Eksik Hikayeler

Son Defaymış Gibi

31. Bölüm duygusal IlCey veda sevişmesinin başını izlemiştik peki nasıl devam etmiştir? Ilgaz neden Ceylin'i yatakta bırakıp gitmiştir?

****
SAHNE 1
Ilgaz ve Ceylin ilk dokunuşun endişesini attıktan sonra öpüşmelerin derinleştirirler. Ilgaz Ceylin'in boynunda, omzunda kendine yer açmaya çalışırcasına ceketini omzundan düşürür. Ceylin biraz geri çekilip hızlıca ceketini çıkarır ve yatağa doğru atar. O sırada Ilgaz da trençkotunu çıkarır. Elinde hızlıca ikiye katlayıp arkasındaki berjere koyar. Bu sürede Ceylin yatağın kenarına oturmuş Ilgaz'a bakmakta ve ellerini ona uzatmaktadır. Ilgaz Ceylin'in yanına oturunca, Ceylin Ilgaz'ın kravatına hamle yapar yavaşça gevşetir.

Ceylin - Bu kadar sıkmak zorunda değilsin. Seni boğmuş. (Kravatı çıkarıp Ilgaz'ın gözlerinin içine bakarak yere fırlatır. Ilgazın boynunun biraz okşar ve çok yavaş Ilgazın gömleğinin düğmelerini büyük bir ciddiyetle açar.)
Ilgaz - (İki eli kadının belinden kavramış dikkatli bir şekilde Ceylin'e bakmaktadır. Bir yandan da sabırsız görünmektedir. Ceylin son düğmeye gelmek üzereyken. İçinde tişörtle beraber gömleği başından çıkarır. Yanına koyar) Tamam oldu o!
Ceylin - katlamayacak mısın?
(Ilgaz gülerken Ceylin'i belinden tutup iyice kendine yaklaştırır. Ceylin'in önce dudaklarını sonra boynunu öperken eli topuzunu açmakla meşguldür.)
Ilgaz - Hayır
Ceylin - (Eli Ilgazın omzunda ve sırtında ağır ağır dolanır) Yavaş olalım, dünya durmuş gibi.
Ilgaz Ceylin'in boynundan geri çekilip alnını, alnına dayar. Nefesleri birbirine karışsa da öpüşmezler. Ilgazın elleri Ceylin'in belinde bodysinin ucunu yakalar. Parmaklarının ucu ile kadının bedenine yapışan kumaşı yavaşça üzerinden sıyırırken gözleri de birbirini okşamaktadır. Kumaş göğsüne geldiğinde Ceylin kollarını kaldırır, Ilgaz tamamen kumaştan kurtarır.
Ilgaz - (kulağına yavaşça) Böyle iyi mi?
Ceylin - (Ilgazın sırtına sıkıca ellerini bastırıp gözlerini kapar) Çok!

SAHNE 2
Ceylin her zaman yaptığı gibi Ilgaz'ın göğsüne başını yaslamış, Ilgaz'ın bir kolu Ceylin'in sırtından başına doğru uzanırken diğeri tüm bedenini sarmış kendi bedenine mıhlamış bir şekilde yorganın altında çıplak bedenlerinin sıcağı ile uzanmaktadırlar. Ilgaz bir eli ile Ceylin'in saçlarını okşarken gözleri kapalıdır. Eğer açarsa gördüğü rüya son bulacakmış gibi endişeli bir ifade vardır yüzünde. Ceylin ise gözlerini ileriye pencerede bir noktaya sabilemiş, Ilgazın boynundaki eli minik hareketler yapmaktadır.

Ceylinin gözü pencereden berjerin üstünde nispeten katlanmış trençkota kayar bir süre ciddiyetle baktıktan sonra gülümser. Gülümsemesi gülmeye dönüşünce Ilgaz gözünü aralar.

Ilgaz - Noldu?
Ceylin - Her seferinde şaşırıyorum. Kıyafetlerini böyle bir anda bile yere atamamana.
Ilgaz - (gülerken) Ben de senin her şeyi her yere atmana hala şaşırıyorum. (Eli ile kolayca Ceylin'in mavi ceketini yakalar havada sallar)
Ceylin - (eli ile ceketini kapıp arkasında bir yere, zemine doğru fırlatır) Yeterince uzağa atamamışım.
(İkisi de kahkahalar ile gülerken kademe kademe yüzleri asılınır. Ceylin kendini yukarı kaydırıp Ilgaz'ın boynuna burnunu yaklaştırır. Gözünü kapatır.)
Ilgaz - Rahat rahat istediğin gibi dağıtabilirsin artık.
(Bir süre sessizlik olur. Ceylin gözünü açar.)

Ceylin - (gözü berjer üzerindeki katlanmış trençkotta) Senin evine girdiğimizde arkamdan ceketimi sandalyeden alıp katladığında ilk kez düşündüm; bizim bir çocuğumuz olsa nasıl bir evde büyür diye... bizden nasıl anne babalar olur diye
(Ilgaz Ceylin'e doğru hareketlenir onu daha sıkı sarar sanki kollarının arasından düşüvermesi mümkünmüş gibi)
Ceylin - Benim gibi dağınık olursa sen hiç kızmadan arkasından sürekli toplarsan acaba şımarık mı olur yoksa kendini yetersiz mi hisseder diye düşündüm mesela. Senin doğruların, benim yanlışlarım arasında nasıl bir insan yetişirdi ikimizin ortasında. Ergenliğinde bize söylediği yalanlara sen çok mu sert tepki verirdin? Ben onun sorunlarından kaçıp yalnız hissetmesine mi sebep olurdum?
Ilgaz - (gülümser) Hangi ebeveyn mükemmel veya hatasız? Bizim de hatalarımız olurdu. Önemli olan sevgi ve güveni vermek.
Ceylin - (Durur) Muhtemelen seni daha çok severdi.
Ilgaz - (başını sallar) Beni sıkıcı bulurdu. Kesin siz çok eğlenirdiniz.
Ceylin -  Saçma. Defne sana bayılıyor.
Ilgaz - Seni görür görmez sevdi.
Ceylin - (gülümser) Evet çocuklarla anlaşıyorum galiba ama sonra büyüdüklerinde bir şey oluyor.
(Ilgaz Ceyline bakar buruk gülümser ve başından öper. Ceylin yükselip Ilgaz'ı dudağından öper. Bir süre öpüşmeden nefesleri karışarak öyle kalırlar Ceylin tekrar kalktığı yere başını koyar)
Ceylin - Ben uyuyuna kadar kalır mısın?
Ilgaz - Saat daha çok erken uyuyabilecek misin? Bir şeyler yemedin?
Ceylin - Seni, bu evden bir daha gelmemek üzere çıkarken görmek istemiyorum.
(Ilgazın gözleri dolar, Ceylin'in gözleri kapanır)
Ilgaz - Tamam
Ceylin - Ne garip! Senin yüzünden acı çekiyorum ama sen teselli et istiyorum.
Ilgaz - Benim de çok canım yanıyor.
Ceylin - Biliyorum.
Ilgaz - (bir süre susarlar, sessizce) Özür dilerim.
Ceylin - (başını yaşlandığı Ilgazın göğsünü ufak öper) Özür dilerim.
(Kendini hafifçe kaldırıp başını yastığa atar. Gözlerini kapar. Ilgaz yan dönüp Ceylin'in saçlarını okşar. Bir süre bekler ve kalkıp giyinir.)