Aşkım, hatırlıyor musun, seni çatıda görüp yanına geldiğim günü?
Çok korkmuştum. Hemde gıcık olmuştum sana! Kendine bir şey yapacağını sanıp şey düşünmüştüm
'Doktorlar bizim için bu kadar uğraşırken, sen nasıl intahar etmeye kalkışırsın ki?'
Peki şimdi?
Dayanamıyorum. Nefes almak için yanımdan ayırmadığım cihaz bile yardım etmiyor. Eskisine nazaran daha fazla öksürüyorum. Bayan Kang'ın bana olan umutsuz bakışlarının farkındayım. Bana kızmıyor artık. Ama dün dediği şeyi unutamıyorum.
'Sunghoon seni bu halde görseydi ne kadar üzülürdü kim bilir'
Benim yaşamam için seni kullanıyorlar. Bu yüzden kızdım ona. Sesimi yükselttim hatta.
Sunghoon, ben sensiz bir hiçken nasıl yaşamamı beklerler ki?
Tüm hayallerim, tüm hayatım sen olmuşken sensiz nasıl nefes almamı beklerler ki?
______
ŞİMDİ OKUDUĞUN
i miss you
Fanfiction|sunsun| Bir şey soracağız size. Sizce dokunmanın önemi nedir? Hatta önemsiz midir? ~tericni 200722 080822