Gözyaşları yağan yağmur damlalarına karışıp, yanaklarından aşağıya düşüyordu.
Emindi ki gözleri ağlamaktan kıpkırmızı olmuştu, ama aldırmadı , gözlerinin bulanıklığına rağmen karşısındaki adama baktı. Son bir umut aklından geçenleri söyleyecekti.
"...
HANDE KIRAN Bulunduğum ofiste şöyle bir gözlerimi gezdirdim. Buraya bir türlü alışamamıştım staj görecek daha iyi bir şirkette bulamamıştım, şansıma! mezun olana kadar da dişimi sıkmam gerekiyordu. Derin bir nefes alıp önüme döndüm mesai bitimine az bir zaman kalmıştı umarım bu günü aksilik çıkmadan atlatırdım. Bu günlük tek temennim buydu , gerçekten .! Gelen bildirdim sesiyle başımı baktığım bilgisayardan kaldırıp cebimde titreyen telefona doğru baktım elimi ceketimin cebine atıp telefonu çıkardım. Ekranda ceydanın adını görmemle sırıtmam bir olmuştu anlaşılan birilerinin canı sıkılmıştı telefonu açıp ne yazdığına baktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Ceyda)
"Naber , bu akşam gidiyormuyuz " Bir an için kaşlarım çatıldı bu akşam bir yere mi gidecektik. " Nereye gidiyoruz " Yazıp telefonu kenara koydum mesai bittimi gelmeden şu işi bitirmeliydim . Ceydadan mesajda gecikmemişti. " Ne demek nereye gidiyoruz . Aklın nereye uçtu senin 😂" Kimin aklının uçtuğundan emin değilim ama neyse " Aklıma gelmiyor benim aklım seninki gibi boş şeylerle dolu değil 😋" " Aman be sende ,neyse seninle uğraşmıyacam akşam muratın doğum günü var onu kutlayacaz " Doğru ya muratın doğum günü partisi vardı murat bizim okuldan yakın bir arkadaşımızdı iyi bi çocuktu doğrusu bu zamana kadarda yanlış bir şeyinide görmemiştim. " Doğru çıkmış aklımdan " " Gidiyoruz demi bi sıkıntı yok " " Yok bir sıkıntı neyse eve gelince konuşuruz bitirmem gereken işim var " " Tamamdır. Görüşürüz " Telefonu elimden bırakıp işime devam ettim . Mimarlık dördüncü sınıf öğrencisiydim ama hala işlere alışıp doğru düzgün çalışamıyordum belki benden belkide çalıştığım ofisten kaynaklanan bi sorundu ama elimden geldiğince çalışmalıydım yaşamak için oldukça çalışmak gerekiyordu hayat pekte düşledigimiz gibi gelişmiyordu nihayetinde . Başımı kaldırıp saate baktım çıkma vaktim gelmişti umduğum gibi olmadı tabi, elimdeki işi bitiremedim ve mecbur yarına bıraktım partiye götürüp yapacak halim yoktu ya , bi an düşünmedim değil tabi götürsem mi diye ama açlık başıma vurdu herhalde iyicene saçmalamaya başladım. Eve gelmem neredeyse bir saatimi aldı geldiğimde ceyda evdeydi " Geldin mi " " Yok ceyda hala yoldayım " " Dalga geçme be " " Nasıl dalga geçmeyeyim sorduğun soruya bak " diyip kahkahayı bastım bazen fazla alık oluyordu bu kız. liseden beri arkadaştık izmirden üniversite içinde birlikte gelmiştik kendisi moda tasarım okuyordu oldukçada zevkli bir kızdı ceyda ama işte bazende böyle saflıkları olmuyor değildi liseden beride alışmıştım bu hallerine " aç mısın " ceydanın sorusuyla kendime gelmiştim " hemde nasıl açım eve zor geldim valla " " geç mutfağa bir şeyler atıştır bende duşa giricem sonra hazırlanız " " erken değil mi daha " " biz hazırlanana kadar geç bile kalırız " Dedikten sonra arkasını dönüp gitti belli baya özenle hazırlanacaktı anlaşılan bazen şu kızın bu kadar modaya takıntılı olmamasını diliyordum odası tonla kıyafetle doluydu kıyafete para harcamaktan asla çekinmezdi kıyafete harcayacağı parayı kazanırkende hiç şikâyet etmezdi. Yemeğim bittikten sonra odama gidip dolabıma şöyle bir göz attim geçen aldığım etekle bir bluzu kombineledikten sonra yatağın üzerine bırakıp ceydaya seslendim. " ceyda işin bitmedi mi" " bitti bitti gir sen bende üstümü giyineyim" " Tamamdır " Banyoda işlerimi hallettikten sonra odama geçtim tabi odamda hazır bir vaziyette ceydayı görmeyi beklemiyordum üzerine kırmızı bir bluz altına ise krem tonlarında bir pantolon giymişti dehşet güzel olmuştu tabi bunu söyleyipte onu şımartmaya hiç niyetim yoktu
