She's afraid of love| One Direction Fanfiction

hoofdstuk 5: I fell for you

Harry kijkt me aan met grote ogen en is duidelijk op zoek naar hulp.

Maar ik geef geen kick en kijk gewoon toe hoe Harry zich hier uit gaat redden. Wat best wel vermakelijk is.

'Uhmm ja ik-k, uhmm kijk ik was dus-s.'

Hij weet duidelijk niet hoe hij zich hier uit redt. Ik besluit hem toch maar te helpen.

'Nou Harry belden me om te zeggen dat hij zich niet goed voelden dus besloot ik maar te komen om hem te verzorgen.'

De jongen met het bruine haar en de blauwe ogen aka Louis kijkt me achterdochtig aan.

'Is het raar dat ik je niet geloof want gisteravond klaagde hij nog dat je hem de hele tijd afwees.'

'Er kan veel gebeuren in een paar uur.' Ik geef Louis een knipoog.

Louis rolt dramtisch met zijn ogen.

'Maar zo ziek ziet hij er helemaal niet uit.'

'Het gaat ook veel beter met hem toch Harry?'

'Ja veel beter en dat allemaal door Miley hier.' Harry heeft me  een kus op mijn wang.

'Wat zijn we opeens close terwijl je hem gisteren niet kon uit staan. Wat is er gebeurd?'

'Ik ben gewoon voor hem gevallen meer niet.'

'Ja ja en dat moet ik geloven...' Louis loopt naar de keuken zonder nog iets te zeggen.

Harry kijkt me met een grote glimlach aan. Hij geeft me weer een kus en een knuffel.

'Dankje.' Fluistert hij in mijn oor.

Ik geef hem een klein glimlachje en sta dan op.

'Waar ga je na toe?' Vraagt Harry.

'Even naar de keuken wat drinken pakken. Niks ergs silly.'

'Dan is het goed..'

Ik open de deur van de keuken waar Louis staat met zijn telefoon tegen zijn oor gedrukt.

Ik wil naar binnen lopen maar hoort dan dat het gesprek over mij en Harry gaat.

'Hij zit gewoon op de bank met dat meisje uit het restaurant van gisteren. Volgens mij was en is hij helemaal niet ziek. Ja je hebt gelijk maar ik denk dat dit toch niet lang gaat duren. Ik weet dat hij mijn beste vriend is maar wees eerlijk. Okay dan, zie je zo. Bye.'

Louis hangt op en stopt zijn telefoon weer in zijn broekzak. Hij schudt zijn glas nog om in de wasbak en loopt dan weer richting de deur waar ik nog steeds achter sta. Snel ren ik  de wc in en wacht tot Louis weer in de woonkamer is.

Ik loop de wc uit en ga even naar de keuken. Wat bedoelde Louis? Wat ging niet lang duren? Zoveel vragen.

als ik de woonkamer weer binnen loop zijn Louis en Harry in een discussie. 

'je kunt niet zomaar een interview skippen voor een random meisje! ' zegt Louis half schreeuwend. 

' Louis, dit is niet zomaar een 'random' meisje! '

ze hebben me nog niet opgemerkt dus besluit ik hun aandacht te trekken door te hoesten.

allebei kijken ze om. Louis kijkt niet erg amused met mijn aanwezigheid.

'Ik denk dat ik maar eens ga' zegt Louis en staat snel op.

'Nee,blijf. ik stond al op het punt om weg te gaan.'Harry geeft me een verwarde blik.

'Don't bother, ik wil jullie romantisch avondje niet verpesten' zegt Louis met een vleugje sarcasme.

Voordat ik of Harry iets konnen zeggen,was Louis al uit de deur.

en toen was er de 'awkward silence'.

Na een paar minuten verbreek ik de awkward silence en zeg :'ik ga maar eens' ik sta op om naar de deur te lopen. maar voordat ik bij de deur was stond harry er al.

'Ik breng je'.

'Nee, dat hoeft niet ,ik loop dat stukje wel'

'Ben je gek ,  dat is een uur lopen !' 

'Nou,nou ,overdrijven is ook een kunst, het is maar een half uurtje.'

'Miley, alsjeblieft laat me je nou gewoon brengen,wie weet wat voor freaks er rondlopen daarbuiten.'

awww, nouja ,wat is het ergste wat kan gebeuren als ik meerijd?

hij zou me kunnen ontvoeren.

oja want dat zou ook echt logisch zijn als jij al in zijn hotelkamer bent?.

als hij je echt zou willen ontvoeren Miley ,had hij dat al lang gedaan.

'Hallo,aarde aan Miley' ik word opgewekt van mn gedachten door Harry die een vinger voor mn ogen knipt.

'Ik breng jou gewoon naar huis,punt uit.' zegt hij.

Ik wou er tegenin gaan maar hij pakte me hand en sleepte me half mee naar zijn auto.

de hele autorit was het stil, behalve de radio dan die heel zacht stond.

aangekomen bij mij thuis loopte hij mee naar m'n voordeur.

ja lekker cliché,ik weet wat je denkt.

'Bedankt voor vanavond' zei Harry.

'Nee,jij bedankt' zei ik als ik voelde dat mn wangen rood werden

Harry leunde steeds dichterbij, klaar om me een kus te geven.

maar ik weigerde.

'What's wrong?' vroeg hij bezorgd 

'Ik denk dat we dit niet moeten doen Harry'

'W-wat,waarom?' vraagt hij verward

'Je mist interviews dankzij mij, je vriend moet mij nu al niet,je gaat over 2 weken alweer weg en ik denk dat dit gewoon niet gaat werken,komop,jij bent dé Harry Styles van de wereldberoemde boyband One Direction en ik ben gewoon......ik.' 

'W-wat,m-aar Miley, denk je echt dat ik zomaar elk meisje mee uit vraag? jij bent niet 'gewoon' ,en maak je niet druk om Louis , hij was gewoon een beetje gestresst door het gebrek aan slaap.'

'Harry, ik denk dat we er gewoon mee moeten kappen voordat we echt iets voor elkaar gaan voelen, want dit is gedoemd om verkeerd te gaan.'

hij stond daar , zijn ogen staarde diep in de mijne.

'Te laat' zei hij zacht,met zijn gezicht naarde grond.

Wacht,zei hij nou echt 'te laat'?. h-hee-ft Harry gevoelens voor mij?

fijn, goed gedaan Miley, nu heeft iemand gevoelens voor je maar die zijn niet wederzijds.

of wel? dat moment dat we kusten,toen voelde ik wel iéts ,maar was het dát?

ja,het was dàt ,precies dat gevoel wat ik altijd bij Dean kreeg.

Harry stond nog voor me wachtend op mijn reactie.

Ik legde mijn handen achter in zijn nek, stond op mijn tenen en fluisterde in zijn oor :'volgensmij is het voor mij ook te laat'

Ik leunde weer terug en zag Harry's gezicht oplichten.

Hij leunde in voor een kus,maar dit keer weigerde ik niet.

Op dat moment wist ik het zeker,dát gevoel had ik zeker bij Harry,en het was awesome.