Herkes merak ediyor..
O nereye gitti? İnsanın içinde bir merak uyanıyor.. Diğer balonların aksine bu balon hala serüvenine devam ediyor..
Ben küçükken balonlara hayrandım. Her gittiğimiz yerden mutlaka bir balon alırdık. Ben onları eve gidince havaya atardım ve helyum gazı onları çok uzaklara götürürdü. Bundan nedensizce zevk alıyordum. Hep şöyle düşünürdüm
".. onlar artık özgür.."
Yaşım ilerleyince bu merakım git gide azaldı. Artık onlara hevesli değildim. Onları unutmuştum. Taki o gün akrabalarımız bize gelene kadar..
Ailem onlara konusu açılmışken benim balonlara olan eski tutkumu anlattı. Ben hariç herkes glüyordu. Biraz sonra yatağıma gitmek istediğimi söyleyip odama çekildim hava biraz kararmıştı. Akşam üstü gibiydi. Bu nedenden ötürü ışığı açtım. Telefonumu elime alıp en iyi kankalarımdan gelen mesajları okudum. Riley'in parti verdiğini gördüm. Hemen sesli mesaj attım.
"bu çok güzel olacak! Davetin için teşekkür ederim!"
Riley ve ben ingiliziz. Bu nedenden ötürü adlarımız farklı. Ardından mesaj geldi. Mesaj şöyleydi;
"rica ederim kayden hazırlanın sizi almaya babamla geleceğiz"
"üzgünüm yapamayabilirim. Akrabalarım burada."
Annem odaya aniden girince telefonu yandaki tuştan kapatıp yastığın altına attımGörünen o ki güzel saklayamamışım çünkü annem yastığın altına bakarak sırıttı. Ve şöyle dedi ;
"misafirlerimiz gidiyor onlara hoşçakal demeye gel tatlım" Evet derecesine mırıldandım. Bu bir fırsattı. Hemen mesaj attım ve bu durumu onlara bildirdim.Aramızda mesaj yazmayan tek kişi Deniz idi. Normalde en çok konuşan o olur. Herneyse hemen annemin yanına gittim hem misafirlerimizi uğurladık hemde ondan izin istedim. Annem benim okul hayatım başarılı olduğu için genelde böyle şeylere izin verir. Biraz sonra Riley ve babası kapıda belirdi. Deniz'de arabada idi. Ona
"neden gruba birşey yazmadın?" dedim.
"internet çekmedi" gibisinden bir bahane üretti. Bu kısa konuşmamızın ardından Riley'de geldi ve ekip tamamlandı.Eve giderken hep beraber sohbet ettik. Evde neler yapacağımızı konuştuk. Korku filmi izlemek istediler. Ve ben istemesemde onlar istiyor diye yapmak zorundaydık. Bu adil olurdu. On beş dakika sonra nihayet eve vardık. Riley'in evi çok byüktü. Onlar zengin fakat bunu diğer insanlarla paylaşmak istemiyor. İnsanların onu kullanacağını düşünüyor. Ben olsam bende aynı şeyi yaparım. Herneyse. Üstümüzü sıra ile giyindik. Riley eline yastık aldı ve birden bağırdı;
"PİJAMA PARTİSİ BAŞLASIN OZAMAN!!"
***
