Sarılmadık o gün ayrılırken. Çünkü ikimizde biliyorduk sarılsak asla ayrılamayız. İçim gitti ona sarılamamaktan. Geçen hafta cuma günü buluştuk bundan önce. Sarılmıştım ama öyle çok sıkı değil. Keşke sımsıkı sarılsaydım. Hiç bırakmasaydım. Nerden bilebilirdim ki son sarılmamız olduğunu. O ayrılmıştı benden. "Gitme" dedim. "Biterim" dedim. "Alışırsın yokluğuma" dedi. Can alıcı noktadan vurdu beni. Zaten sevseydi gitmezdi. Bırakmazdı beni her ne olursa olsun. Aslında beni hiç tanımamış bile. Tanısaydı eğer "Alışırsın yokluğuma" demezdi. Alışamazdım. Alışamadım. Sever miydik bu aşktan sonra ? Onca yaşanmışlığın üzerine soğuk bir bardak su gibi geldi "Bitsin." kelimesi. Ne bitecekti ? Asla tahmin edemezdim o "Bitsin." kelimesinden sonra biteceğim. Düzelmedi hayatım "Bitsin." kelimesinden sonra. Belkide hayatımın dönemeciydi. Bu mutsuzluğun üzerine kurabilir miydim yeni bir mutluluk ? "Ben sabah ne yediğimi unutan biriyim elbet onuda unutacağım." diye düşünürdüm. Yanıldım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sarılamadık
RandomHikayemiz kadının adama olan sonsuz aşkını anlatıyor. İyi Okumalar...