Seducing Ms. Manager

CHAPTER 26: NEXT CHAPTER

Ashton Dominick Lardizabal POV:

It's been two months since Dale and Avery's wedding. they were so happy at that moment at syempre bilang kaibigan niya masaya kaming lahat para sa kanya. he waited patiently for the girl that he is been in loved with ever since. unfortunately, a week after his wedding his mom found out about his secret wedding with Avery and it caused them to fight and he got into accident. he is still unconcious until now. nagulat kaming lahat sa nangyari.

we gave our utmost support to his family especially to his wife. kahapon lang noong magpunta kami ni Irish dun sa hospital kung saan naka-confine si Dale ay naabutan namin na nag-aaway ang mommy ni Dale at si Avery. but since Avery is now Dale's wife hindi na ito mapaalis ng mommy ni Dale sa tabi nito. i just wished right now na magising na ito.

natigil ang pagmumuni ko nang lumapit sa akin si Irish at umupo sa tabi ko. hindi na ito bumalik sa ate niya sa apartment nila and she continued to live here with me. isinandal ko ang ulo ko sa balikat niya and sighed heavily. next monday ay may flight schedule ako at maiiwan ko siya for almost a month. nakadagdag pa iyon sa iniisip kong kalagayan ngayon ng matalik kong kaibigan.

"what's with the sigh lovey?" she asked me. wala sa sariling napabuntong-hininga ako ulit.

"wala naman. naiisip ko lang kasi si Dale. i just hoped na magising na siya love. ayoko ng ganitong pakiramdam. i mean, Alex and Cedric was really quiet nowadays. di ako sanay na ganun sila. alam mo naman na inaaya ko sila na lumabas naman kami, oo nga at pumapayag sila pero nag-aaya din agad silang umuwi." paliwanag ko rito. di talaga ako sanay makita na ganun ang mga kaibigan ko.

"mahirap din naman sa kanila yung nangyari lovey. mahalaga sa inyo si Dale and siguro they felt incomplete without him. ikaw din naman diba? you always space out kahit na magkasama tayo because you are worrying about him. and i understand you kasi mahalaga din naman sa akin si Dale. sana lang talaga magising na siya." sabi nito. nakonsensya naman ako sa sinabi nitong natutulala ako kapag kasama ko siya. umayos ako ng upo at niyakap ko ito.

"sorry for making you feel that way love. di ko maiwasan eh. kung hinayaan na lang siguro ni tita Dahlia si Dale na maging masaya none of this was not going to happen  sana at masaya ang lahat. nasa tamang edad naman na si Dale and he can choose who he can be with right? hay.. at hanggang ngayon kahit na walang malay ang kaibigan ko nag-aaway si tita Dahlia at Avery sa harap ni Dale." sabi ko rito. bumitaw ako sa pagkakayakap at sinandal ko ulit ang ulo ko sa balikat niya.

"kaya nga lovey eh. isa din yun sa kinaawaan ko ng husto ngayon sa sitwasyon ni Dale. sana lang maisip din ng mommy ni Dale na tigilan na sana niya yung pagkokontrol sa anak niya at hayaan na si Dale na maging masaya kay Avery. napaka-conservative ba ng family ni Dale at bakit ganun na lang ang pag-ayaw nila kay Avery?" tanong nito sa akin.

"yes. mas iniisip ni tita Dahlia yung image nila kesa sa kaligayahan ng anak niya. pilit niya noon pinaghiwalay si Dale at Avery dahil teacher si Avery at estudyante naman si Dale. ngayon na nagkita sila ulit isa nang professional na pilot ang kaibigan ko at divorced naman si Avery. mas lalong di gusto ni tita Dahlia yun. napakakomplikado ng buhay ni Dale sa pamilya niya na dapat sila ang unang iintindi kasi nakasalalay dun ang kaligayahan ng anak nila at di nila maibigay yun kay Dale. pero ibahin mo si tito Julian kasi support siya kay Dale. hay naku. let's just go to sleep at maaga pa ang pasok mo bukas." aya ko rito. pinatay ko ang tv at kinuha ko ang kamay nito saka kami pumasok sa kwarto namin.

Kinabukasan ay maaga akong nagising para ipagluto siya ng almusal. naisipan ko yun para naman makabawi ako sa kanya sa mga oras na tulala ako pag kasama ko siya. it hit me nang sabihin niya yun sa akin kagabi. nagpapasalamat na lang talaga ako at naiintindihan niya yung sitwasyon ko ngayon. di ko maiwasan ang di mag-alala para sa kaibigan ko. lalo pa't isa ito sa mga tumulong kay Irish noong panahon na wala ako sa tabi nito at nung mga panahong nagluluksa kami sa pagkawala ng anak namin. at syempre bestfriend ko siya, napakahalaga sa akin nung pagkakaibigan naming apat. di lang kaibigan ang turing ko sa kanila, itinuring ko na din silang mga kapatid ko. through thick and thin magkakasama kami at hindi kami nag-iwanan so ngayon pa ba namin gagawin yun kung kailan kailangan kami ng isa sa amin.