ᴀᴄᴀᴅᴇᴍʏ ᴏꜰ ᴇʟᴇᴍᴇɴᴛꜱ-ʜᴇᴇʜᴏᴏɴ ✓

insomnia

yaptığımız şeyleri yedikten sonra ben yatak odasına girmiş kendimi yatağa attıktan sonra düşünmeye başlamıştım.

içeriden gelen gülüşmeler sayesinde uyuyamayacağım kesindi ama bugün çok dolu geçmişti artık ayakta kalasım yoktu.

jake'in söylediği cümle aklımda dolanmaya başlamıştı.

heeseung, beni beklemişti her şey için beni beklemişti.

burada insanların küçümsercesine olan davranışlarına rağmen beni beklemişti.

benim için kimseyle beraber olmamıştı.

ilk tanıştığımız anda agresif biri olarak karşılaşmış olsak da benim için bunları yaptığında elde olmadan heyecanlanıyor, yanaklarım kızarıyordu.

normalde böyle biri olmamam dışında bir sorun yoktu.

benim için beklediği zamanları düşününce ona karşı hissettiğim suçluluk duygusu onun daha mutlu biri olması için uğraşmak istememe yok açıyordu.

mesela benim hayatım boyunca iyi arkadaşlarım olmamıştı.

babam yüzünden annemle ben çok çalışmak zorunda kalmıştık ve bu yüzden de iyi bir okula gidememiştim.

burs kazanacak kadar da ders çalışamıyordum. günün her anınds yorgun geziyordum.

ama burada öyle değildi.

bu yüzden yeni arkadaşlar edinmeye çalışırken heeseung'un da yanımda olmasını istiyordum hatta kendimden çok onun arkadaşı olsun benim için sorun yoktu ama bu düşüncelerim jake odamıza geldiğinden beri teker teker yok oluyordu.

heeseung benim çaba göstermeden yanımda olan annem dışındaki ilk insandı ve ben onu başkalarıyla paylaşmak istememiştim.

özellikle de jake ile şu an mutfakta oturup eğlendiklerini düşününce resmen beni unutmuştu.

az önceki neşeli halime göre şu an moralim gerçekten bozulmuştu.

camdan gelen tek ışık ayın ışığıyken gülümseyip elimi kaldırmış aya dokunuyormuş gibi hissetmeye çalışmıştım.

çok güzel olan bu manzaraya fazlasıyla net görünen yıldızlar eklenmişti.

tek tek hepsini saymaya çalıştığımda bir süre sonra uyuyakalmıştım.

<<<>>>

sabah uyandığımda dibimde oturarak uyuyan heeseung'u görmeyi beklemiyordum. hızla doğrulup ona baktım. elinde toprak dersi için olan kitap vardı. hatta gözlüğü hala takılıyken uyumuştu.

saate baktığımda daha çok erken olduğunu fark etmiştim ama dün erken uyuduğum için çoktan uykumu almıştım.

heeseung'ı incelerken gözlüğün ona gerçekten yakıştığını fark etmiştim.

bir süre daha izledikten sonra kalkıp onun yatmasını sağladığım sıra gidip evde ne bulduysam yemeyi ardından da markete çıkmayı düşünüyordum.

gideceğim sıra heeseung bana seslenmişti.

"bir şey mi oldu?"

"beraber yatabilir miyiz?"

o an ona karşı çıkmak istememiştim. ne de olsa saat erkendi ve uyumak önemliydi. hele ki yanımda heeseung gibi biri olunca da her türlü yiyecek bir şey buluyordunuz. bu yüzden onu onaylayıp yanına kıvrıldığımda hala mayışmış olmanın verdiği rahatlıkla bir süre heeseung'u izleyerek tekrardan uyumuştum.

<<<>>>

çok uyuduğum için öncekinden daha yorgun kalkmıştım. gözlerimin bulanıklığının gidermek için yumruk yaptığım ellerimde gözlerimi ovmuştum.

uyumadan önce çıkarttığım gözlükleri burnuna iz bırakmıştı. onu tatlı bulduğum için gülümsemiştim.

normalde ciddi bakışları ve çatık kaşları şu an bebek gibiydi. özellikle büzdüğü dudakları-

"hala beni izleyecek misin?" gözleri kaplı konuştuğunda şaşırmıştım.

"ne?"

"sen saatlerdir uyuyorsun ama ben sen beni yatırdığından beri sadece gözlerim kapalı yatıyorum." bunu dediği gibi gözlerini açtığında onun yorgun bakan gözleri benim ona şaşkınlıkla bakan gözlerimle buluşmuştu.

"hiç mi uykun gelmedi?"

"aslında sen yatırmadan önce uyumuşum ama o şekilde yattığım için boynum tutulmuş"

"peki neden bu yatakta yattın... yani yanlış anlama diğer yatak-"

"insomniaya sahibim. belki uyurum diye yatakta ders çalışırken en sonunda uyuyakalmışım ve bu benim yatağımdı mantıken sen yatmış oluyorsun"

"gerçekten mi? özür dilerim bilmiyordum. gece konuşsaydık yatmazdım. tek kalacağımı sandığım için direkt bu yatağa atmıştım kendi-"

"tamam sakin ol bir şey demedim zaten. hadi kahvaltı yapalım"

kafamı salladığımda kapının çalması ile elde olmadan kalkmıştım.

yine kim gelmişti gerçekten...