ჩემთვის მოკვდები

1

-რას ნიშნავს არ მოდიხარ? - მომახალა ლიზამ მაშინვე როგორც კი კარი გავუღე და სახლში შემოვიდა. -ხომ იცი დედაჩემი სახლში არ არის ჯეინი კი ჯერ 4-ისაა. მარტო ვერ დავტოვებ.- ვუთხარი იმედით რომ მომეშვებოდა მაგრამ კარგად ვიცნობ და ვიცი რომ თუ საჭირო გახდა მეზობელს ჩააბარებს ჩემს უმცროს დას და წვეულებაზე მაინც წამიყვანს.
-არანაირი მიზეზი არ მიიღება პატარავ. ლაილა უკვე გზაშია და მოდის.- მეუბნება სარკაზმული ღიმილით და ოთახისკენ მიმათრევს რადგან დიდი ალბათობით კაბა ამარჩევინოს
-ლიზ არ შემოძლია ლაილა ზედმეტად მოხუცია რომ ჯეინს მიხედოს. ეს ბავშვი ჰიპერაქტიულია-
  -ყველაფერს აბანძებ კელ. თუ შენ არ იქნები დედაჩემი არც მე გამიშვებს ასერომ ბავშვი ლაილასთან რჩება შენ კი ჩემთან ერთად მოდიხარ ამ დაწყევლილ წვეულებაზე.- სიმართლე რომ ვთქვა წასვლა მინდა თან ლიზა ნამდვილად ვერ გაერთობა ჩემ გარეშე. ეს ფაქტია ასე რომ ყოყმანით მაგრამ წასვლის გადაწყვეტილება მივიღე- კარგი მაგრამ როცა გერყვი მაშინვე წამოვალთ. არანაირი "5 წუთიც დამაცადე" გასაგებია?- კარგი გპირდები. ახლა წავედით-

- სანამ ლიზას მანქანით წავიდოდით ჩაცმულობა მოვაწესრიგე: ჯინსის მოკლე შორტი, შავი , ამოღებული ზედა და ტყავის ქურთუკი კონვერსებზე. შემდეგ მივედით ერთერთი ჩვენი კურსელის სახში სადაც წვეულება იმართებოდა. ლიზამ შესვლისთანავე მკითხა- აბა რას იტყვი?- წვეულება სადაც ბევრი სასმელი, ხმამაღალი მუსიკა და გარყვნილი თემებია? ეს საჩემოა- წვეულებამ კარგად ჩაიარა. ბევრი ისეთი გავიცანი ვინც აქამდე თვალითაც არ მყავდა ნანახი. ბევრი ვიცეკვე, ბევრი დავლიე და და თითქმის მორჩა ,კი თითქმის. ცოტახანში ლიზა მის მეგობართან ერთად გარეთ აუზთან გავიდა. რამოდენიმე ბიჭიც მივიდნენ და დავინახე თუ როგორ მანიშნა ლიზამ რომ მივსულიყავი. თავისან ყველაფერი იდეალურად იყო მაგრამ ცოტახანში ერთერთმა ბიჭმა ჯიბიდან ნარკოტიკი ამოიღო რაზეც დავითრგულე და ლიზას ვანიშნე წავსულიყავით რაზეც არადამაკმაყოფილებელი პასუხი მივიღე.
-კარგი რა დაწყნარდი.- შევეპასუხე და ვთხოვე რომ წავსულიყავით რა დროსაც ერთერთმა იქ მდგომმა ბიჭმა ხელში ამიყვანა და ჩემი აუზში ჩაგდება სცადა -დამშვიდდი პატარავ არაფერი მოგივა- სააინელი ყვირილი დავიწყე რასგან წყლის ბოლო დონემდე მეშინია იმის შემდეგ რაც მამაჩემი ზღვაში დაიხრჩო უცბათ თვალწინ ეს ყველაფერი გამახსენდა- ზღვა ,ქვიშა, მამაჩემი რომელიც საოცრად ბედნიერი იყო რადგან მისი ახალი ნავით ზღვაში გავიდოდა. მე და დედამ გავაცილეთ. მახსოვს როგორ ვუქნევდით ღიმილით ხელს. როგორ ველოდით რომ საღამოს სეირნობი შემდეგ უკან დაბრუნდებოდა...-

- ჯეიჯეი გაჩერდი მას წყლის ეშინია.- ლიზას ხმა გაისმა და იმ ბიჭმა რამოდენიმე წავში ძირს დამსვა. ტირილი დავიწყე და შეშინებული გამოვიქეცი იმდენად განერვიულებული ვიყავი რომ თავბრუ ვერ ვაცნობიერებდი სად მივდიოდი. ეზოდან გასვლის დროს კი კარებში ვიღაცას დავეჯახე და გონება დავკარგე.-

ცოტახანში ღია ცის ქვეშ მეღვიძება როდესაც ნელნელა ვხვდები რა მოხდა და ნელნელა გარშეო სიტუაციას აღვიქვამ ვხვდები რომ პარკში სკამზე ვწევარ თავი კი ვიღაცის კლთაში მიდევს. თავს ნელნელა ვწევ ზევით და ვიღაცას ვხედავ ვინც ზედმეტად ნაცნობი სახეა. როდესაც ჩემი მოძრაობა იგრძნო მაშინვე ჩამომხედა ქვემოთ და მეც ნელნელა წამოვდექი.
   - იცოდე წვეულებას გამიმართავ რომელიც პირადა ჩემთვის იქნება. - ის მის მისი ხმა რომელიც ასევე ნაცნობია მაგრამ ვერაფერი გავიგე. -რა?-
-შენ გამო წვეულება გამოვტოვე პატარავ. შენი არ ვიცი მაგრამ მე იქ გასართობად ვიყავი.
- ჩემი არ იცი? გგონია წვეულებაზე წიგნის პრეზენტაცია უნდა გამეკეთებინა?- უხეში ტონით მივუბრუნე პასუხი.
-არა პატარავ უბრალოდ არ გეტყობოდა რომ ერთობოდი. მე რომ დამეჯახე ტიროდი-
და უცბად გამახსენდა თუ რა მოხდა წვეულებაზე და უარეს ხასიათზე დავდექი-
-და შენ რა?-
-არვიცი ვიდიქრე რამით ვანუგეშებთქო-
-არაა აუცილებელი- ისევ უხეშიბა.
-კარგი რა გქვია?-მკითხა და ნაწილობრივ დავიბენი- რაში გაინტერესებს?- და ისევ უხეშობა
-შეგიძლია ჭირვეულობას მორჩე? გამიფუჭე საღამო ახლა მინდა რომ ლუდი დავლიო გვერდით კი შენს მერი არავინაა. ასერომ დიდი ბოდიში თუ მინდა იმ ადამიანის სახელი ვიცოდე ვინსაც ცოტახნისწინ ჩემს კალთაში ეძინა და ახლა ნებას იბოძებს წამოვა და ჩემთან ერთად ლუდს დალევს- მიწასთან გამასწორა. მაგრამ დამეხმარა და თან სიმპატიურია ასერომ...
-კელი- ვუთხარი დაბალი  ხმით
-უცნაური სახელია-
-კალიბსო მქვია მაგრამ კელს მეძახიან- ამ სახელს ვერ ვიდან მაგრამ მაინც გადავწყვიტე გამემხილა .
-კალიბსო ჯობია. კარგი წავიდეთ ბაიკი გარეთ არის...- თქვა და ფეხზე წამოდგა... მეც უკან გავყევი და მისი მეორე ჩაფხუტი დავიმსახურე. სანამ ბაიკს დაძრავდა მანამდე მეც შევეპარე კითხვა
-შენ არ გითქვამს რა გქვია-
-ჯეიქეი-
-ნამდვილს არ გავს- სარკაზმით ვუთხარი
-ჯონქუქუ მქვია მაგრამ მეგობრები ჯეიქეის მეძახიან...