyorum. Bugünde alperin doğum günü ve o beni babamın yanında sanıyor. Bana kızgın gibi biraz daha çok kırılmış gibiydi. Planlarımız vardı ama o gelmeden işlerimi halledersem çok güzel olacak birlikte güzel bir gün geçirmiş olacağız.

Dağınık evi güzelce düzelttim. Nevin teyzenin (alperin annesi) haberi vardı o yüzden o da memleketine gitmişti.

Mutfağa geçtiğimde pes edip gitsem mi dedim ama sonra direndim diren Arya.

Mutfağı da toparladıktan sonra on dakikalık bir mola verdim kendime.

Evde ne olmuştu böyle her yer her yerdeydi.

Size biraz alperden bahsedeyim.

Alper çocukluk arkadaşımdı. Kendimi bildim bileli yanımdaydı. Annem ve babam kavga ettiklerinde evden kaçardım ve o benim yanımda olurdu hep başımı omzuna yaslarım. Kendimi gevende hissettiğim yerdi orası. Diğerleri gibi soru sormazdı dinlerdi sessizliğimi ve sessizliği ile katılırdı fikirlerime. Çok yakındık birbirimize.

Altı ay önce o adımı atmasaydı hala çok yakın arkadaş olabilirdik....

6 ay önce dudağıma kondurduğu sıcak buse ona karşı hissetmediğim şeyleri hissetmeme sebep olmuştu. İlk öpüşmemizdi ve bu gün ona ikincisini hediye edecektim.

Düşüncelere dalmıştım. Kendime geldim ve mutfağa gittim. Şimdi sırada yemek vardı. Bakalım ne kadar hamaratım?

Yemekler olurken masayı hazırlamaya başladım. Özel bir gündü her şey özel olmalıydı. Masayı da tam manasıyla hazırladıktan sonra saate baktım. Birazdan gelirdi. Çok yorulmuştum. Salona geçtim ve kendimi koltuğun üstüne attım.

Yine düşüncelere daldım. Küçük yaşta öğrenmiştim ağlamayı, kavgayı... Hiçbir zaman sabah kahvaltısını sevmedim hatta nefret ediyorum. Çünkü hep annem ve babam kavga ederlerdi masada. Yemeğin ne tadı ne de tuzu oluyordu. Pazar günleri benim için kabustu resmen. İkisi de evde oluyordu. Bağırışmalar, kavgalar, nefret sözleri, kırılan eşyalar ve kapı sesi....

Aklımdan bu düşünceleri uzaklaştırdım. Yerimden doğruldum. Nerede kalmıştı ki acaba. Masaya baktım. Bardakları koymamıştım. mutfağa gittim bardakları aldım birden kapının açılma sesini duydum. Gelmişti. Sessizce mutfaktan çıktım. Alper ve biri daha vardı. Birden kahkaha patlattılar. Bu canseldi sesinden tanımıştım. Ne yaptıklarını hala anlamış değildim. Anlamaya çalışır gözlerle bakıyordum.

Alper dademin benim yattığım kanepeye yerleşti. Cansel ise ona dönüp " doğum günü çocuğunu mutlu etmek görevimiz " dedi gülerek alper de gülüyordu.

"aşk böcüşün seni yalnız bıraktı ha " dedi alperin yattığı yere yaklaşarak. Burdayım bırakmadım seni demek istedim ama içimden bir ses söylediklerimi geri yutturdu.

" sen varsın " dedi ve canseli kendine doğru çekti. Şok birşekilde onları izliyordum.

" Arya b.... cansel cümlesini tamamlamadan

" siktir et nazını çektim yeterince bana sen lazımsın " dedi alper ve canselin dudaklarına yapıştı.

O an bütün uzuvlarım serbest kaldı. Kendi kontrolümü yitirdim. Hiçbir yerimi hissetmiyordum. Bu duyduklarım gerçek olamazdı bu bu bunlar.... ve elimden düşen bardaklar bütün dikkati üzerime çekti.

"Arya!?" dedi alper.

Boğazım düğümlendi Hiçbir şey diyemedim. Böyle bir durumda ne yapılırdı nasıl davranılırdı bilmiyordum.

Sevgilim... Eski sevgilim be... be.. beni aldatmıştı. Hemde onun için bu... bu kadar çaba.......

Bütün planlarım boşa gitmişti. Alperle göz göze geldiğimde kalbim ortadan ikiye ayrıldı ve o ayrılan parçalarda milyonlara ayrıldı. Donakalmıştım. Böyle bir şey hayal etmemiştim.

Alper ayağa kalkmak için hamle yaptığı anda ondan hızlı davranıp çantamı aldım ve kapıya doğru ilerledim. Alper benden hızlı davranıp kolumu çekti

" Arya dur !" dedi

"duruyum öylemi. öylece durmamı mı bekliyorsun. hiçbir şey olmamış gibi. ben bunu hak edecek ne yaptım ?" dedim sesim düşündüğümden de öfkeli çıkmıştı. Sorum karşısında sessizce duruyordu. Elimle göğüsüne doğru vurmaya başladım " cevap ver."

" her şey yalan mıydı ?"

"Bütün yaşadıklarımız"

" demek ki yalanmış ettiğin onca sözlerin seni seviyorum diyen dillerin. " dedim sesim titrek çıkmıştı.

" hayır seni sev...

"inanmıyorum sana seni hiç sevmedin beni " dedim ve devam ettim " eğlenceli miydi bari kandırmak beni. Arkamdan gülüyor muydunuz ah!!! ne kadar salakmışım sana kanacak kadar " söylediklerime inanmak istemiyordum bütün bunlar kötü bir kabus olmalıydı.

Alper hala cevap vermiyordu.

" Arya ben böyle olsun istemiyord...."

" nasıl olsun istiyordun ben tahmin ediyim benim bu olanlardan haberdar olmamı istemiyordun öyle daha iyi oynardın .." cansele döndüm " oynardınız ama maalesef öyle olmadı " dedim artık dayanamıyordum bu olanlara geriledim.

alper bana doğru yaklaştı. "Uzak dur benden!" " senden nefret ediyorum " dedim

" özür dilerim." dedi

" dileme asıl benim dilemem lazım sana güvendim. benim hatam senin değil."

" böyle yapma arya"

"sana olan sevgimi hiç bir zaman hak etmedin bir zamanlar seni seven kalbim artık nefret ediyor senden" dedim sesimde bütün duygular vardı en çoktu hüzün...

" arya.. lafını bölerek

" benim için bir iyilik yap."

"ne istersen yaparım" dedi alper

" benden uzak dur."

" her şeyi iste ama bunu isteme sensiz yapa...

"daha fazla yalanlarını duymak istemiyorum. Eğer içinde ufacıkta olsa bana karşı iyi duygular varsa lütfen uzak dur benden. daha fazlasına dayanamaz kalbim " dedim kapıyı açtım ve sevinçle geldiğim evden hüzünle ayrıldım.  

Merdivenlerden inerken bütün duygularım üst üste geldi bu olanlar benim için çok fazlaydı. Bunları nasıl kaldırırdım bilmiyordum. Gözümden alper ve canselin o ........ gözümden bir damla göz yaşı aktı.

.....................................................................................................................................

Arkadaşlar ilk hikayem umarım beğenirsiniz yeni bölümlerle buluşmak üzere şimdilik bu kadar kendinize iyi bakın :***