we are just friends-chanbaek

15

Aradan iki ay daha geçti. Hala gebelik testleri negatifti. Baekhyun her test sonrası önce hıçkıra hıçkıra ağlıyor, sonra Chanyeol eve döndüğünde fark etmesin diye buz gibi suyla dakikalarca yüzünü yıkıyordu. Her sevişmelerinden sonra, bu kez bebek için doğru zaman olduğunu düşünüyor, gebe kalmış olmak için dua ediyordu. Ardından da böyle acınası bir hale geldiği ve kocası gibi hayatı akışına bırakamadığı için kendinden nefret ediyordu. İstediği için onunla sevişmeliydi, bebek için değil.

Sorunun kendisinde olduğu belliydi. Chanyeol bir uzmana gitmeyi teklif etmişti, ancak Baekhyun hemen yanıt vermeyince bu önerisini yinelememişti. Hep işleriyle meşguldü, zamanın hızla geçtiğini ve hâlen bebek yapamadıklarını fark etmiyordu bile. Belki de, baba olmadığı için daha mutluydu ve o yüzden konuyu açmıyordu. Ne de olsa, onun işi babalığa pek uygun sayılmazdı.
Baekhyun kollarını göğsünde kavuşturdu. Nasıl bu kadar aptal olabilmişti? Chanyeol daha en başında aşka inanmadığını söylemişti. İlişkilerinin dostluk ve seks temelli olduğunu defalarca belirtmişti. Kocasının hayatındaki en önemli şeyin işi olduğunu biliyordu, öyleyse nasıl olmuştu da işini geri plana itip önceliği kendisine vermesini bekler bir noktaya gelmişti?

Derin derin nefes aldı. Bu noktaya nasıl geldiğini biliyordu. Ona âşık olarak. Kocasına âşık olmuştu.
Yeniden aynı acıları yaşamamak için ona âşık olmayan ve asla olmayacak bir koca.
Baekhyun ilerleyen günlerde kendini işine vererek bu konuyu unutmaya çalıştı. Fakat müzede Romalıların hayatını canlandırdığı gösterilerde ne zaman kucağında bebeğiyle bir anne görse yahut annesinin eline sarılmış bir çocuk görse acıları hemen depreşiyordu.

Bir ay daha geçti. Mayıs ayının ilk Perşembe günü bir test daha yaptı, sonuç aynıydı. Ertesi gün öğleden sonraya kadar bekledi ve sonra dayanamayacağını hissederek iş çıkışı marketten bir gebelik testi daha satın aldı. Hemen testi uyguladı ve elleri titreyerek sonucu bekledi. "Lütfen, lütfen, lütfen pozitif çıksın," diye dua ediyordu içinden sessizce. Kız ya da erkek hiç önemli değildi, yeter ki bir çocuğu olsun.
Saate baktı. Dakikalar nasıl da yavaş geçiyordu. "Lütfen, pozitif çıksın. Lütfen. Çok şey mi istiyorum?" diye fısıldadı kendi kendine.
Nihayet vakit gelmişti, korkuyla test çubuğuna baktı ve o anda gözyaşlarına boğuldu. "Teşekkür ederim, Tanrım," diye haykırdı hıçkırıklar arasında. "Çok, çok teşekkür ederim."

Bir kez daha çubuğu kontrol etti. Evet, kesinlikle hamileydi. Yanaklarındaki yaşları silerken sevinçle gülümsüyordu şimdi. Elini karnının üstüne koydu. "Hey, ufaklık, biraz bekle."
Bu kez her şey yolunda gidecek. Kesinlikle hamile olduğunu öğrendiğine göre, hemen Chanyeol'e haber vermeliydi, toplantıda olabileceğini düşünerek mesaj çekti. 'Kaçta eve gelirsin?'

Yanıt şaşırtıcı şekilde hemen geldi. 'Yaklaşık bir saat sonra.'
'Bir şey mi oldu?'

Müjdeyi bu şekilde mesajla veremezdi.
'Sadece konuşmak istiyorum.'

Birkaç dakika sonra telefon çaldı. "Baekhyun? Sorun nedir?"

" Bir sorun yok."

" Unutma, benim üç kardeşim daha var," dedi Chanyeol.
" Sorun yok dendiğinde bir şey olduğunu bilecek kadar tecrübeliyim."

" Bu konuyu telefonda konuşmak istemiyorum." Yüz yüzeyken müjdeyi vermeliydi. Tam olarak nasıl bir tepki vereceğini gözleriyle görmek istiyordu çünkü.

"Hemen eve gelmem mi gerekiyor?"

Sesi endişelenmiş gibiydi. "Hayır." "Ben iyiyim, kaygılanacak bir şey yok. Geldiğinde konuşuruz."

"Peki, tatlım. Gelince görüşürüz öyleyse."

+

Chanyeol eve dönerken kafasında basit bir hesap yaptı. Lanet olsun. Baekhyun muhtemelen bugün yine test yapmıştı, dolayısıyla yine üzüntülü ve gergindi, bu yüzden ona ihtiyaç duymuş, konuşmak, belki sarılmak istemişti. Elinde iki büyük paket çikolatayla kapıdan içeri girer girmez seslendi. "Baek? Ben geldim."

Baekhyun mutfaktan çıkıp yanına geldi. "Bu kadar acele etmen gerekmezdi."

Chanyeol ona bakar bakmaz doğru karar verdiğini anladı. Evet, gerekirdi. Çikolata paketlerini bırakıp onu kollarına aldı. "Ağlamışsın. Gözlerin şişmiş. Ne oldu?"

" Ben..." Başını göğsüne yasladı.

Chanyeol gömleğinin ıslandığını hissedebiliyordu. "Ağlama, bebeğim. Bir çaresini bulacağız. Baskı yapmak istemiyorum, ama belki artık bir uzmana gitmemizin zamanı gelmiştir."

"Negatif çıkmadı, Yeol."

"Doktorun önereceği testleri yaptırırız. Sorunun ne olduğunu ve seçeneklerimizi öğreniriz."

"Dedim ki," diye yineledi Baekhyun. "Negatif çıkmadı."

Chanyeol bu sefer anlamıştı. "Öyleyse, sorun ne? Annene ya da babana bir şey olmadı, değil mi?"

" Hayır, onlar iyi. Şey... gel şöyle otur."

Dediğini yaptı. "Haydi, Baek, söyle, neler oluyor?"

Baekhyun'un gidip banyodan test  "Hamileyim. Bebeğimiz olacak Yeol."

Chanyeol şaşkınlık içinde önce çubuğa sonra ona baktı. "Hamilesin."

" Evet."

" Bir bebeğimiz olacak, öyle mi?" Eninde sonunda bunun olacağını biliyordu, ama yine de duygusal olarak fazla hazır değildi. Ne hissettiğini tam olarak kendi de bilemiyordu şu an.

"Evet."

" Baba olacağız." Boğazının düğümlendiğini hissetti. "Oh, Baekhyun. Bebeğimiz olacak."

" Memnun oldun mu?"

Chanyeol ayağa kalktı. "Hem de nasıl." Belki de, hayal ettiği gibi Baekhyun'a benzeyen minik bir oğlanları olurdu.
"Ayakta durmamalısın, otur şuraya."

" Buna gerek yok."

Chanyeol yeniden oturdu ve elinden tutup onu kucağına oturttu. "Baek, öyle... " Başını salladı.
"Doğru sözcükleri bulamıyorum. Ama bu muhteşem bir duygu."

"Ben de şeyden korkuyordum... şey..."

" Memnun olmayacağımdan mı? Fikrimi değiştirdiğimden mi?" Yanaklarından süzülen yaşları görünce yavaşça onu öptü. "Hayır, ağlama, Baekhyun. Her şey güzel olacak."

" Mutluluktan ağlıyorum. Öyle rahatladım ki, anlatamam. Artık hamile bile kalamadığımı düşünmeye başlamıştım."

Chanyeol parmağını dudaklarına götürerek onu susturdu. "Şişş. İşte sonunda bebeğimiz oluyor ve bu sefer sorun çıkmayacak. Biraz beklememiz gerektiğini biliyorum, ama buna değecek."
Gülümsedi. "Pekâlâ, müjdeyi önce senin annene mi yoksa benimkine mi veriyoruz?"

Baekhyun başını salladı. "On iki haftalık olana kadar kimseye söylemek istemiyorum. Ne olur ne olmaz." Söylemese de yüreğindeki korku ve endişe gözlerinde okunabiliyordu. Yine düşük yapmaktan korkuyordu. Acaba geçen sefer kaç haftalıkken düşük yapmıştı? Chanyeol sormaya cesaret edemedi. Şu an böyle bir soru için doğru zaman değildi.
"Endişelenmemeye çalış," dedi eşinin yüzünü okşayarak. "Başarı ihtimalimiz yüksek. Büyük olasılıkla bu kez her şey yolunda gidecek. Ama sakın risk alma ve kâğıttan daha ağır hiçbir şey kaldırma."

Baekhyun öksürdü. "Bu biraz abartı oldu, Yeol."

" Tamam. Kitaptan ağır bir şey kaldırma, o zaman," diye değişirdi sözünü.