The change of a lifetime

~hoofdstuk 28~

"Manon het spijt me zo erg van alles ik hou super veel van je en nu lig je hier door mij kinderachtig gedoe je bent echt het meisje van mijn dromen ik wil je echt niet kwijt ik hou van je baby girl" zei harry en begon te huilen "harry alsjeblieft niet huilen ik hou ook van jou ik vergeef het je en ik lig hier door mij eigen domme fout" harry ging naast me op bed liggen na 20 minuten kwam de dokter met annemieke binnen "hallo manon we gaan proberen de eerste stappen te zetten" de dokter had een rolstoel bij en harry zette me erin annemieke mog me naar de kamer brengen we kwamen aan en er stond een groten balk met 2 leuningen "okay harry kun jij haar even op die balk zeten" harry tilde me op en zette me op de balk ik pakte de leuningen vast ik voelde me benen hellemaal niet annemieke stond achter me en harry op de ander helft van de balk "kom je kunt het baby girl" "ja harry heeft gelijk popje je kunt het" ik probeerde de eerste stap te zetten omg yes het lukte ik liep stapje voor stapje naar harry maar net op het laatste stukje brak ik ik probeerde het maar het lukte niet ik liet mezelf vallen maar voordat ik de vloer raakte had harry me al opgevangen hij hielp me overeind en ondersteunde me "je deed het super ik ben zo trots op je" hij keek me recht in ogen aan en voordat ik het wist voelde ik 2 warme lippen op de mijne (foto media om een idee te vormen) we stopte en hij tilde me weer op om in de rolstoel te zetten ik was uitgeput annemieke bracht me terug naar de kamer harry tilde me op en legde me in bed en ging naast me liggen ik hoorde geklop op de deur het was niall liam en louis "hey kleine opdonder hoe ging het" vroeg niall "ze deed het super goed im proud of my sister" zei annemieke en ging naast niall staan en gaf hem een kus "we are proud of her to" ik glimlachte en ging dichter tegen harry aan liggen ik "ik voelde dat annemieke me een kus gaf "truste popje"de boys en annemieke gingen weg mijn ogen werden zwaar en ik viel in slaap met harry aan mijn zij.