Hoofdstuk 1: Just a 'Normal' day at work....

300 3 0
                                    

O god dit wordt dus weer zo’n feestje met mensen die denken dat ze belangrijk zijn. Oftewel celebs. Oké ik bedien misschien al een paar jaar maar toch het blijft irritant om zo’n mensen te bedienen.

Terwijl ik een paar borden op pak kijk ik rond in het restaurant. Nog geen spoor van celebs maar de eigenaar had gezegd dat we er vandaag extra netjes uit moesten zien omdat we belangrijke gasten hadden. Dus dat is wat ik deed ik had mijn knot wat hoger op mijn hoofd, iets meer tijd voor mijn make-up genomen en mijn tanden langer gepoetst en geflost.

Ja dat is veel voor mij want meestal heb ik mijn knot heel laag op mijn hoofd, make-up bijna over mijn hele gezicht behalve waar het moest zitten en tanden alleen gepoetst niet geflost.

Opeens hoor ik een paar mensen gillen en dan weet ik dat de celebs er zijn. Ik zie een grote forse man binnen lopen met 5 good looking guys achter hem. Ik bestudeer de jongens een voor een.

Er is een jongen met bruin haar, blauwe ogen en een grote smile dat is denk ik the funny one, er is ook nog een jongen met bruin krullend haar en groene ogen. Hij heeft een grijns op zijn gezicht en kijkt rond. Hij ziet mij staan en glimlacht ik kijk snel weg en ga verder met mijn borden. Als ik denk dat hij niet meer kijk ga ik verder met bestuderen. De jongen met het blonde haar nou ja blond, meer blond met bruine plukken er doorheen kijkt gespannen naar de grond. Verlegen dus. Dan klopt de jongen met het afgeschoren haar op zijn schouder en glimlacht naar hem. Ik denk dat, dat degene is die hun uit de problemen houdt. Als laatste is er de jongen met het zwarte haar dat in een kuif zit. Hij is bezig met zijn telefoon en let niet op de rest. Oké of hij is verlegen of hij is zo’n badboy ik denk alle twee…..

"are you done staring?" zegt de jongen met het krullende haar met een knipoog

Shit ! waarom kan ik niet onopvallend staren ! 

uuhnm... ja wat ga je nou zeggen Miley ? 

" i'm so sorry ,i didn't me-"

"Miley!" fluistert m'n baas in m'n oor , ofja fluistert, net zacht genoeg geschreeuwt dat de gast het niet kon horen

"je weet dat je niet met de gasten mag praten !"

"sorry baas,ik za-"

"i'm sorry sir, ik begon tegen haar te praten,please don't blame her" zegt de jongen

"oh sorry i didn't know that mister" zegt m'n baas opeens kalm

"nou,ga weer aan het werk" fluistert/schreeuwt hij weer in m'n oor

de baas wil is wet,dus ga ik weer verder waar ik mee bezig was

"geen dankjewel ? of  thank you ?" zegt de jongen

"oja , thank you " zeg ik afsnauwend

"een beetje meer net alsof je het meent" zegt hij afwachtend

"ik ben je zo dankbaar jongen die ik niet ken, dat je me hebt gered,je bent m'n rots in de branding" zeg ik sarcastisch

"bad day?" vraagt hij

"no,not at all, als je bedoelt dat ik de hele avond bekakte,egoïstische celebs moet bedienen,vind ik zo leuk !"zeg ik net een nep lach en op het toppunt van sarcasme

de jongen moet lachen ;"you're funny" zegt 'ie met een grote lach en een twinkeling in zijn ogen

ik doe net of ik hem niet hoor , en ga verder met m'n werk

"hey,i'm talking to you " zegt 'ie terwijl hij m'n aandacht probeert te krijgen

"and i'm obviously not talking to you" zegt ik snauwend

She's afraid of love| One Direction FanfictionWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu