ჩემთვის მოკვდები

4

-ახლა უკვე არის...
წესით ამის გაგონებაზე არემს ხელი უნდა გაეშვა კალიფსოსთვის და ყველაფერი დაწყნარებულიყო მაგრამ მან მაინც თავისი გააგრძელა.
-მართლა? მაშინ კელის ვკითხოთ!- ახლა კალიფსოს შეხედა და წარბები ზემოთ აზიდა...
-კელი, ჯონქუქს ხვდები?
ამის გაგონებაზე კალიფსომ ვერაფერი თქვა მაგრამ ჯონქუქმა განაგრძო

-რა დაგემართა? რაც შენს ბოზს დაშორდი ნამდვილ ნაბიჭვრად იქეცი... გეუბნები რომ ჩემი შეყვარებულია ახლა კი დაასრულე...

-მინდა მისგან მოვისმინო...
თქვა არემმა და ისევ კალიფსოს მიუბრუნდა.
-ორივენი ბავშვებივით იქცევით... როგორც იქნა მისი ხმაც გაისმა.
-არა ჯონქუქს არ ვხვდები, მაგრამ აღარ მინდა აქ ყოფნა და ვინც მომიყვანა ისევ იმას დავავალდებულებ რომ უკან წამიყვანოს...
ნელნელა მიანიშნა ჯონქუქზე რაც ჯონქუქს ესიამოვნა მაგრამ იმ სიტყვებმა რომ ვინმემ მასთან ყოფნა უარყო ცოტა არ იყოს აწყენინა..

არავის არაფერი უთქვამს ისე გამოვიდნენ ჯონქუქი და კალიფსო პარკიდან.
სრული სიჩუმე იყო მანამ სანამ კალიფსო არ გაწყვიდა...
-ჯანდაბა. უკვე ღამის სამი საათია ნახევარ საათში სახლში უნდა ვიყო თორემ დედა მომკლავს...
-დამშვიდდი სახლში იქნები თუ არა მნიშვნელობა არ აქვს მაინც მოგკლავენ... იმდენი დალიე წესიერად ვერც დადიხარ.
თქვა და ჩაეცინა

-თუ შეიძლება მოკეტეთ და სახლამდე მიმიყვანეთ...
ღიმილით და სარკაზმული ხმით უთხრა კელიმ.
-წესიერად მელაპარაკე თომრემ აქ დაგტოვებ.
უთხრა და ჩაფხუტი გაუწოდა.

ცოტახანში უკვე კალიფსოს სახლთან იყვნენ. ჯონქუქმა ბაიკი გააჩერა და კალიფსომაც მისი ჩაფხუტის დაბრუნება სცადა... სცადა...
ჩაფხუტის შესაკრავში თმები მოყოლია და ვერ ხსნიდა...
-მოიცადე დაგეხმარები.
გაეცინა და ხელები შესაკრავისკენ წაიღო და ცოტა დაიხარა რომ უკეთ დაენახა მაგრამ ცოტახანში ირივემ გააცნობიერა რომ იმდენად ახლოს იყვნენ რომ მათი ცხვირებიც კი ეხებოდა ერთმანეთს. ნეტავ რა მოხდება? კალიფსოს გულში ცოტა აღელვებაა რომელიც სიყვარულისგანაა გამოწვეული მაგრამ ბიჭის მხარე ასე არ ფიქრობს. ერთადერთი რაც ახლა უნდა ისაა რომ გოგონას ტუჩებს დაეწაფოს... შეიკავებს თავს? მგონი ვერა...
-სამ წამში კალიფსომ ცადა რომ უკან დაეხია მაგრამ ბიჭმა ეს რომ იგრძნო კელის წელზე ხელი მოხვია და მისკენ ცალი ხელით მიიზიდა...
ამის შემდეგ გოგონა ისევ აფართხალდა მაგრამ , ბიჭის ხელი მაინც მაგრად იჭერდა.
-ვერ წახვალ სანამ მადლობას არ მეტყვი.

-მადლობა. ახლა გამიშვი.
თქვა და ბიჭისთვის თვალის არიდება დაიწყო.
-ასე არა. უფასო არაფერია საყვარელო.
ისევ ეს ცბიერი ტონი...
-რა გინდა?
-ხვალ დაგირეკავ და ადგილს გეტყვი იქ უნდა მოხვიდე...
-რომ არა? -მაშინ მე მოვალ და დედაშენსაც გავიცნობ...
-და ისევ..-
-კარგი მაგრამ,  ნომერი არ გაქვს.
-ნუ ღელავ გავარკვევ. ახლა რაც შეეხება დღევანდელ გადასახადს.
-ისევ და ისევ-
-ხომ გითხარი რომ ხვალ მოვალ არაა?-
-ეგ ხვალ. დღეს ასე ვთქვათ თანხის რაღაც ნაწილს დამიროვებ...- რა ჯანდაბა გინდა?
-ხელი არ შემიშალო.
-რაში?
ის ის იყო კალიფსომ იკითხა როდესაც ჯონქუქის ტუჩების უხეში კოცნა დაიმსახურა. ცადა რომ ხელი ეკრა მაგრამ ვერაფერს გახდა იმ ბიჭთან რომელიც ცალი ხელით აკავებდა.
ხოლო რაც შეეხება კოცნას ჯონქუქმა სამახსოვროდ გოგონას ქუჩზე პატარა ნაიარები დაუტოვა კბენისგან.
-გითხარი რომ ხელი არ შეგეშალა...
უკვე ბოხი ხმით უთხრა ჯონქუქმა... მგონი გაბრაზდა.
-ნებართვა არ მომიცია.

-არც მითხოვია.

გოგონა მაშინვე მოშორდა ჯონქუქს და სახლში სწრაფად შევიდა... ჯერ მის უმცროს დასთან შევიდა და შუბლზე აკოცა შემდეგ ოთახში ავიდა შხაპი მიიღო და მისი პიჟამა ჩაიცვა...
დაწვა მაგრამ რა დააძინებდა. ფიქრები მის პირველ კოცნაზე არ ასვენებდა...
ნუ პირველი იყო მისთვის როდესაც რამეს გრძნობდა...